Baasjes over hun beestje: “Ik heb Cielo gered, maar eigenlijk is het omgekeerd”

Iedere week laten we trotse baasjes aan het woord over de bijzondere band met hun huisdier. Deze week vertelt Anouk over de adoptie van haar hond Cielo, die na ernstige mishandeling verder moest leven op drie pootjes. 

Liefde op het eerste gezicht

“Al van kleins af aan staat mijn leven in het teken van honden. Ik ben ermee opgegroeid en werk ook al zo’n zeventien jaar als gedragstherapeut. Op een paar uitzonderingen na, kwamen bijna al onze honden uit het asiel of waren het vondelingen. Voor Cielo hadden we ook een adoptiehond, een Engelse cockerspaniël. Het was een hond met grote gedragsproblemen, maar door hem jarenlang te trainen hadden we een intense band opgebouwd. Toen hij stierf, was ik daar zo kapot van dat ik in een ernstige depressie terecht was gekomen.

Een kennis van mij stuurde een foto van Cielo en schreef: ‘ik weet niet waarom, maar ik denk dat dit een hondje voor jou is’

Een nieuwe hond zag ik niet meteen zitten, omdat ik erg ongelukkig was. Tot een kennis enkele maanden later een berichtje stuurde met de foto van Cielo. ‘Ik weet niet waarom Anouk, schreef ze, maar ik denk dat dit een hondje voor jou is’. Ik was diréct verkocht, maar er moet natuurlijk wel een klik zijn. Cielo zat al een paar jaar bij een opvanggezin in Nederland en er waren al kandidaat-adoptanten naar haar komen kijken, maar omdat ze erg bang was, kon niemand haar aanraken. Ik besloot om toch een kijkje te gaan nemen en het was langs beide kanten liefde op het eerste gezicht. Ik ging eerst op de grond zitten om Cielo te laten wennen, en na vijf minuten zat ze al op mijn schoot. Ook na een korte wandeling was het duidelijk: Cielo wilde bij mij zijn.

Drie pootjes, maar geen doetje

Tijdens de adoptieprocedure kwam ik ook te waarom ze maar drie poten heeft. In Spanje – haar land van herkomst – deed ze dienst als jachthond, maar op het einde van het jachtseizoen worden honden die ‘niet goed genoeg’ zijn afgemaakt of letterlijk weggegooid als een stuk vuil. De vorige eigenaars hadden Cielo ook ergens gedumpt en, alsof dat nog niet erg genoeg was, hadden zo ook haar voorpoot gebroken en schouderblad verbrijzeld, zodat ze niet door andere jagers kon worden gebruikt. Degene die haar vonden, hadden haar naar de dierenarts gebracht, maar er mocht geen hulp meer baten. Haar voorpootje, inclusief schouderblad, moest worden geamputeerd.

Maar ondanks het feit dat ze maar drie poten heeft, is ze absoluut geen doetje. Ze kan goed overweg met andere honden, maar ze wil toch altijd wel een beetje de baas spelen. Ook wat betreft snelheid hoeft ze zeker niet onder te doen voor soortgenootjes op vier poten; ze is zelfs sneller dan de gemiddelde hond. En eens ze aan het rennen is, zie je zelfs niet dat ze een pootje mist.

Van jachthond naar huishond

Toen Cielo naar ons kwam, heb ik een maand vrij genomen van het werk zodat ik voldoende tijd met haar kon doorbrengen. Ik wist absoluut niet wat me te wachten stond; ik had tenslotte net een getraumatiseerde hond op drie poten geadopteerd. Binnenshuis ging alles redelijk vlot: ze was zindelijk en eigende zich ook al snel een plekje toe in de zetel. Enkel naar buiten gaan om te wandelen was een ramp. Cielo kende geen auto’s, fietsers of bromfietsers en ze was ontzettend bang van andere mensen. Ze had gelukkig een stevig harnas aan, zodat ze niet kon weglopen, maar overdag wandelen was gewoonweg te zwaar. Daarom ben ik in het begin vooral ’s nachts met haar gaan wandelen en nadien op het domein rond ons appartementsgebouw. Zo hebben we het wandelen stilletjesaan opgebouwd.

Ook commando’s moesten we haar opnieuw aanleren. Nederlandse commando’s kende ze natuurlijk niet, dus voor de grap probeerde ik het eens in het Spaans. Op het woordje aquí – wat ‘hier’ betekent in het Spaans – reageerde ze verrassend genoeg wel. Achteraf gezien klinkt het erg logisch, want het enige commando dat een jachthond eigenlijk moet kennen is ‘kom hier’. De andere commando’s zoals ‘zit’ hebben we haar dan maar in het Nederlands geleerd.

Een geschenk uit de hemel

Aan de manier waarop ze luistert en achter me aan loopt, merk ik dat ze erg dankbaar is dat ik haar een nieuwe thuis heb gegeven. Ik neem haar ook bijna altijd overal mee naartoe, zelfs naar het werk en ook op vakantie. Cielo is mijn schaduw: waar ik ben, daar is zij ook. Als ik op straat loop zonder haar, herkennen mensen me soms zelfs niet. Of dan vragen ze meteen of er iets aan de hand is met Cielo.

Cielo is het bewijs dat ondanks alle tegenslagen die je hebt gehad, je toch nog gelukkig kunt zijn en dat alles goedkomt

Cielo betekent ‘hemel’ in het Spaans en voor mij is ze ook echt een geschenk uit de hemel. Ze heeft mij doorheen de donkerste periode in mijn leven geholpen. Iedereen vindt het knap dat ik Cielo heb gered, maar eigenlijk is het omgekeerd. En niet alleen ik, maar ook de mensen die in mijn buurt wonen trekken zich enorm op aan haar. Cielo ziet er erg zielig uit op haar drie pootjes, maar dat is ze allesbehalve. Ze is altijd vrolijk en blij, zelfs bij de dierenarts is ze ontzettend braaf. Cielo is het levende bewijs dat ondanks alle tegenslagen die je hebt gehad in het leven, je toch nog gelukkig kunt zijn en dat alles altijd goedkomt. Ik ben iemand die erg emotioneel is, maar wanneer ik dan naar Cielo kijk, denk ik: ‘het is eigenlijk allemaal wel oké’.

Heb jij ook een bijzonder verhaal over jouw huisdier dat je graag wil delen? Vul dan dit formulier in.

Meer lezen:

• Baasjes over hun beestje: “Bij Sophie vinden we als gezin echt troost op moeilijke momenten”
• Openhartig: rouwen om het verlies van je huisdier
• Guido’s kijk: “Hoe meer je wandelt met een hond, hoe rustiger en aangenamer het leven is”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van de beste groentips en wooninspiratie!