Internationale Vrouwendag: acht gezichten die een grote rol speelden in de coronacrisis

Ex-premier Sophie Wilmès ging door tot ze er zelf aan onderdoor ging. Op 27 oktober 2019 volgde ze Charles Michel tijdelijk op, en zo werd ze de eerste vrouwelijke premier van ons land. Enkele maanden later kwam ze voor een ongeziene crisis te staan: de coronacrisis. Na een jaar leiderschap en maandenlang hét gezicht van de coronacrisis te zijn geweest, werd op 1 oktober een nieuwe federale regering gevormd, met Alexander De Croo als premier. Niet veel later raakte Wilmès besmet met het coronavirus. Eind november ging ze weer aan de slag, als vicepremier en minister van Buitenlandse Zaken.

Virologe Erika Vlieghe probeert ons land al een jaar veilig door de coronacrisis te loodsen. Vlieghe is arts, infectiologe, hoofd Tropische Ziekten aan het Universitair Ziekenhuis in Antwerpen en voorzitter van het wetenschappelijk adviesorgaan dat de overheid adviseert over de bestrijding van het coronavirus. Het voorbije jaar pleitte ze meerdere keren voor strengere maatregelen, wat haar niet altijd in dank werd afgenomen.

Vrouwenvereniging Ferm, dat vroeger de naam Katholiek Vormingswerk van Landelijke Vrouwen (KVLK) noemde, riep in het begin van de coronacrisis haar 80.000 leden op om mondmaskers te maken. Viroloog Marc Van Ranst en expert Emmanuel André hadden nog maar net laten weten dat er een groot tekort aan mondmaskers was, en dus schoten de vrouwen in actie. Een daad van solidariteit!

De topvrouw van zorgkoepel Zorgnet-Icuro Margot Cloet heeft het voorbije jaar alles gedaan om de schade in de Vlaamse zorgsector te beperken. De organisatie verdedigt de belangen van de Vlaamse ziekenhuizen, de meer dan driehonderd woonzorgcentra en de voorzieningen in de geestelijke gezondheidszorg. Zo pleit ze al langer voor een loonsverhoging in de zorgsector en ijvert ze voor een verplichte vaccinatie van het zorgpersoneel.

Professor Elisabeth De Waele, hoofd van Intensieve Geneeskunde aan het UZ Brussel, is een van de vele zorgverleners die elke dag geconfronteerd werd met de gevolgen van het coronavirus.

‘Blijf in uw kot, ik meen het!‘ Het is een uitspraak die vooral de eerste golf perfect samenvat. Het was op 3 maart de minister van Volksgezondheid Maggie De Block die iedereen die ziek was, aanspoorde om thuis te blijven. Als er één zin is die in het collectief geheugen werd opgeslagen, dan is het die van De Block wel.

De naam Els Meuleman doet misschien niet onmiddellijk een belletje rinkelen, maar het voorbije jaar heeft ze zonder twijfel bewezen dat ze een straffe madam is. Als directrice van het woonzorgcentrum Molenkouter in Wichelen moest ze afscheid nemen van meerdere bewoners die overleden aan de gevolgen van COVID-19. Ze raakte zelf ook twee keer besmet. Maar dat hield haar niet tegen om de rusthuisbewoners door een moeilijk jaar te leiden, en ook nog eens haar gezin te onderhouden.

Last but not least: de Antwerpse provinciegouverneur Cathy Berx. In de zomer zag ze het aantal besmettingen in haar provincie pijlsnel omhoog gaan. Genoeg redenen om niet lang te twijfelen en strengere maatregelen in te voeren. Zo voerde ze een avondklok in van ’s avonds half twaalf tot ’s morgens zes uur. De mondmaskerplicht werd ingevoerd en de horeca moest vroeger sluiten dan elders in het land.