Schattenjacht in de charmante villa van Dirk

Binnenkijken in een landelijke villa met nostalgie als rode draad

Door De Redactie

vandaag

Met veel respect voor het verleden en een onstuitbare verzameldrift voor objecten met een ziel transformeerde Dirk een verkommerd, maar prachtig landhuis tot een unieke parel vol stijl en warmte.

Soms lijkt het wel of een huis gewoon ligt te wachten tot precies de juiste persoon langs komt om het Assepoester-gewijs opnieuw wakker te kussen en de oude charme weer helemaal in ere te herstellen. Zo stond het mooie ‘Villa Chantecler’ in Grembergen bij Dendermonde al jaren te verkommeren, toen Dirk en Peter – bijna bij toeval – ontdekten dat het te koop stond.

Even voorstellen

Wie? Dirk Burssens (67) en Peter de Caluwe (61), hond Maxi en poezen Elza en Cleo
Wat? ‘Villa Chantecler’, een prachtig landhuis uit 1913, met aanpalende parktuin
Waar? Grembergen bij Dendermonde
Sinds? 2010
Extra bijzonder? De unieke en persoonlijke stijl waarmee Dirk zijn interieur (én tuin) vormgeeft

Van lusthof naar verwaarloosde leegstand

“Na een lange periode in het buitenland wilden Peter en ik terugkeren naar de streek van onze roots,” vertelt Dirk. “Terwijl we bij de lokale notaris zaten om de verkoop van ons Amsterdamse appartement te regelen, viel mijn oog op een vergeelde verkoopaffiche aan de muur. Toen ik ernaar vroeg wierp de man zijn armen in de lucht en riep ‘Die hoop oude stenen?! Die krijg ik al jaren niet verkocht!’… En de rest is geschiedenis!” (lacht)

Omdat Dirk en Peter in de buurt opgroeiden, kenden ze ’t kasteelke, zoals het in het dorp genoemd werd, maar al te goed. “Het werd in 1913 gebouwd, in opdracht van burgemeester Albéric Van Stappen, die het als buitenverblijf, als ‘lusthof’ gebruikte. In die tijd was het domein errond nog 10 keer zo groot als nu, compleet met een vijver, een golfterrein, een tennisveld, een koetshuis, stallen…

Later werd een deel van de grond verkaveld, maar de grandeur van de villa met de parktuin bleef bestaan.” Hoewel het pand al drie jaar leeg stond en zowel het huis als de omliggende tuin er behoorlijk verwaarloosd bijlagen, twijfelden Dirk en Peter dan ook geen moment. “Heel veel mensen waren geïnteresseerd in het huis, maar durfden het niet aan om het kopen, wegens té veel werk. Maar wij zagen vooral het potentieel van deze plek. Ik ben nog steeds blij dat we de uitdaging aangingen.”

Want een uitdaging was het wel degelijk. De vorige eigenaars, een hoogbejaard koppel, hadden de laatste jaren weinig onderhoud aan het huis gedaan, en dat eiste zijn tol. Kapotte dakpannen werden niet vervangen, zodat vocht kon binnendringen, de elektriciteit was hopeloos verouderd, de tuin was overwoekerd…

“Ook het interieur, waarschijnlijk voor het laatst vernieuwd in de jaren 60 of 70, was volledig uitgeleefd. Maar omdat ik net met vervroegd pensioen was gegaan, had ik alle tijd om me met het huis en de tuin bezig te houden.”

Respectvol verbouwen

Dirk en Peter besloten om in het huis te trekken zoals het was, en gaandeweg te verbouwen en in te richten. Na drie jaar waren de werken klaar. Het dak, de verwarming en elektriciteit werden volledig vernieuwd, maar verder werden weinig ingrijpende veranderingen aan het huis aangebracht.

“Alleen de keuken hebben we ook helemaal vernieuwd. Die lag oorspronkelijk op het noorden, een logische keuze in een tijd dat er nog geen koelkasten waren, maar wij wilden toch een zonniger plekje.” Een aantal kleinere bijkeukentjes werden daarom uitgebroken om één grote, lichte leefkeuken te vormen, mét aanpalend terras dat uitkijkt over de heraangelegde tuin.

