SOS relatie: “We kozen samen voor een open relatie, maar ik vrees nu dat dat weleens de doodsteek van ons huwelijk zou kunnen zijn”

Annie (47) en Frank (44) zijn 19 jaar getrouwd en hebben twee dochters. Een paar jaar geleden kozen ze voor een open huwelijk, maar dat zorgt nu voor spanningen.

Wat zegt Annie?

“Ik heb ontdekt dat Frank en Friedel intussen héél veel delen. Het lijkt alsof hij een echte relatie heeft met haar”

Annie: “Ik leerde Frank kennen op een kotfeestje van een vriendin. Ik studeerde toen af als verpleegkundige, Frank was pas begonnen aan zijn artsenopleiding. Het klikte. Ik ben altijd zorgzaam geweest, vond het prettig dat ik er voor hem kon zijn. Frank is intelligent en heel ambitieus, ik stond altijd achter zijn plannen. Hij maakte snel carrière en verblijft heel vaak in het buitenland, wat maakt dat ik zo goed als alleen voor de kinderen zorg. Frank is heel veeleisend, voor zichzelf, maar ook voor zijn omgeving. Sportief is hij ook, hij wil er altijd piekfijn bijlopen en eist dit ook van de rest. Niet zelden heb ik het gevoel op de toppen van mijn tenen te moeten lopen. Ook qua voeding is hij heel kieskeurig. Het moet allemaal biologisch en verantwoord zijn. Hij tolereert bij zichzelf geen kilo te veel, maar ook niet bij mij.

Ik ben sinds ons huwelijk wat aangekomen en onlangs gaf Frank aan dat hij me seksueel niet meer aantrekkelijk vindt. Ik zou dus zo’n vijftien kilo moeten afvallen. Ik wil dat proberen, maar denk niet dat dit lukt. Hij vindt dat ik het al op voorhand opgeef, dat ik geen moeite doe en hij wel. Ook in de opvoeding van de kinderen en wat zij eten, vindt hij dat ik te laks ben. Makkelijk uiteraard als je er zelden mee bezig moet zijn. Nu, al deze dingen zijn altijd deel van ons huwelijk geweest, daar heb ik mee leren leven. De crisis die we nu doormaken, is van een andere orde. Wij gaan al een aantal jaren met een koppel op vakantie. Drie jaar geleden kwam er op een avond van hun kant het voorstel om aan partnerruil te doen. Frank stemde direct toe, ik ben in die dingen conservatiever, maar ging er toch in mee. Ik wilde wel dat alles altijd gedeeld zou worden, dat we achteraf alles open konden bespreken. Dat leek goed te werken. Er waren sporadisch contacten en eigenlijk viel dat elke keer goed mee, al was het duidelijk dat het contact tussen mij en Johan anders was dan het contact tussen Frank en Friedel. De seksuele spanning was veel groter.

Nu, ik gunde Frank dit helemaal, want ik voelde dat hij daardoor ook in ons dagelijks leven milder en aangenamer was. Een paar maanden geleden heb ik echter ontdekt dat Frank en Friedel heel vaak apart afspreken en er tussen hen een echte relatie is gegroeid, die niets meer met partnerruil te maken heeft. Hij minimaliseert, maar de Whatsapp-berichten die ik heb gezien, waren heel duidelijk. Frank deelt zo goed als alles met Friedel, leidt met haar ondertussen ook een parallel leven. Ze ging al een aantal keren mee op zakenreis. Ik heb Frank gezegd dat dit voor mij niet goed aanvoelt en niet kan en ik heb hem ondertussen gevraagd om het contact stop te zetten. Maar hij wil dat niet en zegt dat ik zoals altijd overdrijf, dat ons huwelijk ook enkel een toekomst heeft als het ‘open’ is en hij aan zijn behoeftes gevolg mag geven. Ik vrees echter dat zijn relatie met Friedel wel eens de doodsteek van ons huwelijk zou kunnen zijn.”

Wat zegt Frank?

“Annie hoeft zich niet bedreigd te voelen door Friedel. Maar dat ze mijn sms’jes heeft gelezen, vind ik niet oké”

Frank: “Ik was nog heel jong toen ik Annie leerde kennen. Ik vond haar een aantrekkelijke, intelligente en zelfstandige vrouw, dat heeft me lang aangesproken in haar. Het veranderde met de komst van de kinderen. Van de pittige vrouw van toen die graag sportte en uitging, blijft er niet zo veel meer over. Ik waardeer haar als moeder, en apprecieer de zorg die ze besteedt aan haar gezin, maar die waardering heb ik ook voor mijn moeder.

In ons contact als man en vrouw is er veel verloren gegaan. Ik heb ook het gevoel dat Annie mij niet kan volgen. Ik heb een hoog energieniveau, haal alles uit het leven, ben kritisch voor mezelf. Professioneel zoek ik altijd nieuwe uitdagingen, maar ook sportief verleg ik altijd opnieuw mijn grenzen. De hangmatmentaliteit, ik haat het. Omdat Annie weinig sport, doen de kinderen het ook niet vaak. Als ik haar daarop aanspreek, heeft ze altijd een excuus. Ze lijkt erg gemotiveerd, maar als puntje bij paaltje komt, gebeurt er niets. Hoe ernstig wil je afvallen als je de hele tijd comfortfood klaarmaakt en taarten bakt?

