Libelle’s grote fitplan: Evi’s tweede week liep niet van een leien dakje

Off-week

Evi: ”Mag ik eerlijk zijn? Die eerste week verliep niet zo goed. Mijn zoontje van anderhalf worstelt al weken tegen de ziektekiemen en ook ik zat niet goed in mijn vel. In eerste instantie vreesde ik een terugval van mijn burn-out; ik hield mijn hart al vast. Niet weer! Gelukkig bleek het een virus dat ik moest uitzieken. Het had erger kunnen zijn.”

Schuldgevoelens

”De voorbije week heb ik wel veel worstelingen in mijn hoofd doorgemaakt. Ik voelde me schuldig. Tegenover Libelle omdat ze me hadden uitgekozen voor zo’n inspirerend initiatief en ik al in week twee het gevoel had dat ik hen moest teleurstellen. Maar ook tegenover mijn omgeving. Ze probeerden me te motiveren, maar net dat legt de druk extra hoog. Ik weet nu dat ik het op mijn eigen tempo moet doen. Mijn doelen moet bijstellen en de lat niet te loog leggen voor mezelf, maar dat is nooit mijn sterkste kant geweest (gniffelt). Maar tja, da’s real life. Ik zal niet de enige zijn die tegen haar grenzen botst en dat is voor mij de reden om daar ook eerlijk in te zijn.”

Een strenge hand

”Ik héb me afgevraagd waarom de drempel zo hoog ligt om effectief te beginnen lopen – los van de drukte van mijn leven op dit moment. Is de sport misschien niks voor mij? Zou ik niet beter een groepssport kiezen? Of een sport waar een strenge trainer naast de zijlijn staat, die je motiveert als het nodig is. Die je nog net een inspanning verder sleurt, als je de handdoek in de ring dreigt te gooien. Misschien dat ik toch best eens een telefoontje met de sportarts doe. Samen komen we er wel uit. En intussen blijf ik zoveel mogelijk met Jack en de hond wandelen. Elke beweging die ik héb gehad, nemen ze me niet meer af (lacht).”

Wil je meer lezen over onze fitambassadrices? Klik dan verder voor het opzet van het fitplan, Evi’s persoonlijke motivatie én de trainingsschema’s waarmee je zelf aan de slag kan!