Leerkracht in coronatijden: “Het is erg moeilijk om leerlingen met autisme thuis aan het werk te krijgen”

De voorbije coronaperiode moesten meerdere beroepsgroepen zichzelf heruitvinden. Onder hen zeker ook leerkrachten. Wat hebben zij zien veranderen in hun job? Welke impact had de crisis op hun leerlingen en wat helpt hen nu om de kinderen zo goed mogelijk door het schooljaar te gidsen? We vragen het de komende weken telkens aan een leerkracht. Deze week: juf Hilde.

WIE IS JUF HILDE?

Hilde De Raedt (54) is leerkracht en klastitularis van de OV4 klas in het buitengewoon onderwijs KIDS in Hasselt. Deze klas richt zich op jongeren met autisme en sterke schoolse vaardigheden die een diploma secundair onderwijs willen behalen. Juf Hilde staat al 33 jaar voor de klas, waarvan 7 jaar in OV4.

HOE HEB JE DE AFGELOPEN CORONAPERIODE ERVAREN?

Hilde: “Ik herinner mij 13 maart nog alsof het gisteren was, de dag dat we te horen kregen dat alle scholen moesten sluiten. Toen hing er hier in de school een heel gelaten, angstige sfeer. Ik geef les aan de leerlingen van OV4, dat zijn kinderen met een autismespectrumstoornis (ASS) die toch een normale intelligentie hebben en een ASO- of TSO-richting kunnen volgen.

Op het moment dat de leerlingen die dag de klas binnenkwamen, besefte ik dat ik hen moest voorbereiden op iets, maar ik wist zelf niet op wat. Je bent dadelijk de connectie met die kinderen kwijt als je hen niet fysiek in de klas hebt. Voor deze specifieke doelgroep is het heel duidelijk: thuis is thuis en school is school. En nu was het ineens school thuis. We gingen ervan uit dat het voor drie weken was, maar dan bleek al snel dat alles volledig op slot ging.”

“Je bent meteen de connectie met deze kinderen kwijt als ze niet in de klas zitten”

WAT VOND JE HET MOEILIJKSTE ALS JUF?

Hilde: “Het feit dat je geen contact meer had met die leerlingen vond ik heel erg moeilijk. Ik heb diezelfde dag een WhatsApp-groepje aangemaakt met de leerlingen, de ouders en alle leerkrachten die lesgaven aan deze klas. Elke ochtend om 9 uur stuurde ik een berichtje, niet schoolgerelateerd, om te voelen of alles oké was met hen. Dat kon over het weer gaan, over iemand die jarig was of het feit dat we de sportdag zouden missen. Niet zozeer de inhoud was belangrijk, wel het feit dat je voeling blijft behouden met de groep leerlingen.

“Elke ochtend om 9 uur stuurde ik de hele klas een berichtje via whatsapp.”

Het moment dat de kinderen terug naar school mochten komen, maar een mondmasker moesten dragen was voor mij ook heel erg zwaar. ‘Waar zijn we nu in terechtgekomen?’ Dat vroeg ik me meermaals af. Mijn leerlingen met ASS hebben echt mijn mimiek en uitstraling nodig en opeens viel dat weg.

Gelukkig is er op een bepaald moment beslist dat o.a. mijn leerlingen met ASS wel volledige dagen naar school mochten komen, terwijl de rest van het middelbaar onderwijs overging naar deeltijds onderwijs op school. Dat was in mijn ogen een heel belangrijke beslissing. Het is namelijk erg moeilijk om die leerlingen thuis aan het werk te krijgen.”

WAT IS DE IMPACT OP DE KINDEREN IN JE KLAS?

Hilde: “Er zijn een aantal dingen die voor mijn leerlingen met ASS heel moeilijk waren. Zo mochten in oktober de mondmaskers even af, maar in november moesten ze terug aan. Dat was voor velen onder hen echt verwarrend. Er werd hen gezegd dat als ze zich lieten vaccineren de vrijheid terugkwam, en dat betekende ook geen mondmaskers meer in de klas. Toen ze opeens terug op moesten, was dat heel moeilijk voor die leerlingen om te begrijpen. We deden immers niet wat er hen was beloofd.

