Annick
“We kochten een infraroodcabine. Straks zijn we weer als nieuw, beloofde de verkoper”
Annick Ruyts werkte jarenlang voor VRT, nu schrijft ze vooral. Samen met Walter woont ze deels in hartje Brussel en in een Ardens dorpje. Ze heeft twee zonen en een plusdochter.
Over de weldaad van warmtestralen
Er klinkt geklop, gebonk en geschuif uit de badkamer. Vier mannen zijn aan het werk in ons huis in de Ardennen. Kort na de middag stonden ze hier voor de deur, helemaal vanuit Knokke. Ze slepen panelen, houten en glazen platen ons smalle trapje op. Ik zit in mijn bureau en probeer rustig verder te werken. Maar ik ben heel nieuwsgierig naar het resultaat, want Walter en ik hebben een folie gedaan. Iets zots gekocht. Onszelf stevig verwend.
De vier mannen zijn namelijk een infraroodsauna aan het installeren. Zo een die onze spieren en botten moet verwarmen. Al van het prille begin droomden we van een sauna in ons Ardennenhuis, en we hadden al de ideale plek gevonden. In de badkamer op de eerste verdieping stond een absurd groot bad. Niemand heeft daar ooit in gezeten, behalve Milo. Die wilde op een koude winternamiddag eens lekker relaxen. Achteraf vertelde hij me dat hij het warme water de hele tijd moest laten lopen, omdat het bad al afkoelde terwijl het nog volliep. Wat doe je met een reusachtig bad voor twee personen in een badkamer waar het nooit écht warm is in de winter? En in de zomer heb je er ook niks aan, dus het stond hier al drieënhalf jaar stof te vangen.
Toen mijn boek eindelijk af was, kon ik mijn armen niet meer bewegen. Ik zat helemaal vast
Maar – zoals dat vaak gaat – was het saunaplan wat op de achtergrond geraakt. Tot ik, de laatste week voor ik mijn boek moest inleveren bij de uitgever, een week ging schrijven en schrappen in de Ardennen. Toen ik aan het einde van die week mijn laptop dichtklapte en het boek af was, kon ik plots mijn armen niet meer bewegen. Ik zat helemaal vast. Weken nadien liep ik nog altijd rond met pijn. Ik kon mijn armen nauwelijks opheffen en mijn schouders deden heel veel zeer. Ik ging naar de kinesist, maar begon ook informatie op te zoeken online en daar kwam ik heel vaak verhalen tegen over de weldaad van de infraroodsauna.
Omdat de pijn maar bleef duren, ging ik me verdiepen in de voordelen van zo’n sauna. Op sommige sites las ik dat zo’n infraroodsauna goed is voor alles: je stress vermindert, je slaapt beter, je bloedsomloop verbetert, de warmte helpt tegen spierpijn en ontstekingen. Het leek wel een magische cabine, die wel zeventig procent van de klachten die ik had, zou kunnen verminderen. Het klonk me als muziek in de oren, en na wat research naar de sauna met de beste prijs-kwaliteitsverhouding, moest ik alleen nog Walter zien te overtuigen. “Wat zou je ervan denken, mochten we het grote bad vervangen door een infraroodsauna?”, vroeg ik hem op een koude avond. Ik had geen idee wat hij van mijn zoveelste gekke idee zou vinden, maar hij had er verrassend snel oren naar. Zijn pijnlijke onderrug zal daar wel voor iets hebben tussen gezeten.
Zelf gaat de verkoper elke dag tien minuten in zijn cabine zitten. Hij heeft minder stress en slaapt beter
Meteen begon hij de vragen te stellen die ik mezelf ook al had gesteld en waar ik ondertussen vlot op kon antwoorden. Om eerlijk te zijn, had ik ondertussen al een selectie gemaakt, een sauna gekozen en zaten er al drie prijsoffertes in mijn mailbox. Een hele avond lang deden we mijn onderzoek nog eens over, bestudeerden we nauwkeurig de afmetingen en kozen we uiteindelijk een simpele sauna met sterke lampen.
We maakten een afspraak en de eigenaar van het bedrijf kwam langs. Hij vertelde dat hij zelf dagelijks tien minuten in zijn infraroodcabine gaat zitten en dat hij nu minder stress heeft en merkelijk beter slaapt. Zijn vrouw is kapster en had aan het einde van de dag altijd zere benen. “Na een kwartier in de cabine is ze weer als nieuw”, vertelde hij nog. Ik kon niet wachten. Weer als nieuw, dat wilde ik ook wel.
We moeten nog het hele eind naar Brussel, maar er kan zeker nog een kwartiertje af om onze sauna uit te testen
Straks staat hij er, onze sauna. Walter en ik zijn midden in de week naar de Ardennen gereden voor de plaatsing en straks moeten we nog helemaal terug. Maar zonder het tegen mekaar te zeggen, weet ik: er zal zeker nog een kwartiertje af kunnen om de sauna uit te testen. En dan ‘als nieuw’ terug naar Brussel te rijden.