Baasjes over hun beestje: “Meer dan 30 uur heb ik gevlogen voor Jesus, maar dat was het waard”

Iedere week laten we trotse baasjes aan het woord over de bijzondere band met hun huisdier. Deze week vertelt Julie over haar hond Jesus, die ze adopteerde uit een asiel in Sri Lanka waar ze vrijwilligerswerk deed. 

Uitstel, geen afstel

“Het is altijd al mijn droom geweest om veel te reizen, maar telkens ik reisplannen maakte, sloeg het noodlot toe in mijn familie. Op mijn 19de, terwijl ik bezig was met mijn lerarenopleiding, kreeg ik de kans om stage te doen in Suriname. Helaas overleed mijn papa in die periode, waardoor het mij niet het beste plan leek om drie maanden naar het buitenland te gaan. Een jaar later leerde ik mijn toenmalige vriend kennen, die net op wereldreis ging vertrekken. Ik had al volop plannen gemaakt om mee te gaan, maar helaas kregen we opnieuw een zware klap te verwerken: mijn mama kreeg borstkanker.

Maar uitstel is geen afstel. Zodra mijn mama beter was, besloot ik om eindelijk op reis te gaan en mijn vriend te gaan opzoeken in Laos. Daar ben ik twee weken gebleven, zodat ik al eens kon ervaren hoe het was om een verre reis te maken. De relatie liep uiteindelijk op de klippen, maar de reislust is wel gebleven. Enkele maanden later ben ik dan in m’n eentje voor drie maanden gaan rondreizen in onder meer Cambodja, Bali, Filipijnen en Thailand.”

Vrijwilligerswerk in Sri Lanka

“Ondertussen had ik de reismicrobe echt te pakken. In de zomer van 2019 heb ik samen met mijn mama door Thailand gereisd, want ik vond dat ze dat wel had verdiend na alles wat ze had meegemaakt. Na drie weken rondtrekken keerde ze terug naar huis en ben ik alleen doorgereisd naar Sri Lanka. Omdat ik me daar ook nuttig wou maken, deed ik een aanvraag bij een lokaal dierenasiel, Tikiri Trust, om vrijwilligerswerk te doen. Ik werd er overstelpt door zo’n 250 honden en katten, maar één hondje viel me direct op. Toen een van de vrijwilligers zei dat hij Jesus (uitgesproken in het Engels) heette, was ik hélemaal verkocht. Ik ben namelijk leerkracht zedenleer en dit was voor mij een teken dat deze hond bij mij hoorde.

“Jesus kwam meteen naar me toe en legde zijn poot op mijn arm, alsof hij wist dat wij bij elkaar hoorden.”

Jesus kwam meteen op mij af en legde zijn poot op mijn arm, alsof ook hij wist dat wij bij elkaar hoorden. Na een paar dagen met hem in het asiel door te brengen, besefte ik dat ik hem nooit meer zou kunnen achterlaten. Dus besloot ik hem te adopteren. Ik kon hem natuurlijk niet zomaar meenemen naar België, want hij moest eerst de nodige inentingen krijgen en ik moest ook de juiste papieren in orde brengen. Dat duurde een tijdje, waardoor ik alleen moest terugkeren naar huis. Het afscheid viel me ontzettend zwaar. Tranen met tuiten heb ik gehuild, ook al wist ik dat ik Jesus binnen enkele maanden zou terugzien.”

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Jesus (@mysweetbabyjesus) op 29 Dec 2019 om 7:19 (PST)

Een helse vliegreis

“Toen het moment was aangebroken dat Jesus naar België ging komen, was ik dan ook dolgelukkig. Maar toch – hoe kon het ook anders – had ik opnieuw pech. Er was iets misgelopen, waardoor er geen dieren mee konden op het vliegtuig. Daarom besloot ik om enkele weken later zélf heen en weer te vliegen naar Sri Lanka om Jesus te gaan halen. Iedereen verklaarde me voor gek, want zo’n enkele vlucht duurt al snel 14 à 16 uur. Toch had ik dat er voor over, want als ik Jesus persoonlijk zou gaan halen, had ik ook de zekerheid dat hij écht bij mij terecht zou komen.

Maar ook de terugreis van Sri Lanka naar België verliep alles behalve vlot. Ik vloog via Moskou naar Amsterdam, maar door een vertraging op de vlucht naar Moskou had ik mijn aansluiting naar Amsterdam gemist en strandde ik daar op de luchthaven. Ze hadden Jesus naar een soort wachtruimte gebracht, maar ik mocht niet naar hem toe omdat ik geen visum had om Russisch grondgebied te betreden.

“Gelukkig was er een erg behulpzame steward die me regelmatig een update kwam geven over Jesus en ervoor zorgde dat hij veilig was.”

Ik was natuurlijk erg overstuur, want Jesus zat al urenlang in zijn bench en mocht niet worden uitgelaten. Gelukkig was er een erg behulpzame steward die me regelmatig een update kwam geven over Jesus en ervoor zorgde dat hij veilig was. Hij had voor mij ook een rechtstreekse vlucht geregeld naar België, maar daar moesten we nog zo’n 11 uur op wachten.”

Eindelijk thuis

“Na die helse reis kwamen we dan eindelijk toe op de luchthaven in Brussel. Toen we landden, ben ik als een speer naar de verzamelplek voor de bagage gerend en barstte ik opnieuw in tranen – van geluk deze keer – uit toen ik Jesus terugzag. Uiteindelijk heb ik er meer dan 30 uur over gedaan om Jesus thuis te krijgen, maar dat was het absoluut waard. Nu kon eindelijk ons leven samen beginnen!

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Jesus (@mysweetbabyjesus) op 12 Apr 2020 om 9:30 (PDT)

Droomhond

“Voor mij is Jesus letterlijk mijn baby. Bij onze aankomst in België had ik het ludieke idee om een ‘geboortekaartje’ te maken voor vrienden en familie, en had ik zelfs mijn twee beste vriendinnen als meters gevraagd. Daarnaast heb ik ook een Instagramaccount gemaakt (@mysweetbabyjesus), zodat iedereen onze avonturen kan volgen. Dat is voor mij ook een soort dagboek van onze tijd samen.

Verder kan ik over Jesus niets anders zeggen dan dat het een droomhond is. Al vanaf dag één is hij ontzettend braaf geweest en ik ben er zeker van dat dat nooit gaat veranderen. Hij is zindelijk, luistert perfect naar zijn naam en bovendien is hij erg sociaal naar mensen en honden. Ik hoop in de toekomst ook met hem op reis te gaan, al zal dat niet meer met het vliegtuig zijn. In Europa zijn er gelukkig ook nog voldoende plaatsen om te ontdekken, dus wie weet plannen we volgend jaar wel een roadtrip met de auto. Eender welk avontuur is goed voor mij, zolang het maar met Jesus aan mijn zijde is.”

Coverbeeld: Mirna Pavlovic – The Wandering Childe

Heb jij ook een bijzonder verhaal over jouw huisdier dat je graag wil delen? Vul dan dit formulier in.

MEER LEZEN:

• Baasjes over hun beestje: “Bij Sophie vinden we als gezin echt troost op moeilijke momenten”
• Baasjes over hun beestje: “Ik heb Cielo gered, maar eigenlijk is het omgekeerd”
• Baasjes over hun beestje: “Schapen zijn meestal erg schuw, maar Roger is een echte knuffelaar”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van de beste groentips en wooninspiratie!