Mijn verhaal: Chantal (41) heeft nog nooit een orgasme gehad
Chantal (41): “Ik was zeventien toen ik al begon te vermoeden dat er iets niet klopte met mij. Ik kreeg voor het eerst een serieuze relatie, was smoorverliefd, en hij ook op mij. Vrijen met hem was liefdevol, intiem en teder. Anders dan bij twee eerdere vriendjes, met wie ik ‘het’ ook gedaan had, maar vluchtig en rommelig. Met hen had ik seks wel prettig gevonden, maar een extatische ervaring? Dat was het niet bepaald, nee. Ik had het er met mijn moeder over, met wie ik alles kon bespreken. Zo’n orgasme, hoe voelde dat nu precies? Zij zei dat ik het meteen zou weten als het me overkwam. En dat ik me vooral geen zorgen moest maken. Als ik echt verliefd zou worden, dan zou het vanzelf goedkomen.
Vol vertrouwen ging ik met mijn nieuwe vriendje naar bed. Hij deed verschrikkelijk zijn best om mij te plezieren. En ik had er zelf ook veel zin in. Toch bleef ik iedere keer met een onvoldaan gevoel achter. Als hij klaargekomen was, was de vrijpartij voor hem ook echt over. Maar ík voelde me na afloop onrustig. Niet dat ik niet genoot van het vrijen, maar zo’n orgasme, waarbij je alleen nog maar sterretjes ziet, dat overkwam me niet. Toen die relatie stukliep omdat we toch minder goed bij elkaar bleken te passen dan we in eerst instantie dachten, had ik nog hoop dat het in latere relaties anders zou worden. ‘Je kunt het ook zelf proberen’, raadde mijn moeder aan.
En toen overleed mama, op mijn drieëntwintigste. Na haar dood had ik een tijdlang wel wat anders aan mijn hoofd… Maar rond mijn zesentwintigste begon het me toch weer dwars te zitten. Ik had een aantal verschillende bedpartners gehad en kon hen niet langer de schuld geven. Er was iets mis met míj. Ik ging naar de seksuoloog, die me een vibrator aanraadde. En zei dat ik tijd moest nemen voor mezelf. Kaarsjes aan, zachte muziek, mezelf masseren en masturberen. Niks forceren, gewoon genieten, en dan maar zien wat er gebeurde. Dat deed ik, maar met steeds meer tegenzin. Want er gebeurde niets. Nee, dan had ik liever seks met een man, het genot van zijn nabijheid en zijn aanrakingen. Ik legde me erbij neer dat een echt hoogtepunt er voor mij niet in zit.
“Na anderhalf jaar weet Mark nog altijd niet beter dan dat ik ons seksleven heel bevredigend vind. En dat ís het ook, alleen hoort een hoogtepunt er voor mij nooit bij”
Ondertussen had ik ook wel gemerkt dat mannen overmoedig werden als ik zei dat ik niet kon klaarkomen. Dan kregen ze zoiets van: ‘Ik klaar dat klusje wel even.’ Om daarna bij gebrek aan succes onzeker te worden en over te gaan tot allerlei trucjes en kunstjes. Dat vond ik vervelend, dus deed ik vaak maar alsof, om ervan af te zijn.
Tegen Tim, met wie ik trouwde, was ik wél eerlijk. Ik zei ook dat ik het niet erg vond, dat ik vrijen ook zonder orgasme heerlijk vond. Acht jaar lang heeft het niet tussen ons in gestaan, we hadden het ontzettend fijn samen, ook in bed. Maar na de geboorte van onze dochter had ik niet veel zin meer in seks. Ik had er de puf niet meer voor. Ik denk dat bij veel koppels het seksleven verandert als er kinderen komen. Ik hoor het van vriendinnen, lees het in tijdschriften; je energie gaat gewoon ergens anders naartoe. Helaas had Tim daar weinig begrip voor. En hij legde de schuld bij het feit dat ik niet kan klaarkomen. Als ik dat wel zou kunnen, meende hij, dan was het wel anders geweest, dan had ik net zoals hij behoefte aan een ontlading. Maar omdat ik ‘niet normaal’ was, onthield ik hem iets waar hij recht op had. Hij zei het niet met die woorden hoor, maar zo kwam het wel over, en het deed me ontzettend veel pijn. Ik had mezelf net geaccepteerd zoals ik was, maar werd nu toch op mijn ‘mankementje’ gepakt. Onder meer hierop is ons huwelijk stukgelopen. Onze dochter was net drie toen we uit elkaar gingen. Ik heb vreselijk in de put gezeten en ging elke man jarenlang uit de weg. Ik wantrouwde iedereen, en seks was het allerlaatste waar ik aan dacht.
Tot Mark in mijn leven kwam, een collega met wie ik goed overweg kon. Langzaam groeide er meer tussen ons. En terwijl ik verliefd werd, kwam ook mijn libido terug. Ik had ontzettend veel zin om hem in mij te voelen. Meteen al die eerste keer met Mark fakete ik. Het ging vanzelf. Toen hij klaarkwam, kreunde ik mee en zei daarna hoe fantastisch het was geweest. Dat voelde gewoon het veiligste. Misschien had ik het anders moeten doen, misschien is het fout om Mark, de meest integere man die ik ooit heb ontmoet, niet in vertrouwen te nemen. Maar ik wil dit onderwerp niet wéér uit de kast halen. Ik geniet van seks zoals ik het heb, en of ik wel of niet een hoogtepunt bereik, dat is mijn zaak. Hoeveel ik ook van Mark ben gaan houden, ik denk er nog steeds zo over. Na anderhalf jaar weet hij dus nog altijd niet beter dan dat ons seksleven voor ons allebei heel bevredigend is. En dat ís het ook; alleen voor mij op een andere manier dan hij denkt. Ik hou de waarheid voor mezelf: ik denk er niet aan om deze mooie relatie weer op het spel te zetten door dit probleem.”
Tekst: Lydia van der Weide