Waarom wenen belangrijk is voor je kind
Ons kind in tranen: we kunnen het moeilijk aanzien. Toch is ook deze emotie nodig, zodat ze zichzelf kunnen ontdekken. In de eerste fase van hun leven hebben ze nu eenmaal veel te verwerken en daar horen ook veel traantjes bij.
Het is belangrijk dat je kind deze emoties gewoon mag beleven, zonder dat jij daar als moeder of vader veel (negatieve) aandacht aan schenkt. Het kind moet een relatie ontwikkelen met zijn innerlijke stem en leren dat het daarop mag vertrouwen. Het moet de ruimte krijgen om, tot op zekere hoogte, zelf situaties in te schatten.
Zelfherstellend
Huilen lucht op zeggen ze wel eens en dat is bij kinderen niet anders. Het is een soort zelfherstellend mechanisme. Wanneer een emotie zich aandient, maar ze wordt onderdrukt, dan blijf je ermee zitten. Dan is er geen balans meer in het lichaam, want het is ‘onafgewerkt’. Op korte termijn vormt dit geen probleem, maar op lange termijn kan dat leiden tot depressies of ziektes. Dus hoe sneller je je kind leert zijn gevoelens te uiten, hoe beter. Een ontlading is broodnodig.
Intuïtie ontwikkelen
Stel je neemt een speeltje af van je kind, waarop het heel hard begint te wenen. Wij als volwassenen denken dan: “Er is toch nog ander speelgoed waar je mee kunt spelen?” We vinden groot verdriet in dit geval niet nodig. Maar wanneer je kind begint te huilen als zijn speeltje afgenomen wordt, is dat omdat zijn innerlijke stem aangeeft dat er iets gebeurd is. Als wij zijn verdriet dan als onbelangrijk bestempelen, wordt die informatie opgeslagen.
Het kind leert zo onderdrukken en kan hierdoor ook denken dat het zijn innerlijke stem niet kan vertrouwen. Want zijn intuïtie zegt immers wel dat deze situatie belangrijk is, terwijl jij het tegendeel beweert. Dus respecteer de interpretatie die je kind geeft aan een situatie.
Ouders zijn belangrijke rolmodellen. Als jij emoties onderdrukt, gaat je kind dat ook doen. Het zal dan op de duur niet meer weten hoe het kan omgaan met emoties die spontaan opborrelen. Wenen wordt dan een beladen, in plaats van een opluchtende emotie. Onthoud ook dat kinderen niet lang droevig zijn. Ze wenen, ze verwerken en dan lachen ze terug!
Zo kun je je kind beter steunen
- Wees beschikbaar voor je kind. Wanneer het valt, zal het erna zelf beslissen: blijf ik mokken op de grond of zoek ik mama of papa op? Vertrouw erop dat je kind de juiste keuzes maakt.
- Eerst wenen, dan praten. Laat je kind even opgaan in de emotie, zodat het verwerkingsproces start. Wanneer het bekoeld is, kun je erna met hem/haar praten over wat er gebeurd is.
- Geef bevestiging. Laat je kind de ruimte zelf te oordelen of een situatie traantjes waard is of niet. Het is zijn perceptie. Jij kunt als ouder wel vertellen wat je opmerkt, zodat je kind leert zijn eigen emoties te benoemen. Maar erken dat je kind (in zijn ogen) terecht van streek is.
- Eerst ventileren. Laat je kind even goed wenen/roepen, zodat het spanning en stress kan loslaten. Daarna kun je een oplossing aanbieden.
Bron: kiind, Beeld: shutterstock