Nieuwjaarscolumn: Voor eindredactrice Isabelle is goed goed genoeg dit jaar
Aaaah, januari. Die drukke feestdagen zijn eindelijk achter de rug. De restanten van de traditionele katers en indigesties ook. Of toch bijna. Want zo’n nieuw jaar inzetten, dat doe je ineens goed, toch? Inclusief toeters en bellen. En goede voornemens en zo. Of doe je dat beter niet? Eindredactrice Isabelle, voltijds werkende mama van 2, maakt er bewust minder tot geen dit jaar. En wel hierom:
Doelen stellen
Akkoord, een mens heeft doelstellingen nodig in zijn leven. Tot daar ben ik mee. Maar de grote hoeveelheid goede voornemens die we massaal maken en nooit – never – jamais kunnen waarmaken in één jaar tijd, daar wil ik graag eens van afstappen dit jaar. En laat dat dan meteen mijn goede voornemen zijn. 😉
Want we willen allemaal zoveel: meer sporten, meer afvallen, gezonder eten, minder uitgeven, meer reizen, meer tijd met de kinderen doorbrengen, de was en plas niet laten opstapelen, de auto eens wat vaker wassen,… en liefst allemaal tegelijk. We leggen met andere woorden de lat steeds hoger voor onszelf, omdat we het goed willen doen. Perfect zelfs.
Maar van perfectie nastreven – en dat weten we allemaal – is nog nooit iemand beter geworden. Integendeel zelfs.
Je hoofd detoxen
Waar januari de maand is waarin we zo graag detoxen om alle gifstoffen uit ons lichaam te verwijderen, zouden we dat ook met ons hoofd moeten doen. En in de plaats van ze vol te stoppen met goede voornemens, en dus met veel ‘moetjes’, ze leeg te maken. Alleen op die manier verminderen we de druk die we onszelf maar al te vaak opleggen.
Want geef toe: je bent mama, zus, moeder, echtgenote, oma, vriendin, dochter… in zoveel rollen de perfectie zelve zijn, dat is zelfs geen enkele Oscar-winnares gegeven, toch? 😉 Laten we dus allemaal collectief wat minder perfect willen zijn in dit nieuwe jaar.
Goed is goed genoeg
Daarom neem ik dit jaar, net zoals collega Charlotte, afstand van die hoge lat door mijn hoofd minder vol te steken met ‘moetjes’ en ideaalbeelden waaraan ik toch nooit kan voldoen. En probeer ik gewoon mijn best te doen, in alles wat ik doe, in alle ‘rollen’ die ik vervul. Niet meer, maar ook niet minder.
En vooral: mezelf accepteren zoals ik ben, met mijn goede en minder goede kanten. De ambitie om een voor elke gelegenheid cupcake-bakkende mama te zijn die haar huishouden runt als een pro en waarbij het gevouwen wasgoed gemillimeterd in de kast ligt, laat ik dus definitief los in 2018. Want ik zal het nooit zijn. En dat is OK. 😉 Want, goed is goed genoeg.