SOS relatie: “Seks is voor hem pure ontspanning, maar voor mij is het echt een opdracht”
Sylvie (42) en Stijn (44) zijn 19 jaar samen en hebben twee dochters. Stijn wil een actiever seksleven, maar Sylvie houdt de boot af, en dat zorgt voor spanningen.
Wat zegt Sylvie?
“Stijn wil samen porno kijken, massages geven… Ik ben vrij onzeker over mijn lichaam, en vind die dingen niet fijn”
Sylvie: “Ik leerde Stijn kennen via mijn broer, die in hetzelfde jaar zat aan de universiteit. Ze waren goede vrienden en als ze uitgingen, namen ze me vaak mee. Stijn toonde al snel interesse, maar bij mij is die er maar gekomen na verloop van tijd. Ik waardeerde Stijn omwille van zijn toewijding, gedrevenheid en betrouwbaarheid, zag in hem een goede man die ook een goede vader voor onze kinderen zou zijn. Wij konden ook over alles praten, deelden een aantal waarden en normen die voor mij belangrijk zijn. Maar vooral: hij was dolverliefd op mij en liet me dat op veel manieren merken. Ik vond dat heel fijn, al die aandacht.
In onze relatie is seks altijd een thema van discussie geweest. Dat was niet zo bij aanvang, we hebben zeker een aantal keer gevreeën voor ons huwelijk en dat verliep telkens best passioneel, maar daarna werd dat snel minder en had ik toch vaak het gevoel dat ik op de een of andere manier aan een verplichting moest tegemoetkomen. We hadden ook snel onze kinderen, de oudste was ook een huilbaby, waardoor ik vaak erg moe was. We werken bovendien allebei heel hard, er is weinig tijd over voor wat dan ook. Ik heb dan niet meer de energie om nog eens met ons seksleven bezig te zijn.
Stijn vindt dat heel moeilijk. Hij zou het elke dag kunnen, voor hem is het een vorm van ontspanning, ik ervaar het als een inspanning. Is het fijn? Ja, achteraf bekeken wel, maar er toe komen vind ik telkens een opdracht. Stijn verwacht van mij in bed ook dingen die ik hem niet kan geven en die voor mij ook niet goed aanvoelen. Zo brengt hij regelmatig sexy lingerie mee, hoge hakken, waarvan hij hoopt dat ik die zal dragen, omdat hij dat zo opwindend vindt. Ik voel me dan iemand die ik niet ben. Ik mag er niet aan denken mij zo aan hem te tonen. Ik ben eerder onzeker over mijn lichaam, vindt bijvoorbeeld mijn buik na de bevallingen allesbehalve aantrekkelijk. Om die reden vrij ik liever zonder licht, dat geeft me een comfortabeler gevoel.
Bovendien is het ook zo dat ik het geen fijn gezicht vindt, als hij opgewonden is. De lust op zijn gezicht, hoe hij kijkt als hij aan het genieten is, klaarkomt, ik vind het bijna iets afstotelijks. Ik denk dan aan hoe ik eruitzie als we vrijen en dat is niet direct een opwindende gedachte. Stijn wordt rond al deze dingen mettertijd almaar dwingender, terwijl ik net hoopte dat het met de jaren zou minderen. Hij wil met mij naar porno kijken, samen onder de douche, elkaar een sensuele massage geven…Ik hou die dingen allemaal af, maar vindt het niet fijn dat die spanning er altijd is. We vrijen wekelijks, dat is toch voldoende op onze leeftijd, waarom kan hij daarmee niet tevreden zijn?”
Wat zegt Stijn?
“Mocht Sylvie alles wat meer loslaten, zou ze beseffen hoe fijn seks kan zijn. Of moet ik soms vreemdgaan?”
Stijn: “Sylvie was het mooiste meisje dat ik ooit had gezien. Toen ik haar leerde kennen, benam mij dat bijna letterlijk de adem. Ze was ‘de zus van’ en voor mij daardoor op de een of andere manier niet toegelaten terrein. We trokken wel vaak samen op en toen zij me op een dag vroeg voor een avondje uit, ging ik daar direct op in. Dat zij mijn lief wilde worden en later ook mijn vrouw, maakte me ontzettend blij.
Ik ben altijd een heel affectief en lichamelijk iemand geweest. Thuis kwam dat niet aan bod, mijn ouders waren plichtsbewuste mensen die heel goed voor ons hebben gezorgd, onze alle kansen hebben geboden, maar emoties waren bij ons thuis taboe. Knuffelen, affectie tonen, het zijn dingen die ik nooit gezien heb, maar wel altijd enorm gemist heb als kind. Ik doe dat zelf heel veel met mijn kinderen, die dat heel fijn vinden, maar met Sylvie lukt dat niet. Of toch niet meer. Telkens heb ik het gevoel op een soort van muur te botsen en dat valt met de jaren almaar zwaarder om dragen.
Zo waren we een jaar geleden op reis in Thailand. Ik had er een prachtig hotel geboekt voor ons, alles zat juist. De setting, de sfeer, de timing. Ik was er zeker van dat het ook seksueel een voltreffer zou worden. Ik had een massage besteld en wilde daarna met haar naakt in de jacuzzi, maar daar knapte zij volledig op af en toen ik mijn ontgoocheling liet ziet, trok ze zich volledig terug en werd er de dagen erna nauwelijks nog gesproken. Dat heeft me zoveel pijn gedaan, ik heb me toen zo afgewezen gevoeld.
