SOS relatie: “Dat er plots twee zo verschillende mannen in mijn leven zijn, verwart me”

Daan (25) en Emily (23) zijn vier maanden samen. Wat startte als iets vrijblijvends, krijgt nu stilaan vaste vorm. Maar Emily twijfelt, want ze liep onlangs een ex tegen het lijf.

Wat zegt Emily?

“Ik twijfel nu vooral aan wat ik wel of niet voel voor Pieter en Daan, en of ik op mijn gevoel kan vertrouwen. Hoe maak je een keuze als het alle kanten opgaat?”

Emily: “Ik heb Daan leren kennen tijdens een avondje stappen. Ik heb al veel relaties gehad – al dekt het woord niet echt de lading. Laat ons zeggen dat ik veel gevlinderd heb de laatste jaren. Ik voel me nog wat jong om me te settelen. Werken ja, maar voor de rest wil ik toch vooral vrij zijn, de wereld en mezelf verkennen.

Ik vond Daan erg aantrekkelijk. Hij is sportief, heeft een goed lijf – waar ik wel hou – en hij gaf duidelijk te kennen dat hij net als ik een heel open houding heeft tegenover seks. Ik praat daar openlijk over, iets wat niet overal op waardering stuit. Daan vond het prima, wat me een veilig gevoel gaf. Ook op de boodschap dat ik op mijn vrijheid ben gesteld en niet direct op zoek was naar iets meer, reageerde hij ontspannen.

We hebben ons die avond kostelijk geamuseerd en zijn nadien op zijn appartement beland. De seks was fijn en de volgende ochtend hebben we zelfs nog ontbeten, iets wat ik bij een onenightstand zelden doe. Het afscheid was er een van ‘we komen elkaar nog wel tegen’. Ergens bleef hij wel wat hangen in mijn achterhoofd, maar ik ging verder uit, had andere onenightstands, waardoor opnieuw contact opnemen er niet echt van kwam. Dat deed hij uiteindelijk wel, wat me blijer maakte dan ik gedacht had.

Hij nodigde me uit om iets te gaan eten, iets wat ik niet zo snel doe. Hij had een leuk Turks restaurantje uitgekozen en we belandden nadien op mijn studio. De dag erna bleef hij niet alleen ontbijten, maar zijn we ook samen op een foodfestivalletje beland. Nadien spraken we af en toe af, al werd nooit duidelijk uitgesproken wat wij hebben. Ik zie wel dat hij actief is op sociale media en daar frequent contacten heeft met single vrouwen die ik ken. Het deed dan wel pijn als ik hem een berichtje stuurde en hij daar niet op antwoordde. Het maakte me onzekerder dan ik wilde, al wist ik ook dat ik hem niets kon of mocht verwijten. Uiteindelijk hadden we elkaar niets beloofd…

Verleden week zag ik Pieter terug, met wie ik een paar jaar geleden iets had. De aantrekking was er nog altijd en we zijn nog eens uit geweest, zonder meer. Pieter is veel heftiger in het verwoorden van zijn gevoelens, stuurde me gisteren een berichtje dat hij volledig voor mij wil gaan, dat ik hem het gevoel geef dat ik de vrouw van zijn leven ben. Dat overdondert me, maakt me onrustig en angstig, maar tegelijkertijd raakt het me ook. Het is alsof ik zulke dingen niet kán, maar wel graag wíl horen. Ik heb het ergens ook nodig. Iemand die zo overtuigd is, doet me geloven dat het echt kán. Het maakt dat ik nu vooral twijfel aan wat ik wel of niet voel voor Pieter en Daan, en of ik op mijn gevoel kan vertrouwen. Hoe maak je een keuze als het alle kanten opgaat?”

Wat zegt Daan?

“Het effect dat de openheid van die andere man op haar heeft, geeft mij de moed om uit te spreken wat ik voel”

Daan: “Toen ik Emily leerde kennen, had ik net een relatie achter de rug. Ik heb al een aantal relaties gehad, maar altijd lopen die spaak omwille van mijn seksuele voorkeuren. Het feit dat ik biseksueel ben, ook heel openlijk praat over seksualiteit, wordt door velen toch nog als een afknapper ervaren. Seks is oké zolang het in het klassieke stramien past. Wijkt het daarvan af, dan is dat veel minder evident.

Ook onder vrienden merk ik dat. De gesprekken gaan vaak over relaties en zijn zó conservatief. Grote borsten en heet in bed, zoiets. Maar ook: op een feestje dansen met een andere vent al als half overspel zien. Zo ben ik helemaal niet. Ik heb mijn partners altijd veel vrijheid gegeven, maar soms denk ik dat dit een probleem is, alsof ze die vrijheid niet aankunnen. Ik ben ook erg gevoelig voor manipulatie en word niet graag onder druk gezet.

Naast mijn job wil ik voldoende vrije tijd en dat is voor mij dan ook echt om te relaxen. Een zondag in pyjama Netflixen, wat lezen of een beetje prutsen in mijn appartement, zalig is dat. Ik zou het fantastisch vinden dit te kunnen delen, maar heb constant het gevoel dat dit niet als goed genoeg wordt gezien. Iedereen moet de hele tijd bezig en overal bij zijn, de stad intrekken, megaveel sociale contacten aanhouden, altijd in beweging zijn. Is gewoon dan niet goed genoeg? Ik heb een fijne job bij de stad, vaste uren, veel vakantie, een niet zo hoog maar wel stabiel inkomen. Als je dit zegt als twintiger gaat iedereen ervan uit dat je nu al aan je pensioen denkt. Die tegenstellingen altijd, ik word er zo ongelukkig van, heb ook snel het gevoel niet te voldoen. En dat speelt ook in relaties: vrouwen willen een geëmancipeerde man, maar als puntje bij paaltje komt toch nog vooral een vent met liefst een hoog inkomen.

