Openhartig

Mijn verhaal: Lydia kreeg op haar 55ste haar eerste relatie

“Op internaat leerde ik zorgen voor een ander. En netjes te zijn”

"We wisten dat we onszelf moesten beschermen, we moesten onze cocaïneverslaafde zoon op straat zetten..."

"Ik werk aan mezelf, maar het helpt niet dat elk bezoek aan mijn ouders me weer klein, kwetsbaar en onbenullig doet voelen"

"Ik dacht dat mijn braakfobie wel zou beteren, maar de laatste jaren gaat mijn angst veel verder dan enkel het overgeven"

"Ongelooflijk dat er uit zo'n groot verdriet zo'n mooie vriendschap is ontstaan"

“Roger fietst nog steeds naar de bakker om mij bij het ontbijt te verrassen met warm stokbrood”

"Ik verwachtte een terugbetaling, maar toen ik de brief opende, zag ik dat we 229.080,81 euro moesten betálen. Ik knipperde even met mijn ogen"

"Ook al wonen we apart, we doen en beslissen zóveel dingen samen. En elkaar niet elke dag zien, geeft nog een extra verlangen"

"Ik hoorde in de fleur van mijn leven te zitten, maar in plaats daarvan bleek ik chronisch vermoeid en moest ik leren leven met spier- en gewrichtspijnen"

“Mijn laatste kerst... het klinkt verdrietig, en dat is het ook. Daarom maak ik er nu iets extra moois van”

"Ik ben geschrokken van Felix’ diagnose, maar anderzijds verklaart het zoveel"

“De hoofdpijn was eens zo hevig dat ik huilend en tierend naar het ziekenhuis heb gebeld”

"Het is dankzij onze opvoeding dat Flor nu zo'n goede hulphond is. En dat maakt ons fier"

“De verwarming mag niet hoger dan 19°C en voor mijn verjaardag kreeg ik supermarktbloemen”

"Ik rouw vooral om de zus die ik nooit heb gehad, die ik had kunnen hebben"

"Pas als ik bloed zag, werd ik rustig. Dan vroeg die wond mijn aandacht en niet mijn verdriet"

"Sinds ik noodgedwongen over mijn kleinkinderen moeder, ben ik geen verwenoma meer, maar een zorgoma"