Sindsdien is er bij mij een soort van kwaadheid die ik regelmatig de kop voel opsteken. Ik vind het niet eerlijk, niet rechtvaardig. Als ik zie wat ik allemaal doe in ons gezin, hoe eerlijk en betrouwbaar ik ben, waarom word ik dan telkens weer afgewezen in de dingen die ik graag wil? Ik begrijp dat niet. Is het nu zoveel gevraagd om eens een leuke jurk of hakken te dragen, als ze weet dat ze mij daarmee zo gelukkig kan maken? Waarom kan dat niet? Ik praatte er ook al over met een goede vriend die een beetje in dezelfde situatie zit. Die ging vorig jaar vreemd, gaat zijn gang. Is dat het dan, vraag ik me af. Moet ik het zover drijven dat ik een invulling voor mijn verlangens buiten onze relatie zoek?
Ik denk dat Sylvie echt een probleem heeft. Ik denk dat dat te maken heeft met haar opvoeding, met haar ouders die heel preuts en terughoudend zijn, negatief ingesteld ook, maar ergens moeten we dat toch kunnen overstijgen? Ja, het was al bij aanvang een niet zo evident verhaal en ik weet dat ik niet kan verwachten dat ze daarin plots helemaal anders wordt. Maar, mocht ze het allemaal wat meer loslaten en beseffen hoe fijn seks is, dan zijn we er, denk ik.”
Hoe moet het nu verder?
“Seks is geen opeisbaar recht in een relatie. Eerst een tijdje focussen op gewoon knuffelen en aanraken is een goed begin”
Relatietherapeute Rika Ponnet: “Sylvie en Stijn zijn een intellectueel koppel dat schijnbaar makkelijk communiceert, zolang het over de kinderen gaat, het werk, het huishouden. Als Stijn begint over zijn verlangen naar meer seks, een verleidelijke Sylvie, trekt zij zich terug achter een muur. Zij herhaalt de hele tijd dat hij een probleem heeft, zij het perfect vindt zoals het vandaag loopt en hij toch moeilijk kan verwachten dat ze het tegen haar zin doet. Ik suggereer dat ze elkaars seksueel functioneren problematiseren (‘jij bent oversekst’, ‘jij bent frigide’) waardoor ze elk achter een muur van het grote gelijk gaat zitten. Zo legt zij ook de nadruk op man-vrouw-verschillen. ‘Is het niet overal zo dat mannen het altijd vaker willen? Ik ga daarin toch al mee, we vrijen wekelijks.’ Waarop Stijn reageert. ‘Misschien is het effectief zo dat mijn behoefte groter is, maar het gaat mij over meer dan seks alleen.’ We gaan op dat laatste punt door.
Op mijn vraag wat hij mist in hun relatie, heeft Stijn het over het gevoel dat hij had toen ze elkaar pas kenden. Hij haalt een foto van toen boven. ‘Jij droeg toen nog vaak jurken en hakken, lakte je nagels, vandaag niets meer van dit alles. Altijd platte schoenen en het liefst twee rolkraagtruien over elkaar.’ Als we daarop doorgaan, is het vooral het gevoel begeerd te worden, dat de andere moeite doet om hem te verleiden, dat hij mist. ‘Ik voel me nu vaak niet gezien, vond het toen zo vervullend dat zij openlijk mijn bevestiging zocht.’ ‘Ik vraag me ook af, waarom kan ze me dat niet geven als ik het zo graag wil. Kijk, als je partner graag naar de opera gaat en jij minder, dan ga je toch mee om die ander een plezier te doen?’ Ik geef aan dat het delen van een ervaring of activiteit iets anders is dan het delen van je lichaam. Dat seks geen opeisbaar recht in een relatie lijkt te zijn en evenmin een op te leggen plicht. Dat raakt Stijn. ‘Natuurlijk wil ik dat zij het ook graag wil. Maar mocht ze wat inspanningen leveren, samen naar porno kijken bijvoorbeeld, dan zou dat gevoel vanzelf komen en kan zij er ook van genieten.’ Sylvie geeft daarop aan dat die porno haar wel iets doet, maar in negatieve zin. ‘Het gaat dan niet over mij als vrouw, mijn behoeftes en verlangens doen er niet toe, ik moet gewoon opgewarmd worden.’
Omdat beiden ook aangeven dat hun dagelijkse omgang allesbehalve affectief is, suggereer ik om eerst daarop een tijdje te focussen. Knuffelen, strelen, aanraken, zoenen, zonder dat het uitmondt in seks. Dat willen beiden proberen. Een paar weken later, ze zijn dan ook op vakantie geweest, laten ze weten dat het een stuk beter gaat. Ze hebben tijdens die vakantie gevreeën en vonden dat beiden erg bevredigend. Ze willen voorlopig blijven focussen op het affectieve verhaal, omdat ze voelen dat het hen dichter bij elkaar brengt, het hen rustiger maakt en er minder druk ligt op het seksuele.”
Uit: Libelle 3/2020 – Tekst: Rika Ponnet
LEES OOK:
- SOS relatie: “Ik wil verder met ons leven, maar als ik onze toekomst ter sprake breng, haakt hij af”
- SOS relatie: “Hij vindt dat ik moet afvallen, dat het allemaal wat strakker mag. Dat maakt me zo onzeker”
- SOS relatie: “Hij was er bijna nooit en daar heb ik het moeilijk mee. Ik heb zoveel in m’n eentje gedaan”
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!