Mieke werd fysiek mishandeld door haar zoon. Sindsdien stelt ze zich vaak de vraag waar het is misgelopen. En kan het ooit nog goed komen?

Mieke (58): “Ik ben daar eerlijk in: Tim heeft geen zorgeloze kindertijd gehad. Zijn vader en ik waren veel te jong toen we gingen samenwonen en onverwacht zwanger bleken. Na de bevalling groeiden we snel uit elkaar, en toen Tim een jaar of zes was, raakten we verwikkeld in een vechtscheiding met veel ruzie en spanning. Heeft dat hem getekend? De agressie in zijn karakter uitgelokt? Ik weet het echt niet.

Rebelleren

Kort na de scheiding merkte ik voor het eerst iets aan hem. Normaal gezien ging Tim om de veertien dagen een weekend naar zijn vader. Tot die een nieuwe vriendin leerde kennen en duidelijk maakte dat Tim niet meer welkom was. Dat is hard aangekomen. Tim praatte er niet over, maar het viel me op dat hij heel vaak ruzie zocht. Hij kon toen al echt het bloed vanonder mijn nagels halen. Ik ben met hem naar een kinderpsychiater geweest, maar die wilde Tim enkel behandelen als zijn vader én diens nieuwe partner er ook bij waren. Dat lag te moeilijk, en de behandeling is afgesprongen. Ik hoopte dat het met de jaren zou beteren, maar het tegendeel gebeurde.

Tim begon steeds meer te rebelleren. Hij wilde niet meer naar school en maakte voortdurend ruzie met mijn nieuwe partner, zijn plusvader. ‘Jij bent mijn échte vader niet’, schreeuwde hij bij elke woordenwisseling. Het waren heftige jaren, onze relatie was heel gespannen. Toen hij een meisje leerde kennen, hoopte ik dat hij eindelijk rust zou vinden. Alweer zat ik ernaast.

Een goed jaar later ging het voor eerst écht mis. Mijn man en ik waren verhuisd naar het buitenland. We hadden daar een mooie jobaanbieding gekregen, en Tim woonde intussen bij zijn vriendin, dus we zagen geen reden om er niet op in te gaan. Elke vakantie kwam ik naar huis om tijd door te brengen met vrienden en familie, en vooral met Tim. Zo ook die ene kerstvakantie. We zaten samen aan de feesttafel. Tims vriendin was hoogzwanger en ik maakte een flauw mopje over dikke vrouwen. Met een knipoog natuurlijk, maar Tim nam dat helemaal verkeerd op. Hij vloog overeind, sleurde me van mijn stoel en trok me mee de keuken in. Daar begon hij te roepen en te tieren: dat ik beschaamd moest zijn, dat ik moest nadenken vooraleer ik iets zei, dat ik niet deugde… Het was angstaanjagend, ik begreep totaal niet wat er gebeurde.

Toen ik nadien mijn spullen bij elkaar nam en naar huis vertrok, riep hij me nog na: ‘Dat kun jij hé. Vluchten!’ Achteraf heb ik heel vaak over die uitspraak nagedacht. Is hij kwaad omdat ik destijds bij zijn vader ben weggegaan? Of omdat ik in het buitenland ben gaan wonen? Ik heb geprobeerd om er met hem over te praten, maar dat ketste hij af. Het maakte onze relatie nog meer gespannen. Ik was bang. Als hij zomaar uit het niks zó kon ontploffen… Wat kon er dan nog gebeuren?

Enkele maanden later kwam mijn angstige voorgevoel uit. Tim en zijn vriendin waren net terug van vakantie, en ik ging langs om te horen hoe het was geweest. Hij vertelde over een plaats die ze hadden bezocht, waarop ik nietsvermoedend zei: ‘Daar zijn we vroeger samen ook een keer geweest’. En ineens gebeurde het weer. Hij ontplofte, begon te schelden en te roepen. Toen greep hij mijn arm en sloeg hij me tegen de muur. En dan nog een keer. Ik was zó bang, probeerde om weg te komen, maar hij blokkeerde de weg naar de voordeur. Tot hij opnieuw mijn arm beetpakte, me naar buiten sleurde en opnieuw tegen de muur kwakte. Daar ben ik recht gekrabbeld en gevlucht.

Na dat voorval heb ik heel diep gezeten. Ik was zo in de war. Wat bezielde mijn kind? We hebben geprobeerd om erover te praten, maar het eindigde alweer in ruzie. Ik heb daarop voorgesteld om even afstand van elkaar te nemen. Ik was gewoon te bang om nog bij hem in de buurt te komen en dat heb ik hem ook zo gemaild.

Maar toen is het helemaal misgelopen. Ineens stond hij aan de deur. Hij straalde zoveel agressie uit, ik kan er nog steeds niet aan terugdenken zonder hartkloppingen. Hij greep me vast, maakte me uit voor alles wat lelijk is, schreeuwde dat ik die mail niet had mogen sturen. Ik was verstijfd van angst en voelde aan alles: dit gaat mis. En toen zag ik zijn vuist recht op me afkomen. Keihard. Ik kon nog net mijn hoofd wegtrekken, zijn vuist kwam vol op de muur terecht. Het was… afschuwelijk.

Dat alles is nu een aantal jaren geleden. Ik heb Tim sindsdien niet meer gezien. Ik denk niet dat het nog goed komt tussen ons. Ik weet zelfs niet wat ik zou doen mocht hij plots aan de deur staan. Na die eerste keer had ik hem echt nog wel kunnen vergeven. Maar nu, na alles wat er is gebeurd? Het ergste is dat ik zelfs niet weet waarom. Waarom haat hij me zo? Wat heb ik gedaan? Of zit het probleem bij hem? Is het zijn karakter? Ik zal het antwoord wellicht nooit kennen, en dat doet me meer pijn dan de klappen die hij me heeft gegeven.”

Lees meer pakkende getuigenissen:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!