90 jaar Chiro: de mooiste herinneringen van onze lezeressen
De Chiro bestaat 90 jaar. Da’s bijna een eeuw aan hechte vriendschappen, onvergetelijke zondagnamiddagen, avontuurlijke kampen en kattenkwaad.
De Chiro is met 114.400 leden de grootste jeugdbeweging van het land. Maar dat is niet de enige mijlpaal om te vieren, want in 2024 bestaat de Chiro 90 jaar. Voor het verjaardagsfeest trekken duizenden (oud-)Chiroleden op maandag 11 november naar het Antwerpse Sportpaleis, waar ze luidkeels kunnen meezingen met typische Chiroliedjes van vroeger en nu. Om al helemaal in de stemming te komen, vroegen wij aan onze Libelle Vriendinnen enkele straffe anekdotes van hun tijd bij de Chiro.
8x Chiropret
“Op tweedaagse hoopten we als Keti’s – ik was een jaar of vijftien – vurig op een leuke slaapplek. Mét douche. Onder het mom ‘je ziet wat je wilt zien’ zagen onze leidsters hun hele bende na de check-in terug in het sanitaire blok, helemaal naakt met een washandje en zeep in de aanslag en dat onder… de urinoirs. Wie een douche wil, ziet overal een douche in. Zelfs al was het wat krap en kwam er nauwelijks water uit.” (lacht) · Inka
“De vlaggenroof liep een tikje uit de hand toen we bij het vallen van de avond, gehuld in bivakmutsen en zwarte truien, de vlag wilden pikken van een Chirobende uit de buurt. Nog voor we de vlag te pakken hadden, werden we omsingeld door… de politie. De buurtbewoners dachten dat we inbrekers waren. Nogmaals sorry!” · Lisa
’s Nachts uit de tent sluipen om de leidsters, die aan het ‘vergaderen’ waren, flink de stuipen op het lijf te jagen. Het lukte elke zomer weer
“Als leidster van de Kwiks (tien- tot twaalfjarigen) had ik het sublieme idee om op een zondagnamiddag zelf kaarsen te maken. De oude kookpot met stompjes oude kaarsen erin stond op het gasvuurtje, tot plots de vlam in de pot schoot. Ik was negentien, in paniek en dus deed ik het stomste wat je kunt doen: ik nam een kan water en gooide die over de pot. Resultaat: een gigantische steekvlam die recht naar het plafond ging. Gelukkig was het nat genoeg (lang leve vochtige Chirolokalen) en doofde de vlam vanzelf…” · Elien
“Op bivak vonden we het als leiders een geniaal idee om onze haren af te scheren. Sommigen gingen helemaal kaal, anderen kozen voor een (halve) hanenkam. Wat zagen we er stoer uit. Tot onze mama’s en vriendinnen in tranen uitbarstten op bezoekdag. (lacht) Ach, gelukkig waren het maar haren.” · Peter
“Wij hadden een traditie op bivak: sun’s out, tits out. Tijdens zonsopgang trokken we al onze bovenkleding uit voor een prachtige foto. Uiteraard met onze blote ruggen naar de camera. Alleen hadden we niet nagedacht over de juiste plek en stonden we een keer met onze blote borsten naar de kooktent, waar ze door ons gegiechel kwamen piepen en alles aanschouwden. Oeps!” · Hilde
Overnachten in een klooster? Het leek mij een unieke kans. Alleen waren mijn Keti’s daar niet zo gelukkig mee. Terwijl wij om zes uur gewekt werden voor het gebed, hadden de Aspi’s hun bed nog niet eens gezien. Die hadden de tijd van hun leven op de Gentse Feesten”
“Als eerstejaars Kerel keek ik zo uit naar mijn eerste ‘voorwacht’ met onze tak – een minikamp voor het échte bivak. Alleen werd ons geduld zwaar op de proef gesteld. We gingen met de fiets naar Roermond en de leider die de fietsroute had uitgestippeld, dacht dat het wel voldoende was om enkel de dorpen op te schrijven die we moesten passeren. We dachten dat we op de goede weg waren, want plots zagen we een bordje dat het nog vijftien kilometer was. Een uur later nog vijfentwintig… Uiteindelijk zijn we er, na heel wat omwegen en extra kilometers, gelukkig wel geraakt.” · Robbe
Nog meer nostalgie:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!