SOS relatie: “Hij vindt dat ik moet afvallen, dat het allemaal wat strakker mag. Dat maakt me zo onzeker”

Matteo (34) en Sieglinde (36) zijn 7 jaar getrouwd en hebben twee kinderen van 4 en 2. Er zijn vaak conflicten en Sieglinde heeft het gevoel dat niets helpt, wat ze ook doet.

Wat zegt Sieglinde?

“Hij zei dat vrouwen ‘zodra ze kinderen hebben, hun haar afknippen en alleen nog gemakkelijke schoenen dragen’. Hij keek in mijn richting en begon te lachen.”

Sieglinde: “Ik leerde Matteo kennen op het trouwfeest van een vriendin. Hij was er kelner en flirtte de hele avond met mij. Ik voelde me gezien en bevestigd. Ik ben vrij onzeker, onder andere over mijn gewicht, maar hij vond mijn vormen sexy. We bleven afspreken, trouwden een jaar later. Ik dacht het grote geluk gevonden te hebben, misschien naïef.

De moeilijkheden zijn er gekomen toen ik in verwachting was. Matteo wilde snel kinderen, maar zodra ik zwanger was, had hij nog amper aandacht voor mij. Dat wakkerde mijn onzekerheid enorm aan, ik voelde me dik en onaantrekkelijk. Toen ik dat bij hem aankaartte, sprak hij het niet tegen. Ik heb dan de neiging dicht te klappen, me terug te trekken waarop hij me verweet dat ik geen leuk gezelschap was.

Hetzelfde gebeurde tijdens de tweede zwangerschap. Ik begon me toen sterk terug te plooien op de kinderen, ook omdat ik zo veel alleen was. Matteo was en is bijzonder weinig thuis. Hij werkt lange dagen, want blijft tot op vandaag twee jobs combineren, zijn werk als IT’er en het weekendwerk in de horeca. Ik heb hem herhaaldelijk gevraagd om dat niet meer te doen, maar hij zegt dat hij zo onze luxe kan betalen. Nu, ik zie daar weinig van. Het geld gaat naar de nieuwste gadgets en dure kleding voor hem. Hij gaat ook vaak stappen met vrienden, wat ik hem gun, als we ook al eens iets samen zouden doen als gezin. Maar dat vindt hij een enorme opgave. Hij neemt trouwens geen enkele verantwoordelijkheid op voor ons gezin of het huishouden en zegt dat ik maar een poetsvrouw of extra babysit moet zoeken.

De laatste tijd heeft hij ook vaker kritiek op wat ik doe en hoe ik eruit zie. Hij sport intensief, let enorm op zijn voeding, waardoor ineens alles te vet, ouderwets en ongezond is. Hij vindt dat ik moet afvallen, dat het allemaal wat strakker mag. Ik kook nu vaker uit de kookboeken van Pascale Naessens, al vinden de kinderen dat niet zo fijn. Ik begon zelfs te fitnessen, maar het is duidelijk niet voldoende. Mijn smaak is niet oké, die van mijn ouders evenmin, en op een feestje onlangs vernederde hij me in het bijzijn van vrienden. Hij zei dat vrouwen ‘zodra ze kinderen hebben, hun haar afknippen en alleen nog gemakkelijke schoenen dragen’. Hij keek in mijn richting en begon te lachen. Nu is mijn haar altijd kort geweest en hakken droeg ik nooit, omwille van een rugprobleem. Ik voelde me zo slecht.

Ik heb geopperd om in therapie te gaan. Ik zie niet wat ik anders kan doen, word steeds ongelukkiger, maar wil mijn gezin niet opgeven. De magie was er bij aanvang, waarom lukt het ons nu niet meer?”

Wat zegt Matteo?

“Telkens als ik haar zie op die huisslippers of in die eeuwige jeans met fleece, krijg ik het”

Matteo: “Toen ik Sieglinde leerde kennen had ik geen vaste relatie, al zijn er altijd wel vriendinnen geweest. Ik ben heel sociaal en heb er ook nood aan om regelmatig onder de mensen te komen. Sieglinde is veel rustiger. Haar ideale zaterdagavond is samen onder een dekentje Netflixen en knuffelen, met een glaasje wijn en wat hapjes, terwijl ik dat eigenlijk niet graag doe. En als het al eens gebeurt, denk ik de hele tijd: wat zouden de vrienden nu aan het doen zijn, wat ben ik aan het missen?

Ik denk dat het daarom in ons huwelijk de laatste tijd zo moeilijk loopt. Op de een of andere manier roept zij bij mij heel veel weerstand en irritatie op. Ik weet dat ze het allemaal goed bedoelt, maar ik heb nu al het gevoel dat ons leven voorbij is en het alleen nog gaat over kinderen, het huishouden, de familie. Zo verstikkend. De wereld, het leven is veel meer dan dat alleen. Het is ook niet omdat er kinderen zijn, dat je ineens zo braaf moet gaan leven of er geen plezier meer gemaakt mag worden.

