βDe vrouw kijkt op en steekt een eendenborstfilet onder mijn neus. Of ik even naar de datum kan kijken...β
De kamer lijkt ineens licht en ruim, alsof we het huis herontdekken na weken van feestelijke chaos
βDie week tussen Kerstmis en Nieuwjaar is een soort niemandsland, waar de tijd even blijft hangenβ
βZoals elk jaar zet Kwinten de ster op de boom. Maar hoelang gaan we dit nog samen beleven?β
βDecember is een maand vol magie, omdat er een stille afspraak bestaat dat we het voor elkaar wat gezelliger makenβ
βBij velen doet de herfst iets in hun hoofd. We willen net zoals de natuur tot rust komenβ
βWe spenderen de hele middag aan het slachten van één pompoen. En er wachten er nog tienβ
βSoms denk ik: ja, minder vlees eten zou goed zijn. Maar wat dan met alcohol, suiker en vet?β
βHet gemis van mijn vader is er nog, maar op een zachtere manier. Verlies is iets dat met je meegroeitβ
βDe oude dame zegt dat er best wat meer plezier mag zijn op het kerkhof, dat het niet zo zwart hoeft te zijnβ
βJaren geleden is de taxichauffeur gevlucht voor geweld in zijn land. Zijn thuis is een verloren paradijsβ
βDat Jeroen luikse stroop in zijn spaghettisaus doet, vind ik vindingrijk, maar lekker is het helaas nietβ