Structuur is voor hen het allerbelangrijkst

In de eerste periode dat ze thuis waren, merkten we heel snel dat we sommige leerlingen kwijt waren. Ze hebben echt duidelijke structuur nodig en die was even helemaal verdwenen. In het begin kwam alles op ons af en wisten we zelf niet goed hoe we het moesten aanpakken. In het begin stuurde elke leerkracht apart berichten over taken en deadlines. Voor die leerlingen was dat totale chaos!

“Dat beetje structuur in de chaos was voor hen van levensbelang.”

We hebben gelukkig heel snel geschakeld en ze zijn op een meer gestructureerde manier gaan werken. Het was belangrijk dat alle info via dezelfde weg en op dezelfde manier bij hen binnenkwam. De klastitularissen zorgden op zondagavond voor een schema waar ze alle info konden vinden: de taken, de deadlines,… Als deze leerlingen geen overzicht hebben, panikeren ze en doen ze helemaal niets. Dat beetje structuur in de chaos was voor hen van levensbelang.”

WAT ZOU JOU KUNNEN HELPEN IN JE JOB?

Hilde: “Ik geef ook les aan de gewone klassen in het middelbaar onderwijs, dus voor ons was het extra zwaar om alles gecombineerd te krijgen. Van de reguliere leerlingen kwam op een bepaald moment de helft naar school, maar de andere helft moest je thuis aan het werk zetten. Ik heb op een jaar tijd wel enorm veel bijgeleerd over ICT. In het begin was het echt behelpen. Ik kon met de laptop werken, maar was voor de rest helemaal niet onderlegd. We mochten niet naar school komen, dus moesten we het allemaal zelf uitzoeken en dat vond ik heel moeilijk. Ik maakte filmpjes met mijn gsm en kreeg hulp van mijn dochter om die op YouTube te zetten.

Mijn dochter was mijn klankbord

Mijn dochter zat op dat moment ook in het derde middelbaar en had dus dezelfde leeftijd als mijn leerlingen. Wat bij haar misliep, daarvoor was ik extra waakzaam bij mijn leerlingen. Zij vond het bijvoorbeeld niet eenvoudig om in te schatten hoeveel werk er in een bepaalde opdracht kroop. Het was niet duidelijk wanneer ze moest beginnen om de deadline te halen. Het feit dat mijn dochter hier tegenaan liep, gaf aan dat mijn leerlingen dat zeker moeilijk zouden vinden.“

HEB JE ER OOK POSITIEVE DINGEN UIT GEHAALD?

Hilde: “Die WhatsApp-groep heb ik gewoon behouden. Dit jaar heb ik er opnieuw eentje gemaakt, omdat je de ouders via die weg veel sneller bereikt en korter op de bal kunt spelen bij problemen. Dat zou ik vroeger nooit gedaan hebben!”

WAT HEB JE GELEERD UIT DEZE PERIODE?

Hilde: “Toen we terug naar school mochten, hebben we de ICT-ondersteuning gekregen die we nodig hadden en dat heeft me enorm geholpen en veel zelfvertrouwen gegeven. Als er nu een leerling ziek is of in quarantaine zit, weet ik meteen wat ik moet doen.

Wat me verder ook is bijgebleven van deze periode is dat het leerkrachtenteam van OV4 enorm sterk aan elkaar hing. Wij konden met al onze vragen en problemen op elk moment bij elkaar terecht en dat is nog steeds zo.”

MEER OVER KINDEREN EN DE CORONACRISIS

• Mentale weerslag na corona? 7x zo ondersteun je je kind het best
• Leerkracht in coronatijden: ‘We zijn elke week naar het bos blijven gaan’
• Leerkracht in coronatijden: ‘Ik mis het om mijn hele klas bij me te hebben’

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!