“Al van bij het begin merkte ik dat je in Wallonië beter de telefoon pakt dan een mail stuurt. Een reactie komt er niet”

Annick Ruyts werkte jarenlang voor VRT, nu schrijft ze vooral. Samen met Walter woont ze deels in hartje Brussel en in een Ardens dorpje. Ze heeft twee zonen en een plusdochter.

Over het belang van klare taal

“Pouvez-vous m’envoyer le devis détaillé pour le toit?” “Il y a de la moisissure sur le bois.” “Le faux plafond doit être remplacé.” Het zijn maar enkele van de zinnen die ik hier bijna dagelijks uitspreek. Sinds we een huis in de Ardennen hebben, is mijn Frans ongelooflijk verbeterd, maar nooit had ik kunnen vermoeden dat mijn nieuwe woordenschat zich vooral tot de bouwsector zou (blijven) beperken.

Het begon al met de eerste problemen. We moesten onze riolering laten vervangen, later volgde een vochtprobleem, dan plaatsten we zonnepanelen. Toen we een stenen terras aanlegden, leerde ik de terminologie van natuurstenen. En nu begint het helemaal opnieuw, met de werken die eraan komen na de brand. Het dak, het valse plafond, de schimmel in onze opnieuw vochtige keuken. De hele dag ben ik het aan het uitleggen aan onze verzekeringsagent, onze contra-expert (een expert die je zelf inschakelt, red.), de dakwerker en de firma die komt poetsen en de binnenrenovatie zal doen.

Brrr… gecijfer, en dan nog ‘en français’

Het gaat bij die werken om flink wat geld, dus ik ben als de dood dat ik iets verkeerd begrijp of vergeet. Ons huis is opgemeten, voor een stuk af- en opengebroken en nu moet er becijferd worden hoeveel de herstelling van dat alles zal kosten. Maar daar heb ik zelf geen goed zicht op. Dat vertrouwen moet ik dus in de handen van de tegenexpert leggen. Ik wil geen winst maken op deze tegenslag, maar ik wil er ook niet aan verliezen. Ik hou niet van dat soort gecijfer en al zeker niet en français.

Bij dit alles heb ik toch het gevoel dat verzekeringsmaatschappijen het liefst zo weinig mogelijk willen betalen. Wanneer ik met de expert en onze contra-expert aan tafel zit, ben ik dan ook heel zenuwachtig. Het gaat heen en weer over prijzen van schilderwerken per vierkante meter. Voor hen lijkt het bijna een spel. De contra-expert heeft alles becijferd en de expert van onze verzekering werpt wat tegenargumenten op.

Ik blijf het een straf verhaal vinden dat je een contra-expert nodig hebt, maar hier zie ik meteen wat haar taak is. Zij zullen straks tot een overeenkomst komen die bepaalt welk bedrag we krijgen en daar gaan wij dan alles mee moeten laten herstellen en opnieuw kopen. Als we akkoord gaan. Het feit dat ik geen inspraak heb en eigenlijk niet weet hoe alles is becijferd, gaat niet goed samen met mijn controlerende en perfectionistische geest.

Ik zet koffie, luister aandachtig, maar begrijp toch lang niet alles wat er gezegd wordt. Wij integreren goed in Wallonië. We gaan niet op zoek naar de verschillen tussen Vlaanderen en het Zuiden, maar één ding is toch anders: de manier van communiceren. Al van in het begin merkte ik dat je hier beter de telefoon neemt in plaats van een mail te sturen. Ook op sms’en krijg ik maar van een paar van de mensen die we hier over de vloer krijgen antwoord. Zo verloopt de communicatie in mijn ogen moeizaam.

Nooit op de afgesproken dag

Eenmaal ze aan het werk zijn, zijn ze allerhartelijkst en hebben ze tijd zat om uitgebreid met je te praten. Maar het is die periode daarvoor waarmee ik het zo moeilijk heb. Wanneer iemand me zegt dat hij in september komt en dan geen teken van leven geeft, kan ik daar echt chagrijnig van worden. Als ze dan half oktober vrolijk en hard werkend beginnen, vergeet ik het snel, maar blijf ik wel denken: waarom heb je me niet gewoon op de hoogte gehouden? Dat stukje communicatie ontbreekt hier echt.

Ik stuur foto’s van de schade, ik stel vragen, ik vraag om uitleg en het blijft stil aan de andere kant. Tot ze hier zijn, dan zijn het weer de grootste schatten die alles precies uitleggen. Ik heb dus zowel de verzekeringsmakelaar als de contra-expert als alle onderaannemers al zachtjes zitten te verwensen. Ik begin mijn dagen dus steevast met herinneringsberichten. ‘Wanneer denkt u te komen? Kunt u mij deze week een antwoord geven? Mag ik weten wat uw planning is?’ Ook deze woordenschat kan ik al vlot bij mijn kennis van bouwtermen tellen. En ja, ik zucht vaak. Maar tegelijk denk ik ook: tout finit toujours par s’arranger – alles komt altijd goed.

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!

Nog meer leuke columns lezen?