Baasjes over hun beestje: “Bij Sophie vinden we als gezin echt troost op moeilijke momenten”

Iedere week laten we trotse baasjes aan het woord over de bijzondere band met hun huisdier. Deze week vertelt Christel over de adoptie van haar twee oudere honden, zusjes Donna en Sophie. 

Plots geen baasje meer

“Ik werk als bloemiste in een lokale bloemenwinkel waar de vorige eigenares van Donna en Sophie regelmatig over de vloer kwam. Op een dag kwam haar zoon in de winkel om ons te vertellen dat ze was overleden en dat ze twee honden achterliet. De zoon kon er zelf niet voor zorgen, omdat hij al honden had. Het zette me aan het denken, want wat zou er met de honden gebeuren als er geen nieuw baasje werd gevonden? Ze zouden waarschijnlijk in het asiel belanden, maar omdat Donna en Sophie op dat moment al twaalf jaar waren, zouden ze hen misschien wel laten inslapen.

“Ik had geen ervaring met honden, maar het idee dat deze schatten in het asiel zouden belanden, brak mijn hart.”

Ik ben nooit echt een ‘hondenmens’ geweest, want ik heb zelf altijd katten gehad. Ik had dus geen ervaring met honden, maar het idee dat deze schatten in het asiel zouden belanden of erger nog, zouden moeten inslapen, brak mijn hart. Bovendien wist ik dat mijn dochter altijd al graag een hond had gewild, enkel mijn vriend zag dat niet zitten. Gelukkig heb ik hem toch kunnen overtuigen en was het beslist: Donna en Sophie mochten bij ons komen wonen.

Dolblij probeerde ik de zoon van de vorige eigenares te contacteren, maar kreeg hem jammer genoeg niet te pakken. Ik liet dan maar een briefje achter aan de deur, met de boodschap dat ik de hondjes wel wilde adopteren. Een tijdlang hoorde ik niets. Ik vermoedde dat Donna en Sophie al een nieuwe thuis hadden gevonden. Tot plots, twee weken later, de zoon onze bloemenwinkel binnenstapte met de twee honden.”

Een nieuwe thuis

“Toen ik thuiskwam met Donna en Sophie, was mijn dochter door het dolle heen. Bij mijn vriend was het enthousiasme iets minder, want we moesten natuurlijk nog alle spullen voor de honden in huis halen. Maar dat was gelukkig snel opgelost. Donna en Sophie voelden zich in geen tijd thuis. Het was voor iedereen wel even wennen: we hadden geen ervaring met honden, én we kenden het karakter van Donna en Sophie nog niet.

En dat verliep niet altijd even vlot. Al snel werd duidelijk dat ze bij hun vorige baasje bijna alles mochten. Zo kon Donna bijvoorbeeld zelf de deur openen om vervolgens mee in de zetel te kruipen of zelfs mee in bed. Dat was voor ons geen optie, maar bij honden van twaalf jaar is het bijna onmogelijk om bepaalde gewoontes af te leren. We probeerden dus zo goed en kwaad als het kon om ze uit de zetel en uit de slaapkamer te houden.”

Naar de dierenarts

“Maandenlang verliep alles zonder problemen. De honden hadden het naar hun zin en ze waren echt al een deel geworden van de familie. Maar op een dag merkte ik dat Donna erg moest hoesten, en het leek wel alsof er iets in haar keel zat. Ik ben dan met haar naar de dierenarts gereden en na uitgebreid onderzoek kwam een harde diagnose: Donna had een longtumor. De tumor zat bovendien op een moeilijk bereikbare plek en Donna was ook al redelijk oud, dus een operatie was niet meer mogelijk. Ik heb haar dan weer mee naar huis genomen, maar enkele maanden later moesten we haar toch laten gaan.

Het viel ons ontzettend zwaar dat we al zo snel afscheid moesten nemen van Donna, maar gelukkig was Sophie er nog. Die liep in het begin wel wat verloren, omdat haar zus er plots niet meer was. Ze jankte veel en deed soms haar behoefte binnen. Maar kort daarna begon de coronacrisis, waardoor we met het gezin vaker thuis waren en Sophie dus ook meer aandacht konden geven. Dat heeft haar erbovenop geholpen. Nu geniet ze met volle teugen van onze onverdeelde aandacht.”

“Ik ben ervan geschrokken dat je toch zo’n hechte band kunt opbouwen met een dier dat eigenlijk z’n hele leven bij iemand anders is geweest.”

Een hechte band

“Toen we Donna en Sophie net in huis hadden gehaald, was ik toch wel wat ongerust of het allemaal zou lukken. Maar gelukkig is alles tot nu toe goed verlopen. Ik ben er wel van geschrokken dat je toch zo’n hechte band kunt opbouwen met een dier dat eigenlijk z’n hele leven bij iemand anders is geweest.

Bij Sophie vinden we als gezin echt troost op moeilijke momenten, en vooral mijn dochter is dol op haar. Ze luistert soms naar de muziek van Frozen en terwijl mijn dochter zingt, huilt Sophie mee. We zouden haar voor geen goud willen missen en hopen dat ze nog vele jaren bij ons mag zijn.”

Heb jij ook een bijzonder verhaal over jouw huisdier dat je graag wil delen? Vul dan dit formulier in.

Meer lezen:

• Guido’s kijk: “Hoe meer je wandelt met een hond, hoe rustiger en aangenamer het leven is”
• Eenzaam door corona: hoe een huisdier voor verlichting zorgt
• Zo hou je je huis proper als je huisdieren hebt

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van de beste groentips en wooninspiratie!