SOS relatie: “Seksueel loopt het al jaren niet goed tussen ons en dat weegt heel zwaar”

Fanny (44) en Mario (45) zijn zestien jaar getrouwd en hebben een dochter van twaalf. Professioneel gaat het hen voor de wind, maar Fanny ervaart op het vlak van seksualiteit een groot gemis.

Wat zegt Fanny?

“Ik voel me maar echt geliefd als er regelmatig gevreeën wordt. Eén keer om de drie maand vind ik te weinig”

“Ik leerde Mario kennen toen ik 27 was. Ik werkte als IT-consultant, hij was aankoper in het bedrijf waar ik een tijdelijke opdracht had. Ik bewonderde zijn werkkracht en ambitie, vond hem charmant. We trouwden na een jaar en niet veel later kreeg Mario een aanbod als expat. Ik vond dat we die kans moesten grijpen. Ik heb mijn werk opgezegd en we zijn samen vertrokken. We woonden de afgelopen vijftien jaar op meer dan tien plaatsen. Als we ergens waren, dan nog was Mario veel op reis. Toen ik 33 was, is Lucie, onze dochter, geboren in een Amerikaans ziekenhuis. Mario was niet bij de bevalling aanwezig. Hij zat in Dubai en had zijn vlucht gemist. Ik relativeerde dat toen, maar voel nu dat al die grote en kleine momenten die hij er niet was, een bagage vormen die ons huwelijk geen deugd heeft gedaan. Ik denk dat we de afgelopen zestien jaar amper zes jaar écht samen zijn geweest. Ondertussen zat ik niet stil. Ik bleef werken als consultant, studeerde, stond in voor de zorg van Lucie. Ik leefde jaren uit een koffer. En ja, ik heb op prachtige plaatsen gewoond, maar ik voelde me er meestal erg eenzaam en was ook vaak te moe om ervan te genieten.

Seksueel loopt het al jaren niet goed tussen ons en dat weegt heel zwaar. Voor ik Mario leerde kennen, had ik een drietal relaties. De seks was altijd goed. Ik vind dat belangrijk. Ik voel me maar ten volle gezien en geliefd als er regelmatig gevreeën wordt. Ik ben passioneel van aard, besteed graag aandacht aan mezelf en de andere, verleid graag, doe daar moeite voor, maar krijg van Mario weinig weerklank. Mario geeft vaak aan moe te zijn en op dit moment wordt er nog om de drie maanden eens gevreeën. Dat voelt dan aan als een verplicht nummer, er spreekt zo weinig echte affectie uit en al helemaal geen intimiteit. Als Mario thuis is, gaat hij vaak vroeg naar bed, om nog wat vakliteratuur door te nemen. Kom ik boven, is hij meestal aan het slapen. Soms maak ik hem ’s nachts wakker, omdat mijn behoefte aan seks dan zo groot is. Soms gaat hij daar op in, vaak niet. Ik verhuis dan al eens naar de logeerkamer, heb een aantal seksspeeltjes en probeer het dan voor mezelf nog wat leuk te maken.

Toen we onlangs te gast waren op een receptie, keek ik van op een afstandje naar Mario die aan de praat was met enkele zakenmensen. Opeens overviel mij een immens gevoel van eenzaamheid. Toen we naar huis reden, heb ik gezegd dat ik het zo niet meer wil. Ik kan veel dragen, maar lichamelijke intimiteit is voor mij essentieel om verder te kunnen in dit leven met hem.”

Wat zegt Mario?

“Ik wil in een relatie vooral rust vinden en niet na een drukke werkdag thuis ook nog ‘moeten’.”

“Toen ik Fanny leerde kennen, was ik al een tijdje single, na een relatie waarin mijn partner mij had bedrogen met een goede vriend. In Fanny zag ik een daadkrachtige vrouw die mij steunde in mijn ambitie. Ik leg de lat voor mezelf heel hoog, dus ook voor wie samenleeft met mij. Ik verwacht van een partner zelfstandigheid en een drive, en dat heeft Fanny. Alleen wist ik toen nog niet waar die ambitie ons zou leiden. Het is een moeilijker verhaal geworden dan aanvankelijk gedacht.

Kort na ons huwelijk vertrokken we voor twee jaar naar Moskou. En daarna volgden nog veel andere plekken. Dan komen we ergens aan, ik werk me in, werk ontzettend hard en als de zaken een beetje vanzelf gaan, word ik overgeplaatst. Fanny klaagde nooit, ook niet toen Lucie er kwam. Ze bouwde ook overal waar wij kwamen een eigen leven uit, zorgde ervoor dat Lucie zich kon integreren. Misschien dat ik daar allemaal wat te weinig aandacht voor had. De laatste jaren klaagt Fanny al eens over onze relatie, over het feit dat ik er weinig ben, maar ook dat ze te weinig aandacht krijgt, dat de seks niet oké is. Ons seksleven was nooit wild, mijn behoeftes op dat vlak zijn eerder gemiddeld. Het is bovendien zo dat als je al lang samen bent, die dingen wat gaan slabakken. Dat hoor toch ook in mijn omgeving. Bovendien sta ik vaak onder immense stress. Dan masseert Fanny me af en toe. En ’s avonds in de zetel kruip ik wel eens tegen haar aan… Ik vind het dus wat vreemd hoe ze nu zegt dat ze zich eenzaam voelt en dat er tussen ons geen intimiteit is. Ik had het idee dat het wel goed zat.

