Anne-Sophie Lesceu van Theramex pleit voor een menopauzeplan op elke werkvloer
“Als een vrouw vapeurs heeft op het werk, moet ze die gewoon kunnen hebben. Zonder commentaar”
Als hoofd van Theramex BeLux, dat enkel medicatie voor vrouwen maakt, staat Anne-Sophie Lesceu dag in dag uit stil bij alles wat met de gezondheid van vrouwen te maken heeft. Een van haar stokpaardjes: de menopauze bespreekbaarder maken, ook op het werk. Anne-Sophie: “Ik wil heel graag weten: waar zien vrouwen van af? Hoe kan het beter? Ik wil echt iets doen voor het welzijn van vrouwen.”
Geneeskunde was altijd al alomtegenwoordig in het leven van Anne-Sophie Lesceu. Haar vader is specialist, haar moeder kinesiste . En later trouwde ze ook nog eens met een radioloog. Zelf studeerde ze bedrijfsmanagement, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Vijf jaar geleden kwam ze bij Theramex terecht, een farmabedrijf dat zich uitsluitend concentreert op de gezondheid van vrouwen. Het voelde als thuiskomen.
Meer aandacht voor de gezondheid van vrouwen graag!
Wat heb jij door je job zoal geleerd over de behoeften van vrouwen als het op gezondheid aankomt?
Anne-Sophie Lesceu: “Voor Theramex ben ik vaak op de baan en hoor ik veel verhalen. Artsen vertellen bijvoorbeeld hoe lastig ze het vinden als ze jonge meisjes in hun kabinet zien die zwanger geworden zijn uit onwetendheid.
Omdat ze via sociale media terechtgekomen zijn bij een app met de temperatuurmethode, bijvoorbeeld. Een methode die enkel betrouwbaar is als je ze héél strikt volgt. Artsen worden geconfronteerd met een generatie die op een heel andere manier aan informatie komt, en dat is niet altijd makkelijk.
Ik heb ook geleerd dat nogal wat dokters niet precies weten hoe ze vrouwen in de overgang moeten begeleiden. Mijn ervaring is: vrouwen kennen niet altijd alle mogelijkheden en een arts heeft, door alle extra dingen die hij of zij tijdens een consultatie moet doen, jammer genoeg niet altijd de tijd om diep op de dingen in te gaan.”
Heb je de indruk dat de gezondheid van vrouwen in het algemeen niet heel hoog op de medische en politieke agenda staat?
Ik hoorde onlangs het verhaal van een receptioniste die veel last had van opvliegers. Haar werkgever stuurde haar naar huis. Hij vond haar niet ‘presentabel’. Hoe erg is dat?
“Er gaat heel veel geld en aandacht naar kanker en zeldzame ziektes. Terecht natuurlijk, maar ik vraag me af waarom de gezondheid van vrouwen zo stiefmoederlijk behandeld wordt. Vrouwen maken ongeveer de helft van de wereldbevolking uit!
En in de piek van ons leven, vaak ook het hoogtepunt van ons werkleven, komen we in de overgang. Net op een moment dat we heel veel rollen tegelijk combineren: werk, kinderen, vaak ook de zorg voor de ouders en schoonouders… veel vrouwen voelen zich overdonderd en toch wordt daar zo weinig rekening mee gehouden.”
Praten over menopauze op het werk
Over menopauze en het werk wordt in Vlaanderen nog maar met mondjesmaat gesproken. Hoe zit dat bij jullie?
“Wij hebben een menopauzebeleid. Je kunt met een vertrouwenspersoon gaan babbelen of externe begeleiding krijgen, bijvoorbeeld. Wij informeren onze werknemers en onze personeelsdienst over wat menopauze precies is en hoe je vrouwen kunt begeleiden. We ondersteunen ook met aangepast werk, zoals een 4/5de, aangepaste werkuren, meer thuiswerk… of een rustigere werkplek om te kunnen focussen of met een ventilator erbij. Al is dat wel heel cliché. (lacht)
Als een vrouw zich echt niet goed voelt vanwege haar menopauze kan ze naar huis gaan. Het is logisch dat wij daar veel oog voor hebben. Maar élk bedrijf zou moeten luisteren naar z’n vrouwelijke werknemers. Naar wat ze nodig hebben en hoe je hen kunt ondersteunen.”
