Anne Davis: “Je zou denken dat de stormen van de laatste tijd de lucht schoon hadden geblazen, maar het tegendeel is waar: opeens hebben we een virus dat naar een Mexicaans bier lijkt te zijn genoemd. Na de eerste berichten over Corona in China mailde ik naar de Chinese ex-vriendin van de zoon, met wie ik nog altijd contact heb. Haar antwoord stelde me gerust: ze was niet in China, maar in Melbourne, met haar jongens. Of ze daarmee alleen haarzelf en haar twee zoontjes bedoelde, of dat haar man er ook bij was, weet ik niet. Maar ze leek veilig, en Corona bleef nog even ver van ons bed.
En nu zit het opeens overal. In Italië, waar we zo van houden, en in Noord-Korea, en in Nederland en België en ook in Engeland. En al even opeens komt het allemaal zo heel dichtbij.
“Opeens zit het coronavirus overal. Opeens komt het allemaal zo heel dichtbij”
Het Japanse schoondochtertje moet binnenkort op zakenreis naar Newcastle, en wil tijdens het weekend naar ons komen. Maar dat is elf uur met de bus en vijf uur met de trein – met vier keer overstappen. Ik heb haar gezegd dat ik ook wel naar Londen wil komen, dan zien we elkaar halverwege, maar ze wil de zee zien, en Paco en Isobel, en de echtgenoot, niet noodzakelijk in die volgorde. Dus heeft ze een binnenlands vliegticket besteld. We verheugen ons erop, maar we beseffen dat het wel eens niet door zou kunnen gaan. In Japan, waar het binnenkort toch vakantie is, zijn de lagere en middelbare scholen gesloten, en alle diploma-uitreikingen zijn afgeschaft. Een gescheiden vriend van de zoon, die een dochtertje in Japan heeft, wil overvliegen voor die graduation, maar nu die niet doorgaat, is alles anders. Als hij Japan binnen mag, mag hij er dan wel weer uit? En mag het schoondochtertje wel naar Engeland vliegen voor haar zakenreis? Ze zegt dat er veel mensen van hun firma thuis moeten werken, en dat lijkt me wel wat. Het college van de zoon is nog open, maar als dat straks ook sluit, kunnen ze heerlijk samen thuis zijn.
De zoon van een vriendin is dokter in het ziekenhuis in Wales waar de eerste Corona-patiënt ligt. Ze stuurt hem een berichtje dat hij goed zijn handen moet wassen, en hij stuurt een berichtje terug dat hij DOKTER is, en dus gewoonlijk al niet rondloopt met knoflookvingers of moddervuisten. Haar andere zoon woont in het deel van Engeland waar de eerste Corona-patiënt ontdekt werd die niét gereisd had. En op mijn Pilatesles komt een man niet opdagen omdat hij met koorts terug is gekomen van Italië, en nu veertien dagen thuis is in vrijwillige isolatie. En zo zie je: de wereld is klein geworden en wat eerst ver van je bed leek, ligt ineens naast je op je kussen.
De echtgenoot, die een afspraak met de dokter had voor zijn hoestje, doet er zijn voordeel mee. Hij wilde toch al niet, maar nu heeft hij een excuus. “Je denkt toch niet dat ik in de wachtkamer ga zitten, met al die zieke mensen; wie weet wat ik er allemaal oploop!” zegt hij. En hij is geen kleuter; als hij niet wil, dan wil hij niet.
“In paniek zijn we zeker niet. Wat komt, dat komt en daar kun je toch weinig aan doen”
Hoe voorzichtig moet je zijn, vraag ik me af. In paniek zijn we zeker niet. Wat komt, dat komt en daar kun je toch weinig aan doen. Maar de stiefdochter vliegt deze week voor haar zoveelste vakantie naar India, en dat lijkt me niet verstandig. Want geen dure businessclass ticket kan het virus tegenhouden, en vakantie kun je even uitstellen. Een andere vriendin zit op Gran Canaria, waar ze eerst door een zandstorm omver geblazen is, zodat haar man met een gat in zijn hoofd in het ziekenhuis belandde, en nu maakt ze zich zorgen om het virus dat vakantie aan het houden is op Tenerife. “Ik wilde helemaal niet op vakantie,” zegt ze. “Ik wilde gewoon thuis blijven, bij mijn honden.” En zo doen wij het dus. Gewoon thuis, bij de honden. En veel onze handen wassen, en als je daarbij langzaam ‘Happy Birthday To You’ zingt, het hele liedje dus, twee keer, was je blijkbaar lang genoeg. En het klinkt nog vrolijk ook.“
Tekst: Anne Davis – Foto: Ann De Wulf[sm-qualifio-embed][/sm-qualifio-embed]
Meer van Anne Davis:
- Anne Davis: “Je kleden volgens je leeftijd, is dat dan je fysieke leeftijd of mentale? In dat laatste geval kan zowat alles”
- Anne Davis: “Als je zeventig bent, moet je tegenwoordig op de motor naar India, in een pak maatje 36”
- Kennen jullie deze nog? De allereerste column van Anne Davis
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!