Ik vrees dat ik met de jaren in Fanny meer en meer een vertrouwenspersoon ben gaan zien, te veel als de moeder van Lucie en te weinig oog heb gehad voor haar als partner. Ik zie mezelf misschien ook te veel als de persoon die voor het financiële zorgt, en Fanny als iemand die mij daarin ondersteunt door lekker te koken en er voor mij te zijn als ik heel moe ben. Ik wil in een relatie vooral rust vinden, ik heb geen behoefte om na een drukke werkdag ook thuis nog eens te moeten presteren. Maar eerlijk, ze zei er nooit wat van, of toch niet op een manier dat het voor mij duidelijk was. Ik wil via deze stap toch laten zien dat ik haar niet kwijt wil, maar zin in seks komt er uiteraard niet zomaar, op commando.”

Hoe moet het nu verder?

“Mario en Fanny zitten vast in een rol: Fanny is altijd de zorggever, Mario diegene voor wie gezorgd wordt”

Relatietherapeute Rika Ponnet: “Afspreken met Fanny en Mario verloopt vrij moeizaam. Ze lijken gemotiveerd, maar omwille van Mario’s werk worden afspraken vaak verzet, tot ergernis van Fanny. ‘Zo gaat het in onze relatie altijd. Alles komt altijd voor ‘ons’, ik kom nooit eens op de eerste plaats.’ Mario antwoordt dat dit niet zo is. ‘Ik werk me dagelijks uit de naad, leg je niets op, je hebt de totale vrijheid om te gaan en staan waar je wilt en financieel is alles mogelijk. Dat is toch ook zorgen voor ‘wij’?’

Om weg te evolueren van het rekening-denken, van het ‘kijk eens wat ik doe en wat jij maar doet’, praat ik met hen over hun behoeftes. Ze geven allebei aan dat er nog lichamelijk contact is, maar vooral Fanny ervaart dit als niet bevredigend. ‘Als Mario moe is van het werk, zoekt hij meestal toenadering. Hij wordt dan graag gestreeld, vindt het fijn een voetmassage te krijgen in de zetel voor televisie. Ik streel hem dan de hele tijd en krijg zo zin in meer, maar dat komt er dan nooit van. Als hij voldaan is, gaat hij naar bed en daar zit ik dan.’ We gaan hierop door en blijkt dat Mario intimiteit associeert met zorg, een beeld dat hij meekreeg in zijn opvoeding. ‘Mijn mama was er altijd voor ons, wij stonden op de eerste plaats.’ Fanny op haar beurt wil het gevoel hebben dat Mario haar nodig heeft. ‘Ik vind het fijn van betekenis te kunnen zijn voor anderen.’ Die zorgrelatie, Mario die zich bijna als een kind laat vertroetelen door Fanny, zet hen allebei ook vast in een rol. Fanny is altijd de zorggever, Mario diegene voor wie gezorgd wordt. ‘Ik heb de hele tijd het gevoel moeder te zijn, maar niet ‘de vrouw’, geeft Fanny aan. Het verlangen van Fanny om door te groeien naar een relatie met meer gelijkwaardigheid, ligt dan ook aan de basis van haar vraag naar een andere seksualiteit. ‘Ik wil me begeerd voelen, ervaren dat hij me sexy vindt.’ Dat stuit bij Mario op weerstand. ‘Ik moet al zoveel, mag het thuis nog een beetje aangenaam blijven?’

De daaropvolgende weken probeer ik met hen het patroon te doorbreken door hen de opdracht te geven één avond per week de behoeftes van de andere centraal te stellen. Mario loopt daarop vast, komt niet verder dan eens uit eten gaan. Op Fanny’s vraag om haar eens te masseren, zonder daarna te moeten vrijen, weigert hij in te gaan. ‘Het voelt niet natuurlijk aan, zo zie ik Fanny niet.’ Op dat punt in de therapie worden de onderbrekingen almaar langer. Mario heeft een nieuwe opdracht op het werk en verblijft daarvoor veertien dagen per maand in het buitenland. Na een paar maanden onderbreking hoor ik Fanny opnieuw. Nadat ze nogmaals een aantal keren aan de alarmbel trok, heeft Mario aangekondigd alleen te willen gaan wonen. Fanny heeft daarop gevraagd om te scheiden. Mario stemde toe.

Uit: Libelle 25/2020 – Tekst: Rika Ponnet

LEES OOK:

• SOS relatie: “Het lijkt alsof mijn relatie haar niets kan schelen. Wat betekent ons huwelijk dan voor haar?”
• SOS relatie: “Ik ben altijd voorzichtig geweest, maar pas nu dubbel op. Ik mag dit virus echt niet oplopen, want wat zou dat niet betekenen voor mijn gezin en de kinderen?”
• SOS relatie: “Op seksueel vlak klikt het niet goed tussen ons en dat is in de loop der tijd een almaar groter probleem geworden”
  

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!