Openhartig

"Ik kon niet stoppen met huilen en beefde over mijn hele lichaam. Het verdict was snel duidelijk: ik had een zware burn-out"

“Ik probeer het gemis van mijn ‘clan’ op te vangen door thuis zelf voor een volle tafel te zorgen”

“Als ik iets van mijn leven wilde maken, had ik maar één keuze: thuis vertrekken. Ik was zestien”

"Op mijn 31ste ontdekte ik dat ik autisme heb. Die dag is mijn leven pas écht begonnen"

“In Zweden wandel je uren zonder een auto tegen te komen, je hoort er alleen natuurgeluiden. Daar wil ik zijn!”

“Als de dochters van mijn vriend even met hun vingertjes knippen, springt papa al recht. Ook op momenten dat wij met z'n tweeën zijn”

"We deelden al veertien jaar lief en leed. En dan vertelde Filip dat hij verliefd was op een andere vrouw en bij me wegging"

"Toen mijn schoonzus belde, had ze slecht nieuws: het meisje was in haar buik overleden..."

“Na mijn bevalling kreeg ik een kraambedpsychose... Mijn man liet me gedwongen opnemen, en dat is mijn redding geweest”

"Mama kan zelf geen verklaring vinden voor haar verzamelwoede. Ze ziet het ook niet als een probleem en net dat baart mij zorgen..."

"Na al die jaren heb ik spijt dat ik destijds geen kinderen wou. Nu knaagt het enorm en krijg ik het niet goed weggedrukt"

“Één moment van kortsluiting veranderde alles. Ik ben er zeker van: mijn broer wilde niet dood”

"Intussen zijn we 10 jaar verder en spreken mijn broer en ik nog altijd niet met elkaar..."

"Een groepje van vijf jongeren slingerde verwensingen naar mijn zoon: ‘Homo, janet’. Vlak erna werd hij aangevallen"

"Toen ik het moeilijk had, waren zij er voor mij. Dat ik nu voor hen zorg, vind ik maar normaal”

"Als de liefde op is, ga je uit elkaar. Maar als je niet meer verder wilt met je schizofrene man, liggen de kaarten blijkbaar anders"