Jeugdvriendinnen: “Hetzelfde verdriet delen legde een sterke basis voor onze vriendschap”

Op ons Libelle Vriendinnen-platform kun je fantastische nieuwe vriendinnen leren kennen, maar er zijn natuurlijk ook vriendschappen die al heel wat jaren meegaan. Zoals die van de jeugdvriendinnen Sofie (39) en Tjorven (39).

Samen door een moeilijke periode

Tjorven: “Ik heb ons Sofie leren kennen in de moeilijkste periode van mijn jeugdjaren. Mijn lieve papa, vokke, was net overleden op 38-jarige leeftijd. Heel plots, aan een hartaderbreuk. Ik was 11 op dat moment. Toen mijn zusje van 4 niet kon aarden op de grote school in ons dorp, schreef ons moeke haar in in een kleinere school. Als grote zus kon ik haar onmogelijk alleen laten gaan, zeker niet na wat er gebeurd was. Dus ging ik mee. En het was alsof Sofie daar op mij zat te wachten. Ik kwam terecht in een heel klein, warm klasje. Dat was zo fijn! Sofie is een heel zorgzaam type en vanaf dag één klikte het tussen ons. Ze was er echt altijd voor mij. Want geloof me, het waren heel zware maanden.”

Sofie: “Tjorvens verdriet was enorm natuurlijk, en ik probeerde haar zo goed mogelijk te steunen. Even later overleed ook mijn grootmoeder, die eigenlijk als een moeder was voor mij omdat ik bij haar opgroeide. Ook aan een hartaderbreuk, zoals de papa van Tjorven. Plots maakten we hetzelfde verdriet door. En ik denk dat net dát een ongelooflijk sterke basis voor onze vriendschap gelegd heeft. We begrepen elkaar als geen ander. Woensdagnamiddagen brachten we vaak samen door op het kerkhof. Of gewoon ergens op een bankje met een pakje chips. Samenzijn, dat was onze grote troost.”

Nooit uit het oog verloren

Tjorven: “De jaren vlogen voorbij en we beleefden samen alle leuke momenten en mijlpalen in een tienerleven zoals de eerste vriendjes en fuiven. Sofie heeft soms afgezien met met mij. (lacht) Ik de losbol, zij de rustige zorgzame. Het mooie is dat we elkaar nooit uit het oog verloren zijn, ook al gingen we naar een andere school toen we ouder werden en ‘fladderde’ ik nog even verder toen zij al een toekomst aan het opbouwen was met haar vriend.”

Sofie: “Tjorven was mijn getuige toen ik trouwde én ze werd meter van mijn jongste. Ondertussen had ze ook al een gezin met drie kindjes. En ik ben fiere meter van haar jongste. Eigenlijk zijn we gewoon familie van elkaar. Een onuitwisbare band, nu ook ‘officieel’ dankzij onze kindjes.

Jammer genoeg moest Tjorven ook haar mama een paar jaar geleden afgeven na een slepende ziekte. Op de leeftijd dat haar papa stierf, had ze haar beide ouders al niet meer. Zo oneerlijk. Maar onze sterke band ving het verdriet op, en tot op de dag van vandaag is dat nog steeds zo. We zijn er voor elkaar in goede en slechte tijden.”

Als een zus

Tjorven: “Het is onvoorstelbaar mooi hoe Sofie me gesteund heeft in die zware periodes, en dat nog steeds doet. Toen mijn moeke heel ziek was, stuurde ze me een bloemetje. En ze is ook altijd de eerste bij wie ik langsga om mijn hart te luchten. Ik kan haar alles vertellen, ze is als een zus voor mij. Sofie weet me echt altijd op te beuren. Met kleine, maar toch ook grootse attenties. Ons hiervoor inschrijven is er zeker een van. Een mooi eerbetoon aan onze vriendschap.”

Sofie: “Elkaar elke dag horen of zien is voor ons niet nodig om te weten dat we elkaar graag zien en dat we er staan als het nodig is. Ik vind Tjorven echt een straffe madam en een fantastische mama voor haar drie kinderen. Ze doet het toch maar na alles wat ze meegemaakt heeft.”

Tjorven en Sofie: “We zouden graag eens samen op reis willen. Dat zeggen we al jaren, maar met onze ‘drukke-mama-agenda’s’ is dat nog niet gelukt. We zeggen dan vaak tegen elkaar: ‘Onze tijd komt nog wel’. (lacht) Maar we gaan er toch eens dringend werk van moeten maken.”

Foto’s: eigendom vriendinnen

Lees over twee weken een nieuw jeugdvriendinnenverhaal!

Deze jeugdvriendinnenverhalen wil je vast ook lezen:

• Jeugdvriendinnen: “Zij weet alles van mij, zelfs meer dan mijn eigen man”
• Jeugdvriendinnen: “Ondanks de ups en downs in onze vriendschap blijven we onafscheidelijk”
• Jeugdvriendinnen Fiona en Jessica: “Het allermoeilijkste moment was toen ik haar moest vertellen dat ik kanker had”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!