Een ode aan onze grootste held: 50 lezeressen over hun vader

Als klein meisje maar ook als de volwassen vrouw die je nu bent: je vader heeft een je hele leven een speciaal plekje in je hart.

Deze vijftig lezeressen hebben een boodschap voor hun vader:

Shauni (21): “Papa is de enige die mij door en door kent, de enige waarvan ik zeker weet dat hij er altijd voor mij zal zijn.”

Sabine (51): “Papa heeft ontzettend veel mensenkennis en kan praten als een advocaat. Hij wordt deze zomer 93, en woont nog steeds samen met mama, die 88 is. Prachtig toch!”

Kathleen (26): “Ik heb een musculaire aandoening waardoor ik vaak operaties moet ondergaan. Papa staat dan steeds paraat. Op de dag van een operatie neem hij verlof om mij te steunen, nadien rijdt hij na zijn werk nog naar Leuven om mij in het ziekenhuis te bezoeken.”

Sabrina (40): “Mijn ouders zijn gescheiden toen ik nog heel klein was, en ik werd door de rechter toegewezen aan mijn vader. Ik ben hem nog altijd dankbaar voor de opvoeding die hij me gegeven heeft. Enkel dankzij hem ben ik geworden wie ik ben: een zelfstandige en sociale vrouw.”

Ruth (34): “Mijn papa is een man van weinig woorden, maar des te meer daden. Het lekkerste eten op tafel toveren, een heel huis renoveren, dag en nacht klaarstaan voor zijn kinderen en kleinkinderen… Op zijn (bijna) 70ste verjaardag doet hij het nog allemaal. Mét de glimlach!”

Inez (35): “Mijn papa kreeg op 10 maart 2017 eindelijk het verlossende telefoontje waar we al 14 maanden op wachtten: er waren donorlongen voor hem gevonden. Vol zenuwen en spanning reden we om 3 uur ’s nachts richting UZ Leuven. Op naar zijn tweede leven! Dachten we… Vorige week heeft hij een hartstilstand gekregen. Ze hebben hem kunnen reanimeren, maar verder weten we nog niks. Het enige wat we kunnen doen, is hopen. Hopen dat hij ooit nog beter wordt, dat hij ooit van zijn tweede leven zal kunnen genieten.”

Vicky (41): “Mijn papa heeft altijd super voor mijn mama gezorgd en sinds haar dood zorgt hij mee voor mijn kindjes. Ons gezin kan echt altijd op hem rekenen.”

Sigrid (26): “Papa en ik werken samen. Ik leerde alles van en met hem. Ik kijk enorm op naar zijn gedrevenheid, en naar de eigenzinnige keuzes die hij durft maken.”

Nele (31): “Ja, we zijn soms water en vuur… Maar ik zou mijn vader niet kunnen missen. Hij is een goede papa én een superopa.”

Leentje (39): “Ik was 13 jaar toen mijn zus op een middag onverwacht aan de schoolpoort stond. Ik moest meekomen naar huis, en ik mocht vooral niet schrikken als ik ons vake zou zien. Hij lag op een matras in de woonkamer, totaal van de wereld. Bleek dat hij die ochtend was opgestaan, naar beneden was gekomen en gewoon niets meer wist. De diagnose was hard: hij leed aan dementie van Pick. Van de ene dag op de andere veranderde onze band totaal. Ineens moest ik mee voor hem zorgen, hem aankleden en verschonen, hem berispen als hij iets deed wat niet mocht… Het was niet makkelijk, maar we hebben het met heel ons hart gedaan, zeventien jaar lang. Op zijn 66ste is hij overleden, thuis, in familiale kring.”

Els (38): “Ik ben als kind nooit echt superclose geweest met mijn vader. Hij was altijd aan het werk. Pas sinds de ziekte en het overlijden van mijn moeder zijn we dichter naar elkaar toegegroeid.”

Micheline (53): “Mijn papa is altijd al een handige Harry geweest. Telkens als er bij één van de kinderen of kleinkinderen iets te klussen viel, stond hij klaar met zijn gereedschap. Vooral verven en behangen waren zijn dada. De meters behangpapier, liters lijm en emmers verf die hij heeft verwerkt, zijn niet meer te tellen. Sinds een jaar of twee is hij op de sukkel, en lukt het klussen minder goed. De volgende keer zal ik het behangen en verven dus alleen moeten doen. Hopelijk zal hij nadien even trots zijn op mijn kluscapaciteiten als ik altijd was op die van hem.”

Barbara (34): “De dingen waar ik vroeger mee lachte of me aan ergerde – zijn voorliefde voor lijstjes, zijn perfectionisme, zijn optimistische timing, zijn grote gelijk… – herken ik meer en meer bij mezelf. Ik hoop dat ik ook zijn heerlijk positieve houding geërfd heb!”

Ine (28): “Mijn vader schrijft altijd gedichtjes voor allerlei gelegenheden. Nu is het mijn beurt!

“Mijn papa is mijn voorbeeld van kleins af aan,

hij zal overal en altijd voor me klaarstaan.

