Televisiemaker, fysicus, papa van twee…
Hij heeft een wetenschappershoofd, altijd warrig. Af en toe een rustgevende yogales ziet een drukke kerel als Lieven Scheire best wel zitten, ontdekte redacteur Sylvie.
Lees het volledige interview in Libelle 17 (26 april 2012)
Boeiende fysicus
Jij moet zowat de enige zijn die wetenschap sexy weet te maken. Vanwaar komt die passie voor wetenschap?
”Mijn pa is burgerlijk ingenieur. Als mijn broer, mijn zus of ik thuis vroegen hoe iets werkte, dan kregen we van hem een zeer gedetailleerd en correct antwoord. Ook op de middelbare school was ik enorm geboeid door wetenschappen. Talen en geschiedenis waren lastig. En van buiten leren, kon ik niet zo goed. Maar met principes en formules kon ik wel vlot overweg. Wiskunde, chemie, fysica… die vakken vielen op hun plaats in mijn hoofd. Maar ik kan absoluut begrijpen dat veel mensen dat saaie materie vinden. Als je niet goed bent in wiskunde, dan is een wiskundeles een lijdensweg. Wiskunde is een taal van symbolen en formules. Als je in de opbouw bepaalde aspecten mist, zit je te luisteren naar Chinees gewauwel. Ik heb het zelf ook meegemaakt. Ik kon
moeilijk opletten in de les. Soms zaten ze plots vier, vijf stappen verder. Dan snapte ik van het vervolg ook niets meer.”
Rijke humorist
…waarin je liefde voor comedy ook goed van pas komt?
”Absoluut. Ik heb altijd comedy gespeeld en geschreven, vanop de middelbare school al. Ik ben uiteindelijk op hetzelfde moment begonnen met mijn studies fysica als met stand-upcomedy. Mijn idee was toen: we zullen zien wat er het snelst gaat. Als comedy opeens een vlucht neemt, dan leg ik de fysica opzij. Als de comedy niet van de grond komt, dan ga ik door in de fysica. Door onze theatertoernee met ’Neveneffecten’ en door het aanbod van Woestijnvis heeft de comedy het van de fysica gewonnen. Maar dat ik beide nu kan combineren, is fantastisch.”
Ideale schoonzoon
Je bent al sinds je achttiende samen met je vriendin. De liefde van je leven?
”Zeker en vast. Sien en ik zijn twaalf jaar samen. Het was liefde op het eerste gezicht. Geknetter en vuurwerk. We kennen elkaar via een gemeenschappelijke vriendin. Ik had haar gezien op een feestje, maar ze had een opmerking gemaakt over mijn dansstijl en ik durfde haar gewoonweg niet aan te spreken. Typisch voor mij, die onwennigheid, die nervositeit. Achteraf stortte ik mijn hart uit bij die vriendin en bleek ook Sien dat gedaan te hebben. Die vriendin heeft ons uiteindelijk gekoppeld. Kort daarna ging ik een jaar in IJsland studeren. We schreven elkaar ellenlange, lyrische liefdesbrieven. Toen ik terugkwam, was er nog meer vuurwerk. Sindsdien zijn we onafscheidelijk. De liefde gaat vanzelf.”
Donzige papa
Hoe bevalt het papa zijn?
”Ik ga enorm op in mijn kinderen. Kinderen zijn zowat het fijnste wat er is. Ze geven het leven kleur. Maar toen ze nog heel klein waren, vond ik het vooral lastig. Wellicht speelt dat oubollige instinct mij hier ook parten. Ik voelde hun noden slecht aan. Ik wist natuurlijk wat er wanneer moest gebeuren, maar ik kon mij een halfuur opfretten omdat ik niet wist waarom Lander huilde, bijvoorbeeld. Je checkt zijn pamper en denkt: hij heeft juist gegeten, wat kan het toch zijn? Een halfuur later geef je hem water en de huilbui is over. ’Ha ja, het was dat!’ Als ik toen een dag alleen was met de kinderen, was ik ’s avonds helemaal opgedraaid. Nu kunnen ze praten. Dat gaat mij beter af.”