Blije baasjes en beestjes: deze asieldieren werden gered

Naar aanleiding van de nieuwe sensibiliseringscampagne spreken deze lezers en lezeressen over de bijzondere band die zij hebben met hun asieldier.

Dorothy haalde Hitch in huis

“Vroeger hadden we thuis zowel pups uit het nest als pups uit het asiel, en eerlijk: ik merkte geen verschil. Toen mijn vriend en ik gingen samenwonen, wilden we ook graag een hond. Alleen hadden we de tijd niet om hem eerst af te richten.”

“Zo kwamen we uit bij Hitch, een bijna volwassen cocker uit het asiel, die alles al kon. Hitch is slim, loyaal en kwispelt zich door de dag. Onze vrije tijd ziet er heel anders uit sinds Hitch er is: hij neemt ons mee naar buiten voor enkele kilometers wandelgeluk. En dan genieten we alle drie!”

Jorrit kreeg Casper cadeau van zijn moeder Kristel

“Ik dacht dat ik Lego cadeau zou krijgen, maar toen stopte mama Casper in mijn handen. Mijn vorige poes was verdwenen, dus ik was heel blij met mijn nieuwe huisdier. Mama vertelde dat ze hem uit de kattenopvang had gehaald en dat Casper daar was terechtgekomen nadat hij vol vlooien en uitgehongerd aan een grote vijver werd gevonden. Daarom zorg ik extra graag voor hem en krijgt hij van mij na iedere schooldag een dikke knuffel.”

Nina is het baasje van Sem, Simba en Samba

“Dat honden kwispelen als je hen eten geeft of met hen gaat wandelen, is logisch. Maar asielhonden zijn al blij dat je er gewoon bent. Het is alsof Simba, Sem en Samba weten dat ik hen van de dood heb gered. De manier waarop ze me aankijken is oprecht, die twinkel in hun ogen liegt niet. Het klinkt cru, maar het is me meer waard dan een menselijk dankjewel. Ik ben dol op dieren, altijd geweest. Simba haalde ik uit het dierenasiel, waar ik een tijd als vrijwilliger heb gewerkt.”

Niet het gemakkelijkste ras

“Sem en Samba komen allebei van het Spaanse eiland Fuertaventura. Daar vind je duizenden verwaarloosde jachthonden. Ze liggen er uitgehongerd aan de ketting en worden maar enkele keren per jaar losgemaakt. Veel van die honden komen dan terecht in een dodingstation, waar ze, ziek of gezond, een dodelijk spuitje krijgen.”

“Mijn Sem is een halfbloed podenco, niet meteen het gemakkelijkste ras om in huis te halen. Ik heb er een gedragstherapeut moeten bijhalen om hem te begrijpen en groot te brengen. Nu we een jaar verder zijn, voelt hij zich helemaal in zijn sas. Samen met Simba en Samba vormt hij nu een heel vrolijke bende.”

Ondertussen is Simba helaas overleden. We wensen Nina veel sterkte.

Bron: de redactie, Els De Ridder voor Libelle, Beeld: Libelle

Lees hier of een hond in huis halen iets voor jou is!