Een goede opvoeder en realist, die soms flauwe humorist

maakte van mij een harde werker en eeuwige optimist.”

Diny (25): “Het keerpunt in onze vader-dochterrelatie was ongetwijfeld die keer dat ik wéér niet geslaagd was voor mijn examens. Huilend kwam ik thuis, schrik voor de reacties. Papa riep me bij hem in de zetel en hij nam me eens goed vast. Hij zei: ‘Ik ben trots op je’. Ik huilde nog meer, van pure opluchting!”

Hilde (55): “Papa is altijd begripvol, heeft altijd goede raad als erom gevraagd wordt, haalt graag grapjes uit, is steeds bereid om te helpen waar mogelijk, heeft goede uithuilschouders, is nog steeds sportief, houdt van reizen, staat altijd klaar voor anderen, is een optimist en zoekt steeds het positieve, is heel ruimdenkend… Ik kan nog een tijdje doorgaan, maar de conclusie is: hij is een fantastische vader én grootvader.”

Vicky (41): “Papa komt hier elke ochtend een kopje koffie drinken en een babbeltje slaan. Zó gezellig!”

Tania (45): “Papa is overleden en begraven, terwijl ik op vakantie was. Mijn jaloerse stiefmoeder heeft me geen afscheid laten nemen. Maar ik heb het haar vergeven. Dat zou papa gewild hebben. Het bewijst dat we ook na zijn overlijden nog steeds een unieke band hebben.”

Sanne (26): “Papa is een steun en toeverlaat op alle vlakken. Toen we ons huis kochten, is hij in zijn vakantie bijna elke dag komen helpen met van alles en nog wat. Hij is zelfs meer begaan met de klusjes die nog moeten gebeuren dan wijzelf. Dan belt hij: ‘Zeg, zijn jullie zaterdag thuis? Nee? Dan zal ik nog eens wat komen schilderen hé, terwijl jullie weg zijn.’ Superschattig!”

Naomi (23): “Als mensen mij als klein meisje vroegen: ‘wie is jouw superheld?’ dan zei ik nooit Batman, Superman of wie dan ook… Ik antwoordde altijd ‘mijn papa’. Al die jaren later is dat niet veranderd. Hij is nog altijd mijn koning. Mijn vader én mijn beste vriend. Ik zou alles voor hem doen, net zoals hij dat ook altijd voor mij heeft gedaan!”

Ine (30): “Mijn papa is mijn held! Al zeg ik hem dat veel te weinig. Hij sukkelt wat met zijn gezondheid maar toch kunnen wij altijd op hem rekenen. Zonder hem zou ik nooit zo ver in het leven staan. Ik zie hem écht graag.”

Sien (22): “De manier waarop hij mij en mijn broers liefheeft, steunt, doet groeien… Het is méér dan bewonderenswaardig. Ik zeg en toon het hem misschien te weinig, maar wat zie ik hem graag en wat ben ik trots op hem!”

Veerle (43): “Toen mama vier jaar geleden plots overleed, was papa volledig de kluts kwijt. Ze deden altijd alles samen, en ineens moest hij verder zonder haar. Maar hij heeft zich wonderwel herpakt. Tegenwoordig trekken wij er vaak samen op uit. We zijn echt twee handen op één buik geworden, die met heel veel liefde en een grote glimlach terugdenken aan ons mama, ons Zeeke. Ik ben trots op hem!”

Peggy (38): “Papa heeft een soort speciale tentakels waardoor hij altijd weer voor me klaarstaat, in elke fase van mijn leven. Vijftien jaar geleden gingen we zelfs samen naar de kookles, om me voor te bereiden op de verhuis naar een eigen huisje.”

Fabienne (35): “Papa is zo sterk! Drie jaar geleden kreeg hij leukemie. Het was meteen heel ernstig, en hij heeft moeten vechten voor zijn leven. Maar hij heeft het gehaald. Ik ben zo trots op hem!”

Anne (43): “Snoepjes, knuffels en boterhammekes voor tv… Mijn kinderen worden héérlijk verwend bij opa!”

Ik mis hem nog elke dag…

•  “Papa was een man waar wij thuis allemaal naar opkeken. Ik denk nog alle dagen aan hem.” (Christiane)
• “Na de dood van moeder werd papa mijn beste vriend. Ik mis hem nu al twintig jaar.” (Martine)
• “Hij heeft mama zo goed verzorgd toen ze ziek werd. Spijtig genoeg is hij twee jaar geleden overleden. Ik mis mijn vader.” (Liliane)
• “Papa is al 17 jaar niet meer bij ons, maar het gemis weegt nog altijd even zwaar. Hij was een held, een inspiratiebron voor velen. Een respectvolle man, die quality-familytime en rechtvaardigheid hoog in het vaandel droeg.” (Sigrid)
• “Papa was de goedheid zelve. Ik kan en zal hem nooit vergeten.” (Maria)
• “Papa en ik deden alles samen, en opeens was hij er niet meer…” (Rosita)
• “Papa is plots overleden toen ik twaalf was. Opeens kwam mijn grote held mij niet meer ophalen aan school en kwamen er geen troostende woordjes meer aan het eind van de dag.” (Mieke)
• “Hij was zo lief en zacht en altijd goedgezind. Ik mis hem nog altijd.” (Els)

Vanessa (33): “Papa is gestorven toen ik 19 was. Nog steeds doet alles me aan hem denken. Een liedje, de blik in de ogen van mijn kinderen, een uitspraak van mijn broer… Ik heb met het gemis leren leven, maar de herinneringen blijf ik delen.”

