SOS opvoeding: “Het huiswerk van onze dochter is een dagelijkse strijd”

Veerle en Mauro zijn het beu om steeds een huiswerkgevecht te moeten leveren met Jentel, hun dochter van zes.

Wat zegt mama Veerle?

Veerle (44): “Mijn man en ik zijn echt ten einde raad. Het huiswerk van onze dochter is een dagelijkse strijd. Ik moet nog maar vrágen aan Jentel of ze huiswerk heeft, en het begint al. Dan haalt ze haar schouders op en begint ze te pruilen.

“Ik moet nog maar vrágen aan Jentel of ze huiswerk heeft, en het begint al”

Zodra we thuis zijn, open ik haar boekentas om in haar map te kijken. Soms probeert ze die boekentas te verstoppen en maakt ze er een warm-koud spelletje van. Dat frustreert mij zo, dat mijn stem al snel de hoogte ingaat en dan is het hek van de dam. Ik weet natuurlijk wel dat het geen goed idee is om je stem te verheffen, maar het lukt mij gewoon niet meer om rustig te blijven. Temeer omdat ik de situatie ondertussen al kan voorspellen. Het is elke dag hetzelfde verhaal.

En áls we er al in slagen om haar aan tafel te krijgen om huiswerk te maken, blijft ze treuzelen. Ze is voortdurend afgeleid. ‘Kijk mama, zie je die bloem daar?’ Of ze loopt van tafel en begint doodleuk een puzzel te maken. Soms, als ze toch aan het lezen gaat, leest ze enkele zinnen om daarna stil voor zich uit te blijven staren.

Ik heb zelf al oplossingen gezocht, hoor. Misschien zou ze beter op een vast moment huiswerk maken. Alleen is dat niet altijd haalbaar. Vaak kijkt Jentel al wat tv, meteen als we thuiskomen van school. Ik vind het belangrijk dat ze even kan ontspannen, want ik zie hoe moe ze is na een hele dag school. Maar als ze een tijdje tv heeft gekeken, is het weer moeilijk om die uit te zetten en aan het huiswerk te beginnen.

Iets anders waar ik over twijfel, is de huiswerkplek. Die verandert hier weleens. Meestal zit ze aan tafel, maar als die vol spullen ligt, kan ze daar niet zitten, want dat zorgt voor te veel afleiding. Dan begint ze met alles te spelen. Ze heeft ook al huiswerk gemaakt in de zetel. Alleen gaat ze dan vaak liggen en dan lukt het bijvoorbeeld niet om mooi te schrijven. En uiteindelijk leert ze nog maar pas schrijven en is het belangrijk dat ze haar potlood goed probeert vast te houden. Toegegeven, op dat moment ben ik al blij dat ze huiswerk maakt en laat ik haar doen. Ook al zie ik dat het heel slordig is.”

Wat zegt papa Mauro?

Mauro (46): “Het is niet zo dat Jentel niet kan volgen op school. De juf zegt dat ze heel goed meedoet tijdens de lessen. Ze gaat ook graag naar school. Alleen, ze maakt dus te weinig huiswerk.

“Het is zo frustrerend. We weten dat ze het kan, en toch doet ze het niet”

Ik kom meestal pas rond zes uur of later thuis. Op dat moment heb ik ook geen zin meer in een strijd rond huiswerk. Uiteindelijk weet ik dat ze het toch niet zal doen. Ik ben dan moe en weet dat ik mij snel boos zal maken. Ik zeg haar dan wel dat het niet flink is dat ze haar huiswerk niet wilde maken, want ik wil wel dat ze weet dat ik dat niet oké vind. Maar wat kan ik op dat moment ook meer doen?

Ik weet dat mijn vrouw ondertussen al alles geprobeerd heeft. Het lastige is dat ik echt niet begrijp waar het probleem zit. Het is zo frustrerend. We weten dat ze het kan, de juf zegt het ook, en toch doet ze het niet. Hoe kunnen we haar gemotiveerd krijgen om haar huiswerk toch te maken?”

Zo ging het verder

Psychotherapeut, auteur en docent Sven Bussens: “Ik sluit me aan bij de oplossingen die de ouders zelf al bedacht hadden. Een vaste en duidelijke structuur om huiswerk te maken, kan zeker helpen. In het bijzonder bij jonge kinderen die de overgang maken naar het eerste leerjaar, worden er best nieuwe gewoontes gecreëerd.

Ik vraag Veerle en Mauro of het maken van huiswerk in al bestaande routines kan worden ingepast? Welk moment is hiervoor geschikt? Veerle antwoordt dat Jentel als ze thuiskomt altijd een koekje of een stukje fruit eet. ‘Misschien kunnen we dat behouden en afspreken dat er na dit vieruurtje altijd huiswerk wordt gemaakt?’

