Hoe vertel ik mijn kinderen dat ik kanker heb?

1. Geef de diagnose eerst zelf een plaats. Een goed moment om het (kleinere) kinderen te vertellen is de eerste dag van de behandeling. Er verandert dan iets in de dagelijkse
routine en het is goed je kind daarover in te lichten. ‘Vanaf nu zal mama vaak in het ziekenhuis zijn, moe zijn, veel slapen…’

2. Noem de dingen bij hun naam, wuif niets vaagjes weg. Kinderen hebben behoefte aan duidelijkheid en houvast. Zijn ze erg klein, gebruik dan eenvoudige woorden of vergelijkingen die ze begrijpen, zoals: ‘Mama’s borst heeft pijn en moet genezen.’

3. Probeer geen waarheid op te dringen. Gun hen hun eigen begripswereld. Wordt voor je kind iemand die sterft een sterretje aan de hemel, dan is dat zo.

4. Vertel de dingen in mondjesmaat. Soms heeft een kind na één zin voorlopig al voldoende gehoord en gaat het weer spelen. Geef hen de tijd om stap voor stap te verwerken en hou rekening met hun vragen. Als ze doorvragen is het teken dat ze meer willen weten. Oudere kinderen zullen misschien aansturen op een langer gesprek. Meestal geven ze hun tempo zelf aan.

5. Probeer hen gerust te stellen, maar blijf realistisch. Hun vragen kunnen erg gevarieerd zijn. Van ‘ga je dood?’ tot ‘kan ik nog gewoon naar de tekenschool?’. Stel hen gerust dat
hun leven zoveel mogelijk hetzelfde zal blijven, maar wees eerlijk mocht dat gezien de omstandigheden praktisch niet kunnen. Laat weten dat dit een ziekte is van langere duur, maar dat je hier uit kunt komen. Beloof niet dat je zult genezen, zeg dat jij en de artsen alles zullen proberen om dat te doen.

6. Blijf praten. Kanker kan een lang proces zijn, er duiken nieuwe situaties op die een uitwisseling zullen vragen. Bied manieren aan om gedachten en emoties te delen en kijk wat het kind aangrijpt. Elk kind kan anders reageren. Er is geen pasklare formule.

7. Wees alert voor hun manier van communiceren. Kinderen zijn meestal geen praters (zeker niet over problemen), maar doeners. Zo zullen ze misschien dingen zeggen doorheen tekeningen, die ze nooit zullen uitspreken.

8. Deel gerust je verdriet samen, kinderen mogen weten dat je het niet altijd makkelijk hebt. Leg je verdriet niet bij hen neer, verwacht niet dat zij je gaan troosten, maar verstop
je niet. Kinderen zien en voelen meer dan woorden vertellen.

9. Wees extra geduldig met tieners. Die willen weten wat er aan de hand is, maar kunnen tegelijk blokkeren op de waarheid. Het is vaak niet zo makkelijk hen te benaderen.
Zoek voor hen naar andere methodes. Spoor hen aan om te bloggen of om in sport een uitlaatklep te zoeken. Pols als je je zorgen maakt eens voorzichtig bij broers en zussen of een goede vriend(in) hoe je tiener met het gegeven omgaat.

Uit "Mijn borsten, mijn boek"
Dit eerste boek van Pink Ribbon is een persoonlijke gids voor vrouwen die de diagnose borstkanker hebben gekregen. Hierin vindt een vrouw alle praktische basisinfo die ze nodig zal hebben tijdens haar parcours van diagnose tot genezing, voor zichzelf en diegene die haar omringen.
Te koop voor 9,90 euro

Meer weten? Surf naar Pink Ribbon
Steun Pink Ribbon op Facebook!