Ik liep al een aantal keren vast in relaties op die elementen en dat kwetste me telkens diep. Ik wil dat iemand me neemt zoals ik ben. Bij Emily had ik direct dat gevoel, toen we die eerste ochtend samen ontbeten. Niets moest, alles kon, zo fijn om dat met iemand te kunnen delen. Het is ook de reden waarom ik nadien aan haar bleef denken, potentieel zag in ons, en opnieuw contact opnam om nog eens af te spreken. Mijn gevoelens voor Emily zijn nu heel sterk en ik wil eigenlijk wel voor ons gaan. Zij twijfelt omdat ze denkt dat ik haar nu achterna zit uit schrik haar te verliezen aan Pieter, uit jaloersheid dus of vanuit mijn gekrenkte ego, niet omdat ik haar graag zie. Uiteraard speelt het mee, maar er is meer. Door te zien wat zijn openheid met haar doet, kreeg ik de moed om stil te staan bij wat ik voor haar voel en wil ik dat duidelijker uitspreken. Ik hoop dat ze ons een kans geeft.”

Hoe moet het nu verder?

“Door hun verwachtingen niet te uiten, lijkt het alsof ze elkaar vrijlaten. Maar net dat maakt hen onzeker”

Relatietherapeute Rika Ponnet: “Emily en Daan zijn een startend stel dat me representatief lijkt voor de relatiecultuur van veel twintigers. Ze zijn veel bezig met relaties en gedragen zich vrij in hun seksualiteitsbeleving, maar worstelen enorm met de overgang van ‘er is iets tussen ons’ naar ‘wij hebben een relatie’. In mijn gesprek met elk van hen, komt duidelijk naar voren dat ze een langetermijnrelatie willen, maar bang zijn om die behoefte te uiten. Beiden geven aan dat het toch not done is, je behoeftig gedragen. ‘Het is zo onaantrekkelijk als je de indruk geeft de andere nodig te hebben’, vat Daan samen. ‘Je wilt toch dat die andere op eigen benen staat’, zegt Emily. Waarop ik aangeef dat ik het vooral ervaar als een niet gericht zijn op écht contact leggen.

Wanneer we dit verder uitdiepen, komen we uit bij het belang van zelfzekerheid. Vooral Emily vindt dat aantrekkelijk. ‘Ik kom zelf blij en onafhankelijk over, maar vanbinnen ben ik toch onzeker. Iemand die sterk in zijn schoenen staat, zorgt ervoor dat ik me wat zekerder voel.’ Ik suggereer dat als je verlangt naar een relatie, je dat toch alleen maar kunt als je je behoeftes toont en je dus kwetsbaar bent. En als je altijd aangeeft dat je alleen perfect gelukkig bent en hoogstens wat plezier nodig hebt, dat net onzekerheid aanjaagt. ‘In wezen geef je elkaar steeds het gevoel dat de andere net niet voldoet voor het grotere verhaal. Zo blijft het contact oppervlakkig’, beseft Daan. Emily ziet het ook zo. ‘Je bent de hele tijd de temperatuur van de relatie aan het meten. Wil hij me wel en zo ja, hoe en hoe vaak. Vermoeiend.’

De daaropvolgende sessies hebben we het over vrijheid en verwachtingen. Emily vertelt over haar opvoeding waarin het motto ‘jij mag kiezen, als jij maar gelukkig bent’ centraal stond. Ze ervaart dat nu als een last. ‘Ik weet het vaak gewoon niet en soms denk ik: deed iemand anders het maar voor mij. Pieter doet dat. Hij lijkt zeker te zijn dat wij voor elkaar gemaakt zijn, wat rust brengt.’ Ik bespreek met hen dat verwachtingen níét uiten, de ander onzeker maakt. Het lijkt alsof je de ander vrijlaat, maar eigenlijk spreekt er weinig vertrouwen uit, alsof je niet in de andere gelooft, in zijn of haar vermogen om er iets van te maken. Daarin herkent Daan zich enorm. ‘Ik wilde geen druk leggen op Emily, maar toonde zo ook niet echt interesse. Terwijl mijn geloof in ons net de reden was waarom ik weer contact zocht, los van Pieter. Ik wil dit een echte kans geven.’

Beiden geven na de vijfde sessie aan dat ze hun band als veel sterker ervaren, nu ze veel konden praten en elkaar ook beter begrijpen. Ze willen hun relatie nog een kans geven.”

LEES OOK:

• SOS relatie: “Hij was er bijna nooit en daar heb ik het moeilijk mee. Ik heb zoveel in m’n eentje gedaan”
• SOS relatie: “Als ik wil praten over ons huwelijk en de dingen die ik mis, dan klapt hij dicht”
• SOS relatie: “Hij vindt dat ons seksleven niet is wat het moet zijn. Dat die behoefte weg is, vind ik op onze leeftijd normaal”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!