Dit is mijn geheim: “Die andere kant van hem, die ziet niemand. Behalve ik.”
Arlette (45):
“Soms gebeurt het ineens, zonder aanleiding, zonder dat ik het in de gaten heb. Maar meestal voel ik de bui op voorhand hangen. Mijn man is lastig door iets wat op zijn werk gebeurd is, of de kinderen werken op zijn zenuwen, of hij hikt aan tegen een of andere klus in huis. Dan weet ik dat ik me best gedeisd houd en niet te dicht in zijn buurt kom. Als ik dan ook maar iets zeg of doe dat hem niet zint, kan hij uithalen. Zeker als hij wat gedronken heeft, en helaas gaat dat nogal eens samen: als hij uit zijn humeur is of opgejaagd, grijpt hij sneller naar de drank. En als hij wat op heeft, wordt hij kwaad op de hele wereld maar vooral op mij.
Ik kan de keren niet meer tellen dat ik een klap in mijn gezicht heb gekregen of een stomp in mijn buik. Meestal blijft het daarbij, gelukkig. Alsof hij meteen weer bij zinnen komt en zelf schrikt. Maar het is ook al gebeurd dat na die klap nog eentje volgde, en nog een. En ik ben ooit zelfs op de spoed beland omdat ik gehecht moest worden.
En toch: als ik iets lees over vrouwen die mishandeld worden of over geweld in partnerrelaties, heb ik nooit het gevoel dat het over mij gaat. Ik ben hoogopgeleid, heb een verantwoordelijke functie op mijn werk en sta in mijn omgeving bekend als een vrouw die niet snel over zich heen laat lopen. Volgens mij heeft niemand enig vermoeden van wat zich soms hier in huis afspeelt, van mijn constante angst voor de onvoorspelbare buien van mijn man, van mijn pogingen om hem tot bedaren te brengen.
Waarom ik nooit bij hem ben weggegaan? Omdat het mijn man is, in goede en in kwade dagen. En omdat ik hem graag zie, ondanks alles. Want naast die agressieve kant, is er ook zijn andere kant: ontzettend lief en behulpzaam, heel betrokken bij ons gezin, heel gul met aandacht en complimentjes. Het is die kant die de buitenwereld vooral ziet. Er zijn zelfs vrouwen die me benijden om zo’n charmante lieverd van een man. Die andere kant van hem, die ziet niemand. Behalve ik.”