Annick Ruyts werkte jarenlang voor VRT, nu schrijft ze vooral. Samen met Walter woont ze deels in hartje Brussel en in een Ardens dorpje. Ze heeft twee zonen en een plusdochter.

Hello, hartverwarmende vakantie!

“Would that be all, darling?”, “Can I help you, love?”, “Yes, sweetheart”… Het is lang geleden dat zoveel mensen me ‘darling’, ‘love’, of ‘sweetheart’ hebben genoemd . Maar tijdens onze vakantie in Cornwall worden we er twee weken lang mee overspoeld.

Walter, onze beste vriendin Reinhilde en ik zijn met z’n drieën op wandelvakantie in Cornwall, in het zuidwesten van Engeland. Maanden geleden heb ik op drie plaatsen een huisje geboekt en ben ik beginnen plannen. Nu is het eindelijk zover. Op een druilerige maandag rijden we naar Calais, waar we met de auto op de trein onder het Kanaal gaan.

Opnieuw helemaal verliefd

We maken al meteen kennis met de Engelse charme aan de Franse kant van de treintunnel, waar de o zo vriendelijke Engelse douanier ons een fijn verblijf wenst. Hij voegt er net geen ‘darling’ aan toe. Wanneer we op onze eerste bestemming aankomen en naar de supermarkt gaan, loopt elke winkelbediende of caissière over van vriendelijkheid. En die noemen me wél allemaal ‘darling’, ‘love’, of ‘sweetheart’. Het is even wennen, maar we fleuren er in een oogwenk van op!

Hoewel we het alle twee nooit eerder hadden gedaan, had ik gekozen voor een wandelvakantie, en we hebben sindsdien nooit meer op een andere manier gereisd. We kiezen steevast voor een mooie plek met prachtige natuur, huren op een of verschillende plaatsen een huisje en wandelen elke dag tien à vijftien kilometer in ongerepte natuur. En op die eerste Schotlandreis werden we niet alleen verliefd op de Schotse natuur, maar ook op de hartelijke, warme bevolking.

Op latere reizen door Ierland en Wales ervaarden we diezelfde opgewekte hartelijkheid die ons altijd zo’n goed gevoel gaf. En nu dus hier in het zuidwesten van Engeland ook. We maken elke dag lange wandelingen, en wanneer we onderweg ergens koffie gaan drinken of een kaneelbroodje kopen, worden we altijd opgewekt onthaald met “What a wonderful day”, gevolgd door… je kunt het al raden: ‘love’, ‘darling’, of ‘sweetheart’. Het lijkt wel alsof het personeel erop is geselecteerd.

Een vriendelijke goeiedag van iedereen

Maar we vallen ook als een blok voor de ruige kustlijn met z’n imposante kliffen, voor de leegte en het groen tijdens onze lange wandelingen. Nergens horen we lawaai, nergens ligt er afval. De mensen lijken overal rustig, beleefd, steken nooit voor in een rij en als je andere wandelaars kruist, zegt letterlijk iedereen elkaar vriendelijk goeiedag. In dit mooie deel van Engeland voelen we ons als toeristen ongelooflijk welkom. En wat me ook meteen opvalt: de mensen hier hebben een warm hart voor honden.

Honden zijn bijna overal welkom: op het strand, in vakantiehuisjes en in heel veel restaurants. Vaak hangt er buiten een bord waarop staat: ‘Honden zijn welkom, in alle maten en alle gewichten.’ En maar goed ook, want zeker 70% van de wandelaars wandelt met een hond. Mensen raken vaak aan de praat over hun viervoeters en noemen ook hun beestjes ‘darling’, of ‘sweetheart’.

Al die kleine dingen hier maken dat Walter, ik en Reinhilde er de hele vakantie supervrolijk bij lopen. De opgewektheid van de mensen die we ontmoeten, werkt duidelijk aanstekelijk. Natuurlijk voelen we ook de weldaad van het wandelen in de natuur, maar het is vooral het gedrag van de mensen hier en hun vriendelijkheid die ertoe bijdragen dat ook wij luchtiger en vrolijker worden.

Ik voel hier eens te meer hoeveel deugd een vakantie kan doen. Zóveel deugd, dat de brand in ons Ardennenhuis en alle bijkomende problemen even heel ver weg lijken, wanneer we ons elke ochtend klaarmaken voor een nieuwe dag in de buitenlucht, en ons verheugen op de eerste ‘darling’ van de dag…

Meer leuke columns lezen?