Ik denk dat het dan ook niet meer dan normaal was, dat ik ons huwelijk wat wilde opentrekken. Ik wil niet weggaan bij Annie, omdat ik ons gezin bij elkaar wil houden en ons samen goed vind als ouders, maar als je al jaren een ondermaats seksleven hebt, omdat er geen sprake meer is van fysieke aantrekking, doe je daar toch beter wat mee. Annie wil die inspanningen niet leveren, maar dat ontneemt mij niet het recht om mijn behoeftes te proberen invullen. Ze vond dat eerst een vreemde redenering, maar zag toch gauw in dat een open relatie voor iedereen een goede keuze kon zijn. Friedel heb ik altijd een aantrekkelijke vrouw gevonden, het klikt bovendien tussen ons vier en niemand is van het jaloerse type. Alles draait volgens mij goed uit. Door die partnerruil voel ik veel minder frustraties thuis, kan ik alles opnieuw aan. Zo zie ik het wel zitten om verder te gaan, om onze kinderen groot te brengen. Ook Friedel wil het liefst dat onze levens blijven zoals ze zijn, ze eist niets.

Het is inderdaad wel zo dat het tussen mij en haar anders loopt dan tussen Johan en Annie. Misschien ervaart Annie dit als een bedreiging, maar dat is nergens voor nodig. Als ik zeg dat het voor mij op deze manier prima is, dan meen ik dat ook. Het conflict dat we hadden en nog hebben, gaat bij mij trouwens niet daarover, maar wel over het feit dat ze in mijn gms heeft zitten neuzen en mijn berichten gelezen heeft op Whatsapp. Dat is schending van mijn privacy en geeft me vooral het gevoel dat er geen echt vertrouwen is rond de afspraken die er gemaakt geweest zijn. Wij hebben alle vier als volwassenen deze beslissing genomen, daar moet je dan ook op een volwassen manier mee omgaan.”

Hoe moet het nu verder?

“Hij heeft geen empathie voor haar, zij heeft geen empathie voor zichzelf. Daar moeten ze beiden aan werken”

Relatietherapeute Rika Ponnet: “De reden waarom Annie en Frank voor therapie kiezen, is sterk verschillend. Annie wil graag terug naar een gesloten, traditioneel huwelijk, Frank wil dat ze inziet dat de manier waarop ze nu leven de beste is. ‘Ik ben niet jaloers zoals Frank denkt, maar heb schrik voor de groeiende band tussen hem en Friedel.’ Frank zegt daarover: ‘Ach, tussen haar en mij gaat het enkel over verleiden en prikkelen, dingen die ik bij Annie al lang niet meer voel. Hoe kan ze nu van mijn kant opofferingen verwachten als zij geen enkele inspanning wil leveren?’

Uit de manier waarop Annie haar verlangens uitspreekt, blijkt dat ze voor die verlangens niet opkomt. Ze verontschuldigt zich de hele tijd, ontschuldigt ook Frank. ‘Het is niet leuk te horen dat hij me niet meer aantrekkelijk vindt, maar ik begrijp het, ik ben veel aangekomen en inderdaad niet in staat dat te veranderen. Hij heeft veel meer zelfdiscipline.’ En op een ander moment zegt ze: ‘Ik pak het allemaal waarschijnlijk niet goed aan, misschien moet ik proberen wat meer te zijn zoals hij.’

Ik heb het met hen over grenzen stellen, in een relatie en bij jezelf. Daaruit komt naar voor dat Annie dat totaal niet doet, ze geeft zich als het ware geen bestaansrecht binnen hun relatie. Ze stemt zich helemaal af op de behoeftes van Frank, in de hoop zo de relatie in stand te houden. Voor Frank op zijn beurt zijn de persoonlijke grenzen die hij trekt een soort schild naar buiten. Zijn behoeftes bepalen de agenda en de verlangens van Annie, maar de belangen van hun relatie ‘ziet’ hij niet. Frank lijkt sterk, maar onderliggend sluimert er een angst om niet aan zijn trekken te komen als hij zich niet eisend gedraagt. Hij heeft geen empathie voor haar, zij heeft die empathie niet voor zichzelf. ‘Ja’, zegt Annie, ‘ik weet het’, ‘ik moet meer opkomen voor mezelf, mij niet zo laten doen.’ We bespreken dat een gezonde grens in een relatie doorlaatbaar is in twee richtingen. Een grens mag geen ‘afsluiten van iets’ zijn.

We praten ook over zelfzorg, en hoe belangrijk dat is, maar dat zelfzorg zonder zorg voor de andere of de relatie een dood spoor is. Dat geldt voor Frank. Met Annie heb ik het het erover dat je zonder zelfzorg gewoon uitgegomd wordt in een relatie. Frank vat dit alleen wanneer we in bedrijfstermen spreken. Hij geeft zelf aan dat de beste deal die deal is waar zowel jij als de andere beter van worden, een deal die het eigenbelang, maar ook het belang van de andere dient. ‘Omdat als het belang van de andere gediend wordt, die welwillender is, op lange termijn ook je eigenbelang ten goede komt.’ Vanuit dat inzicht werk ik met hen rond het sluiten van compromissen, waarbij we bij elke keuze kijken in welke mate ze het eigenbelang, het belang van de andere en het gezamenlijke belang dient. De open relatie beslissen ze aan te houden, maar Frank engageert zich wel om meer te doen samen met zijn gezin. Annie en Frank willen deze manier van compromissen sluiten verder uitproberen en geven hun huwelijk op deze basis opnieuw een kans.”

Uit: Libelle 17/2020 – Tekst: Rika Ponnet

LEES OOK:

• SOS relatie: “Ik stond er vooral alleen voor in ons gezin. We leefden op den duur naast elkaar”
• SOS relatie: “Toen ik hem met zijn bedrog confronteerde, kwam het hele verhaal eruit. Alsof hij had gewacht om het te kunnen vertellen”
• SOS relatie: “Onze relatie veranderde toen we elkaars kinderen leerden kennen. Zijn dochter wil dat ik vertrek”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!