Zomercolumn: Over het leven van een single mama
· Wanneer ze ’s avonds in slaap valt in de auto en ik twintig kilo kleuter amper naar haar kamertje op de derde verdieping kan dragen.
· Wanneer ik ziek ben, maar ’s morgens toch door de regen naar school moet fietsen om haar op tijd in haar klasje te krijgen.
· Wanneer zij ziek is en midden in de nacht plots hevige koorts krijgt en er niemand in de buurt is om advies aan te vragen.
· Wanneer ze een moeilijke dag heeft en mijn geduld op de proef stelt of plots hartverscheurend begint te huilen terwijl ze haar handen tegen haar oren duwt en ‘te veel vragen!’ roept.
· Wanneer ik met haar op vakantie ga en er niet in slaag om te ontspannen, omdat ze zich onveilig voelt in een vreemde omgeving en daarom nog onrustiger dan anders wordt.
· Wanneer ik probeer om niet te laten merken dat ik oververmoeid ben als ze op zondagavond terugkomt van haar papa nadat ik bijna 30 uur op één weekend heb gewerkt.
· Wanneer vrienden me uitnodigen op een feestje en ik voor de zoveelste keer moet weigeren terwijl ik eigenlijk heel graag zou meegaan, maar weet dat ik te vermoeid zal zijn als het zover is.
· Wanneer ik geboortekaartjes krijg van vriendinnen die samen met mij zwanger waren en ondertussen bevallen zijn van hun tweede kindje en ik weet dat mijn dochter nooit een broertje of zusje zal hebben.
· Wanneer mensen die het goed bedoelen vragen hoe het met ons gaat en ik niet verder kom dan ‘ça va’, omdat de hele uitleg te veel tijd in beslag zou nemen en ik niet voor de zoveelste keer hetzelfde verhaal wil vertellen.
· Wanneer ik zelfs in het weekend, als ze bij haar vader is, geen tijd voor mezelf kan nemen omdat werken makkelijker is dan alleen zijn.
· Wanneer ik zo moe ben dat het mij zelfs niet lukt om nog een slaapliedje voor haar te zingen.
· Wanneer ik mijn moeder afsnauw die goedbedoelde raad geeft omdat ik op mijn tandvlees zit.
· Wanneer ik zelfs de kracht niet meer vind om een vriendin te bellen als ik iemand nodig heb om mee te praten en de tv boven echt gezelschap verkies.
· Wanneer er ’s avonds als ik haar in bed heb gestopt niemand is om al deze dingen tegen te vertellen, niemand die luistert naar mijn zorgen, angsten, anekdotes over haar gekke uitspraken en wat ze vandaag weer heeft geleerd, niemand die mijn dromen kent, niemand die mij vastpakt en zegt dat het allemaal wel goed komt, niemand die mij helpt om mijn hoofd leeg te maken als het te vol zit.
“Soms frustreert alles mij meer dan ik durf toe te geven. Maar ik weet dat er een dag komt dat ik denk: het is het waard geweest”
Op die momenten voel ik dat ik een alleenstaande mama ben. Dan besef ik dat mijn dochter anders is, dat ze dubbel zoveel zorg en aandacht nodig heeft. En dat dat mij meer frustreert dan ik durf toe te geven. Dan voel ik me eenzaam.
Maar dan zijn er ook de vrijdagen waarop we na school de stad in fietsen om macarons te kopen, of de zomeravonden wanneer we met ons tweetjes frietjes gaan eten op een terrasje, alleen zij en ik en niemand anders waar we rekening mee moeten houden. Of de trotse blik in haar ogen wanneer ze mij toont hoe ze zichzelf de vijf posities van klassiek ballet heeft aangeleerd. Of de ontroering die ik voel wanneer ik haar in de achteruitkijkspiegel van de auto vol overgave in haar kleuter-Engels zie meezingen met ‘Shape of you’ van Ed Sheeran. Of het pure geluk wanneer ze ’s morgens met haar slaapoogjes naar mij kijkt en haar armen rond mijn nek slaat. Of haar enthousiasme wanneer ze zilveren hakschoentjes van mij krijgt en voor de spiegel transformeert in een mini flamencodanseres. Dan vergeet ze even de wereld om haar heen en merk ik hoeveel
passie er in dat kleine meisje schuilt. Of als ik zie hoe haar vriendinnetjes aan haar lippen
hangen en haar bewonderen omdat ze zo’n grappige dingen vertelt. Of als ik ontdek dat ze in het Engels tot twintig kan tellen omdat ze dat in een tekenfilm heeft gezien. Dan glim ik van trots omdat ze mijn bijzondere dochter is. En dan weet ik dat ze mij nog dikwijls gaat verbazen. En dat er een dag komt dat ik denk: het is het allemaal waard geweest.