Openhartig

“De hoofdpijn was eens zo hevig dat ik huilend en tierend naar het ziekenhuis heb gebeld”

“De verwarming mag niet hoger dan 19°C en voor mijn verjaardag kreeg ik supermarktbloemen”

"Ik rouw vooral om de zus die ik nooit heb gehad, die ik had kunnen hebben"

"Pas als ik bloed zag, werd ik rustig. Dan vroeg die wond mijn aandacht en niet mijn verdriet"

"Sinds ik noodgedwongen over mijn kleinkinderen moeder, ben ik geen verwenoma meer, maar een zorgoma"

"Hilariteit alom toen een struisvogel de muts van mijn pluspapa’s hoofd stal"

“Het lijkt absurd, maar onze konijnen bij een therapeut op ‘koppel-weekend’ sturen, was onze laatste optie”

"We wisten dat we onszelf moesten beschermen, we moesten onze cocaïneverslaafde zoon op straat zetten..."

“Ik ben niet verlegen of asociaal, maar ik slaag er gewoon niet in om een duurzame band op te bouwen met iemand"

"Ongelooflijk dat er uit zo'n groot verdriet zo'n mooie vriendschap is ontstaan"

"Zelfs al zeggen de dokters en mijn man Joris dat ik twee keer een slecht lotje heb getrokken, dat ik brute pech heb gehad, toch voel ik me geregeld nog schuldig"

“Natuurlijk had ik voor Emma een makkelijker pad gedroomd. Maar dat je kind gelukkig is, is gewoon het belangrijkste”

“Ons stilgeboren zoontje komt nog dagelijks ter sprake. Hij is er misschien niet fysiek, maar hij ís er wel”

“Op de eerste avond in ons eigen huis, las ik hem de brief voor die ik 30 jaar eerder nooit verstuurde”

"Ik verwachtte een terugbetaling, maar toen ik de brief opende, zag ik dat we 229.080,81 euro moesten betálen. Ik knipperde even met mijn ogen"

"Armoede draait om geld, ja. Maar het draait nog veel meer om het sociale isolement dat het met zich meebrengt"

“Lukt het elke keer? Zeker niet. Maar het gaat erom dat we verbonden blijven”

"Ik hoorde in de fleur van mijn leven te zitten, maar in plaats daarvan bleek ik chronisch vermoeid en moest ik leren leven met spier- en gewrichtspijnen"

Openhartig: Lieve is zielsgelukkig met haar latrelatie

“Na zeven jaar brieven schrijven, hakte ik de knoop door: ik wilde Muhammed eens kunnen vastpakken!”

“Ik zorg ervoor dat mijn pluskinderen zo weinig mogelijk last ondervinden van de wekelijkse wissel”

"Als het koud is, als ik poets, als ik stress heb, als ik eet: altijd weer speelt die eczeem op. Wie kan er ooit met iemand zoals ik samenleven?"

“Wij eten, drinken en werken altijd buiten, met zicht op Mount Kenya, en dat is onbetaalbaar”