Toen ik Sieglinde leerde kennen, hadden we het over reizen, gekke dingen doen, alles uit het leven halen wat erin zit. Ik zag in haar iemand met zin voor avontuur, pit en levensvreugde, en nu heb ik de indruk dat dit allemaal weg is. Ik vind het ook erg dat ze zichzelf zo slecht verzorgt. Ik heb er nooit om gemaald dat ze niet slank is, volslank kan ook mooi zijn, maar zoals ze er nu bijloopt, nee, dat vind ik echt een afknapper. Als dertiger is het toch wat vroeg om je te laten gaan? Ik merk dat wel vaker bij vrouwen zodra er kinderen zijn. Niets moet meer, alles is goed zoals het is en vooral het gemak primeert. Vreselijk.

Ik heb me op al die vlakken lang ingehouden, er niets over gezegd, maar nu lukt me dat niet meer. Telkens als ik haar zie op die afschuwelijke huisslippers of in die eeuwige jeans met fleece, krijg ik het. Zij verwijt mij afwezig te zijn, vindt dat ik er vaker moet zijn voor haar en de kinderen, maar misschien moet ze zich eens afvragen waarom ik dat allemaal uit de weg ga.

De laatste tijd merk ik wel dat ze meer moeite doet. Ze gaat fitnessen, kookt al eens anders, kocht nieuwe kleding, maar ik voel dat het niet van harte is, vooral om mij tegemoet te komen. Ook dat vind ik dan een afknapper. Ze reageerde daar laatst heel emotioneel op, dat ze nooit wat goed kan doen en in therapie wou. Zij wil hoe dan ook samen blijven, voor de kinderen, een stabiele thuis zoals zij die kende. Ik heb mijn ouders nooit samen gekend, en kijk, dat is toch ook goed gekomen. Ik wil uiteraard kijken wat mogelijk is, maar wil in een relatie wel nog wijn drinken, niet enkel water.”

Hoe moet het nu verder?

“Bij elke poging tot diepgang saboteert Matteo de zaak. Ik vraag hem wat hij nodig heeft in deze gesprekken”

Relatietherapeute Rika Ponnet: “Bij het eerste gesprek is het meteen duidelijk dat Sieglinde en Matteo emotioneel niet even aanwezig zijn in hun huwelijk. Sieglinde lijdt, ziet er afgetobd uit. Matteo straalt eerder een onbezorgdheid uit, alsof de uitkomst hem eender is. Of het effectief onverschilligheid is of een manier om zichzelf emotioneel af te schermen, is me niet direct duidelijk.

Ik heb het met hen over hun laatste conflicten, die gaan over hoe anders Matteo een relatie ziet. Daarbij valt hij Sieglinde openlijk aan en af, waardoor zij telkens in ‘verdedigen’ vervalt. Het is me snel duidelijk dat Matteo op die manier niet naar zichzelf of zijn aandeel moet kijken, kan de oorzaak van hun slecht lopend huwelijk bij Sieglinde wegzetten. Zij gaat daarin mee, probeert het tij te keren door zich aan te passen.

Ik probeer een aantal keren het gesprek richting Matteo te sturen, maar dat gaat hij uit de weg. Om dit te counteren, vraag ik hen om, zonder dat de andere onderbreekt, hun relatieverlangens toe te lichten, waarna de ander die toelichting moet herhalen. Sieglinde wenst harmonie, maar verlangt er vooral naar meer te delen. Als Matteo aan de beurt is, zegt hij geen verwachtingen te hebben, omdat hij er zeker van is dat Sieglinde die toch niet kan invullen. ‘Ik ken haar voldoende om te weten wat kan en niet. Wat is de zin van daar dan nog uiting aan te geven?’ Bij elke poging om tot diepgang te komen, saboteert Matteo. Na een aantal sessies spreek ik hem daar op aan, dat ik het gevoel heb niet vooruit te raken en wat ik kan doen om het voor hem makkelijker te maken. Hij geeft aan dat hij niet snapt dat ik de sessies al zo lang aanhou en vraagt: ‘Als jij ervan overtuigd bent dat we er beter een punt achter zetten, zou jij dat dan niet moeten zeggen? ’ Waarop ik aangeef dat zo’n besluit altijd door een koppel wordt genomen, niet door mij.

De week erna zie ik Sieglinde alleen, Matteo zegt af voor het werk. Sieglinde vertelt dat ze een aantal intense ruzies hebben gehad en zij aan haar moeder heeft gevraagd of ze tijdelijk weer thuis mag wonen. De sessies worden stilgelegd. Een paar maanden later komt Sieglinde nog eens langs. Matteo heeft haar tijdelijke vertrek aangegrepen om de scheiding aan te vragen. Blijkbaar heeft hij al twee jaar een relatie met iemand op het werk en is zij nu bij hem ingetrokken. Ze interpreteert zijn gedrag van het afgelopen jaar als een strategie om haar buiten te pesten. Het heeft haar onderuit gehaald. Ik verwijs haar op haar vraag door naar een psycholoog voor individuele begeleiding.”

LEES OOK:

• SOS relatie: “Hij was er bijna nooit en daar heb ik het moeilijk mee. Ik heb zoveel in m’n eentje gedaan”
• SOS relatie: “Als ik wil praten over ons huwelijk en de dingen die ik mis, dan klapt hij dicht”
• SOS relatie: “Hij vindt dat ons seksleven niet is wat het moet zijn. Dat die behoefte weg is, vind ik op onze leeftijd normaal”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!