Ga, als je met een behandeling start, na drie of zes maanden terug naar je arts om te kijken wat er nog beter kan. En durf vragen te stellen
Er is nog wel wat werk aan de winkel.
“In Engeland heb je een ‘menopause at work’-vereniging die een soort van werkpakket heeft dat advies geeft over hoe je kunt praten met je werknemers, wat je zoal kunt doen. Daar wil ik in België ook naartoe. Want het is broodnodig.
Ik hoorde onlangs nog het verhaal van een receptioniste die veel last had van opvliegers. Haar werkgever vond haar niet ‘presentabel’ en stuurde haar naar huis. Haar zelfvertrouwen kreeg uiteraard een enorme krak. Toen ze naar haar huisarts ging, schreef die haar ziekteverlof voor. Die vrouw mocht dus niet meer gaan werken, terwijl ze dat echt heel graag wilde.”
Sommige vrouwen denken misschien: hou dat potje maar gedekt. Omdat ze als vijftigjare vrouw niet gezien willen worden als iemand die de hele tijd zit te puffen en te klagen, of als iemand met een aandoening.
“Dat snap ik ergens wel, dat je het niet te veel in de verf wilt zetten als je je niet goed voelt. Maar er zijn heel veel vrouwen die echt afzien. Die denken dat ze de uitzondering zijn, en dat is niet zo. Ik vind informatie zo belangrijk. Dat een werkgever weet welke symptomen een vrouw kan hebben en hoe daar rekening mee gehouden kan worden.
Er moet begrip zijn. Als een vrouw vapeurs heeft op haar werk, moet ze die gewoon kunnen hebben. En haar collega’s en werkgever moeten niet reageren met ‘oei-oei-oei’, maar haar ondersteunen. Een glas water gaan halen, bijvoorbeeld, of haar, als ze dat wil, de kans geven om zich even terug te trekken of zich op te frissen. Zonder dat dat haar stigmatiseert, want wat haar overkomt, is heel normaal.
We hebben nu eenmaal een hormoonspiegel, maar we zijn daardoor geen mindere werknemers. Mijn wens is dat er nooit nog een vrouw in de overgang zich verloren of niet gehoord voelt.”
Kom op voor jezelf
Er komt nu wat verandering, maar menopauze was lang taboe. Sprak jouw moeder met jou over de overgang?
“Totaal niet. Ik was toen een puber en als ik er meer over geweten had, dan had ik daar toch meer rekening mee kunnen houden. Nu ik voor Theramex werk, praten we er wel vaker over. Nu weet ik bijvoorbeeld dat ze nooit opvliegers gehad heeft, maar wel andere klachten. Alweer een bevestiging dat de overgang zo uniek is. Mijn mama spreekt nu ook veel meer over de menopauze met haar vriendinnen. Iets wat vroeger nooit aan bod kwam.”
Een geïnformeerde vrouw is er twee waard.
“Ik kan inderdaad alleen maar herhalen: informeer je en leg je niet neer bij een status quo. Ga, als je met een behandeling start, na drie of zes maanden terug naar je arts om te kijken wat er eventueel nog beter kan. En durf vragen te stellen.
Ik ben op mijn zestiende begonnen met contraceptie en besefte pas toen ik in 2020 begon bij Theramex wat een arsenaal er is aan mogelijkheden en wat de onderlinge verschillen zijn. Al die jaren dat ik de pil nam, heeft mijn gynaecoloog me niet één keer gevraagd: hoe voel jij je bij je contraceptie? Dat is nochtans de cruciale vraag, ook als het over de overgang gaat: ‘Hoe voel jij je?’
Heb je nauwelijks klachten en voel je je best goed? Fijn. Wil je geen behandeling? Prima. Ben je geholpen met, ik zeg maar wat, acupunctuur, beweging, je voeding aan te passen, met supplementen? Dan zou ik zeggen: live your life. Maar laat je niet aanpraten dat je de overgang en alles wat daarbij hoort, gewoon moet ondergaan. Dat vind ik echt onzin.”
Meer artikels over…:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!