“Vooral bij kinderen die de overgang maken naar het eerste leerjaar, worden er best nieuwe gewoontes gecreëerd”

Mauro vult aan: ‘Dus dat betekent ook dat de tv niet aangaat voor het huiswerk gemaakt is.’ Veerle kan zich in die afspraak vinden, maar maakt zich nog steeds zorgen over hoe ze het huiswerk dan moet begeleiden. Ik geef toe dat dit heel verschillend is van kind tot kind. Alle kinderen hebben een bepaalde nood aan structuur, aanmoediging, nabijheid en opvolging. Maar de mate waarin ze dit nodig hebben, is voor iedereen anders.

Ik vraag Veerle en Mauro hoe ze dit inschatten bij Jentel en hoewel ze allebei denken dat Jentel wel wat extra structuur en begeleiding kan gebruiken, vragen ze zich af hoe ze dat kunnen bieden. Ook dat is voor ieder kind anders, leg ik uit. Net als voor de ouders trouwens. Iedere ouder heeft zijn eigen stijl.

“Een vaste plaats om huiswerk te maken, kan voor structuur zorgen”

Je kunt voor je kind een structuurblaadje maken, met enkele opdrachten die ze moeten afvinken. Bijvoorbeeld: ‘Ik leg mijn agenda open’, ‘Dit maak ik als eerste taak’, ‘Dit maak ik als tweede taak’ en ‘Ik steek alles terug in mijn boekentas’. Je kunt ook een bepaalde tijdsduur afspreken. Telkens als die tijd om is, kom je als ouder even langs om te kijken hoe het vlot.

Ook een vaste plaats om huiswerk te maken, kan voor structuur zorgen. Een afzonderlijk tafeltje of bureautje met enkel spullen om huiswerk te maken, het liefst in een hoekje waar niet te veel prikkels zijn. Er zijn heel wat mogelijkheden en ik vraag Veerle en Mauro of er dingen zijn die ook voor hen zouden kunnen werken. Veerle denkt meteen aan een vast plekje in een hoekje van de keuken. ‘Zo ben ik altijd in de buurt als ze huiswerk maakt en kan ik intussen een paar huishoudelijke taken doen.’ Ook het structuurblaadje lijkt haar een goede gewoonte.

“We besluiten dat het een goed idee is om ook de leerkracht erbij te betrekken”

Mauro vraagt zich nog af of zijn dochter de oefeningen wel genoeg overziet. ‘Soms lijkt het haar allemaal wat veel. Als ze rekenoefeningen moet maken, bijvoorbeeld. Het zijn te veel kolommen en volgens mij denkt ze dat ze dat nooit kan afwerken.’ Ik vertel dat het voor sommige kinderen inderdaad gemakkelijker is om te starten én door te zetten als het huiswerk overzichtelijk is. Het kan al helpen om het huiswerk af te dekken in kleinere stukken. Zo ligt er letterlijk maar één kolom met rekensommen voor haar. En als die kolom is afgewerkt, volgt pas de volgende. Ook voor lezen en andere huiswerktaken kunnen zulke systemen bedacht worden.

We besluiten dat het een goed idee is om ook de leerkracht hierbij te betrekken. Op die manier kan de juf meedenken en blijven de ideeën voldoende aansluiten bij de doelen van de schoolopdrachten.

Enkele weken later mailt Veerle mij dat het huiswerk maken ondertussen al helemaal een gewoonte is geworden. Vooral de regel ‘eerst huiswerk, dan tv’, hielp daarbij. Veerle en Mauro hebben bovendien met kleine plastic flesjes een zandloper gemaakt als tijdsaanduiding en Jentel heeft de flesjes versierd. Ze gaat nu naar ‘de huiswerktafel’ op de afgesproken momenten. ‘Hierdoor zit ik er minder bovenop en hebben we zo goed als geen strijd meer’, zegt Veerle opgelucht.”

Uit: Libelle 38/2021 – Tekst: Sven Bussens – Meer info op borgerhoff-lamberigts.be/auteurs/sven-bussens en oplossingsgerichtcentrum.be

MEER OPVOEDINGSKWESTIES:

• SOS opvoeding: “Ik heb het gevoel dat ik er niet toe doe als vader. Ik ben niet de papa die ik wil zijn”
• SOS opvoeding: “Ik wil me niet hoeven te schamen voor het gedrag van mijn zoon”
• SOS opvoeding: “Het lijkt alsof onze dochter haar levensvreugde kwijt is”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!