Els (35): “Mijn vader was mijn alles. Ondanks zijn handicap heeft hij ons, samen met mama, een fantastische jeugd bezorgd. Toen hij ziek werd, was het zijn grootste wens om thuis te kunnen sterven. Als verpleegkundige heb ik, samen met mijn mama en broer, deze wens voor hem kunnen vervullen.”

Mijn papa is een held…

• “Mijn vader is mijn alles. Hij betekent heel veel voor mij. We horen elkaar alle dagen.” (Nancy)
• “Papa in één woord? Superman!” (Vicky)
• “Papa heeft mij altijd geholpen waar hij kon. Ik ben hem diep dankbaar.” (Anne-Marie)
• “Mijn papa sukkelt al twintig jaar met zijn gezondheid, en toch helpt hij ons nog elke dag.” (Bianca)
• “Toen we zagen hoe goed papa zorgde voor ons mama, waren we zo trots op hem.” (Monique)
•  “Wat een voorbeeld was mijn vader! Altijd kon ik op hem rekenen, zowel voor klusjes als voor een luisterend oor.” (Veronique)
• “Alleen papa heeft ervoor gezorgd dat ons huis een echte thuis is geworden.” (Vicky)

Zo’n lieve opa voor mijn kinderen…

Carolien (28): “Papa was zó blij toen ik vertelde dat ik zwanger was. En zò trots toen hij mijn dochter voor de eerste keer zag. Hij pinkte zelfs een traantje weg. Intussen is hij een superopa. Op vrijdag gaat mijn dochter naar mijn ouders en daar kijkt hij elke week naar uit. Als ze eens een dagje niet komt, is hij héél teleurgesteld.”

Het gaat niet altijd goed…

Charis (21): “Elke cent die ik als klein meisje had gespaard, heeft papa weer opgedaan. We hebben al jaren geen contact meer. Hij heeft zelfs mijn zoontje nooit gezien.”

Marianne (51): “We hebben een bloedband, ja. Maar geen emotionele band.”

Stephanie (33): “Mijn moeder heeft me onlangs opgebiecht dat mijn vader – die drie jaar geleden is overleden – niet mijn echte vader was. Ineens viel de puzzel in elkaar. Ik heb altijd aangevoeld dat er iets niet klopte, dat mijn vader veel meer aandacht had voor mijn zussen dan voor mij. Nu snap ik waarom. Sindsdien ben ik op zoek naar mijn biologische vader. Ik ken zijn naam, maar een zoektocht via Facebook leverde voorlopig niets op…”

Ann (49): “Mijn vader dronk en was agressief. Ik heb nooit een lieve, warme papa gehad, en het kan me nog steeds heel erg raken als ik vaders hun dochter zie omhelzen. Maar ik heb rust gevonden in het geloof. Ik zeg nu altijd dat ik een Vader in de Hemel heb. Dat maakt veel goed.”

Marijke (37): “Mijn vader is in 1989 verhuisd naar Nederland. Daarna heb ik hem nog twee keer gezien. Een keer toen hij trouwde met zijn derde vrouw, en een keer toen ik hem vertelde dat ik zwanger was. Vorige maand kreeg ik ineens telefoon uit Goa, in India. Blijkt dat hij daar al drie jaar woonde, en er onverwacht was overleden. Ik moet nu proberen om afscheid te nemen, van een man die er eigenlijk toch al niet was.”

Lisa (24): “Na de scheiding van mijn ouders, ik was toen 9 jaar, gingen mijn broer en ik om de twee weken een weekend naar mijn vader. We werden er wat aan ons lot overgelaten, en konden het niet goed vinden met zijn nieuwe vriendin. Daarom besloot mijn broer uiteindelijk om niet meer te gaan. Een paar maanden later, na een stomme ruzie, heeft mijn vader met weinig woorden gezegd dat ik ook niet meer moest gaan. Zeven jaar hebben we elkaar niet gehoord of gezien. Intussen is het contact een klein beetje hersteld. Af en toe belt hij, en dan zegt hij dat we zeker nog eens moeten afspreken. Maar ik weet al op voorhand dat het er toch niet van komt.”

Lees ook:

• Cora, mama en plusmama: Er is 1 belangrijke regel en dat is dat iedereen in dit huis gelijk is.
• Topdokter Ruth Van der Looven: Als mama kan ik me intens tevreden voelen als de dingen gewoon goed gaan
• Schattig: mama Kate Middleton probeert George en Charlotte stil te houden