Annick
“Mijn zelfvertrouwen verdween meteen toen ik al die mooie designerkleren zag. Mijn jurk was echt al heel oud!”
Annick Ruyts werkte jarenlang voor VRT, nu schrijft ze vooral. Samen met Walter woont ze deels in hartje Brussel en in een Ardens dorpje. Ze heeft twee zonen en een plusdochter.
De laatste weken was het weer rode loper-tijd: de MIA’s, de Grammy’s, de Kastaars, De Ensors, De Jamies, de Oscars, De Gouden Schoen… de sterrenparade houdt niet op. Overal zag ik filmpjes en foto’s opduiken van schoon volk in chique kledij, want zo’n rode loper is hét moment om te schitteren.
Stylisten draaien overuren, bekende ontwerpers staan in de rij om de grootste sterren te mogen kleden, de juwelen komen uit de kast en kappers verzinnen nieuwe coupes. Heerlijk om naar te kijken, vind ik het!
Glamour ten top
Sommige sterren flaneren met een naturel die me doet vermoeden dat ze niets liever doen. Anderen kijken alsof hun schoenen twee maten te klein zijn (wat misschien ook zo is – wie mooi wil zijn, moet lijden). Er zijn debutanten die nog een beetje schuchter zijn, actrices die poseren als volleerde fotomodellen en vedetten die de grapjas uithangen.
Ze omhelzen elkaar, gooien kussen in de lucht, lachen spontaan of geforceerd en wuiven wat af. Ik zie ze sprongetjes maken en pirouettes draaien, kusjes werpen naar hun fans en naar de batterij fotografen en klikkende camera’s die rond hen hangen. Glamour ten top, even wordt alle wereldleed vergeten en lijkt het alsof in deze droomwereld alles mogelijk is.
Als reporter die de wereld rondreisde, had ik als sponsor een merk van wandelkleding en eentje van reiskoffers. Die hadden niet de geschikte collectie voor de rode loper.
Het doet me terugdenken aan mijn eigen allereerste rode loper. Ik kwam net kijken in de showbizzwereld en was nog nooit op een galafeest geweest. Nu bezorgen stylisten of sponsors vaak al die bekende gezichten een mooie outfit, maar ik moest mezelf behelpen. Als reporter die de wereld rondreisde, had ik als sponsor een merk van wandelkleding en eentje van reiskoffers. En die hadden niet de geschikte collecties in huis om mee over een rode loper te flaneren. In mijn eigen kleerkast hingen vooral casual kleren, ik had nog nooit een lange jurk gedragen.
Dagenlang liep ik te piekeren over hoe ik het zou aanpakken. Het leek me zo onzinnig om een galajurk te kopen voor één keer. Bovendien wilde ik mezelf blijven en tegelijk ook niet té hard uit de toon vallen. Dus ging ik een paar keer op kledingjacht en kwam keer op keer thuis met lege handen. Te duur, te kort, te klein, ik te dik – ik stond op den duur stijf van de stress.
Die vervloekte reporter
In mijn kleerkast hing nog één ‘little black dress’, een simpel zwart jurkje. Al enkele jaren oud, maar weinig gedragen en bovendien tijdloos. Ik had het ooit gekocht om naar een begrafenis te gaan, maar het was geschikt voor elke gelegenheid. Er zat dus niets anders op…
Met veel make-up en weinig zelfvertrouwen vertrok ik naar het feest. Dat kleine beetje zelfvertrouwen verdween meteen als sneeuw voor de zon toen ik arriveerde en al die mooie designerkleren zag. Mijn zwarte jurkje voelde plots zo gewoontjes. Wat het nog erger maakte, was dat er – toen ook al – een reporter rondliep die vragen stelde over de kleren die je aanhad.
Toen ik hem mijn richting zag uitkomen, vervloekte ik mezelf dat ik toch niet voor een glanzende avondjurk was gegaan. Ik was er ondertussen zeker van dat iedereen doorhad dat mijn jurkje al wat jaren op de teller had. Dus toen de reporter uiteindelijk voor me stond, gooide ik het er maar meteen uit: “Deze jurk is al heel oud!” Ik draaide me om en liet hem verbaasd achter.
Een krant schreef dat Siska Schoeters’ jurk haar niet stond. Zij reageert op Instagram dat zij vond dat ze er wel goed uitzag. Leve Siska, denk ik.
Het zou nu onvoorstelbaar zijn! De rode lopers in Vlaanderen kunnen concurreren met die van Hollywood. Showbizz-specialisten geven commentaar bij elke look, soms grappig, maar soms ook bikkelhard. En al die prachtige mensen in hun prachtige kleren blijven maar lachen en lijken zóveel zelfverzekerder dan ik toen. En dan lees ik een bericht op Instagram, van Siska Schoeters.
Een krant heeft geschreven dat haar jurk haar niet stond. Ze zegt dat ze dat gevoeld heeft en dat dit soort rode loper-avonden niet haar ‘lievelings’ zijn. “Iedereen probeert toch maar een manier te zoeken om er zo elegant mogelijk uit te zien”, zegt ze. En zelf vindt ze overigens dat ze er wél goed uitzag, met haar geliefde naast haar. “Dus leve ons, aan iedereen die misschien niet helemaal op zijn gemak was, maar toch iets heeft gedaan dat misschien 18 meter buiten zijn, haar, hun of hen comfortzone lag.” En ik kan alleen maar denken: leve Siska!