“Maar verder hebben we bewust de sfeer en indeling van de woning zo veel mogelijk bewaard. De gang, met aan elke kant een kleiner ‘salon’, vind ik bijvoorbeeld prachtig. Niet handig naar moderne maatstaven misschien, maar het hoort bij het huis.”

Ook voor de details en de afwerking ging Dirk bewust op zoek naar vaklui die de oorspronkelijke sfeer van de woning zoveel mogelijk konden herstellen. “Het huis stamt uit de Belle Epoque-periode, maar is gebouwd in een typische Normandische stijl. Die unieke look wilden we zo goed als kon behouden.” Omdat het huis geklasseerd is als merkwaardig erfgoed, en niet als beschermd erfgoed, mochten de nieuwe eigenaars wel bepaalde aanpassingen doen, zoals dubbel glas plaatsen.

“Maar zelf ik vond het daarnaast heel belangrijk om bepaalde details, zoals de donkergroene ramen met de kleine gekleurde sierglaasjes en de originele spagnoletsluitingen, zorgvuldig te restaureren,” vertelt Dirk. “Ons huis is dan ook de perfecte mix van hedendaags comfort in een nostalgisch jasje.”

Als een warme deken

Voor de inrichting ging Dirk voluit voor een sfeervolle mix van klassiek én landelijk, verfijnd én masculien. Grote schouwen, een stoer fornuis, plafondhoge boekenkasten (naar klassiek model ontworpen door Dirk en gemaakt door een plaatselijke schrijnwerker), comfortabele fauteuils bekleed met zachte stoffen en statige kasten in Engelse stijl…

Dirk verstaat duidelijk de kunst om een warm en uitnodigend interieur te creëren dat aanvoelt als een warm dekentje. Het gebruik van diepe, rijke kleuren doorheen de hele woning draagt daar zeker aan bij. “Ik hou enorm van kleur”, verklaart Dirk.

“Donkergroen is mijn lievelingskleur. Die tint komt dan ook vaak terug in het huis, maar ik pas graag alle kleuren toe. Van het frisse groen in de keuken, tot het bordeauxrood en donkerpaars dat ik voor de zitkamers koos. De houten wanden van de tuinkamer verfde ik dan weer in een zacht grijsgroen, een kleur die mooi aansluit bij de authentieke tegelvloer. Zo krijgt elke kamer zijn eigen karakter.”

More is more!

Maar het zijn zeker niet alleen de prachtige ruimtes, het gedurfde kleurgebruik of de mooie meubelen die het interieur zijn unieke en karaktervolle uitstraling geven. Ook de verschillende kleine stillevens en opmerkelijke objecten die je in elke kamer van het huis aantreft, geven het huis zijn ziel.

Van de verschillende portretten aan de muren tot de groepjes opgezette vogels, van de schalen gevuld met schelpen tot de verfijnde collectie klokjes en zandlopers, van de verzameling elegant gekleurd glas tot de bijzondere (want échte) menselijke schedel in de boekenkast: overal waar je kijkt zie je kleine getuigenissen van bijzondere verhalen, vaak uit lang vervlogen tijden.

“Ik ben een echte verzamelaar,” vertelt Dirk. “En ik vind het ook heerlijk om me met al mijn vondsten te omringen. Voor mij geldt absoluut de leuze ‘more is more’. (lacht) Maar let op, niets in huis staat hier ‘zomaar’. Er zit een bepaalde lijn in de spullen die ik verzamel, en in de manier waarop ik ze presenteer.

Zo heb ik een aantal thema’s die altijd terugkomen: opgezette dieren, natuurvondsten, spiegels… Voor mij gaat dat over het willen vasthouden, het bedriegen zelfs, van de tijd. Dat fascineert me. Maar misschien klink ik nu te serieus. Ach, je mag me ook gerust gewoon een romantische nostalgicus noemen, hoor. Daar kan ik absoluut mee leven!” (lacht)

Tekst: Tine Verdickt