Annick
“Geen groot kerstfeest dit jaar, maar wat telt, is dat we toch met iedereen eens kunnen samen zijn”
Annick Ruyts werkte jarenlang voor VRT, nu schrijft ze vooral. Samen met Walter woont ze deels in hartje Brussel en in een Ardens dorpje. Ze heeft twee zonen en een plusdochter.
Leen belt. Haar moeder heeft gevraagd of zij en haar gezin dit jaar kerstavond eens bij hen willen doorbrengen. De laatste jaren is het zo gegroeid dat de kinderen, kleinkinderen en mijn moeder op kerstavond naar ons komen. Ik kook dan een uitgebreid kerstdiner en we doen een pakjesavond waarbij we vooraf lotjes trekken om te bepalen wie een pakje aan wie zal geven.
Het is druk en gezellig, en we zijn gehecht geraakt aan deze manier van kerst vieren. Maar de echtgenoot van Leens moeder heeft ook kinderen en kleinkinderen, en ze willen die nu ook eens allemaal samenbrengen bij hun kerstboom. Natuurlijk, zeg ik, alle begrip. Spijtig, zegt Walter, want hij is dé kerstman van de familie.
Voor mijn moeder is ons kerstfeest ook heel belangrijk: sinds mijn vader is overleden, hebben we geen enkele kerstavond met haar overgeslagen
We beseffen allebei dat het een luxe was, dat we de voorbije jaren bijna iedereen samen hebben gekregen voor het grote kerstdiner. Ik troost Walter door te zeggen dat het er dit jaar toch al anders zal uitzien. Romeo en Claire zijn eind oktober voor een paar maanden naar Australië vertrokken. Dat doen ze om de twee jaar, om kerst bij haar familie door te brengen. Vlak voor ze vertrokken, zijn we samen nog lekker gaan eten. We zien hen pas terug eind januari, die zijn er dus ook niet bij. Milo komt wel, maar hij moet werken op 24 december.
Ik begin meteen plannetjes te maken om kerst toch zo gezellig mogelijk te maken. Want ook voor mijn moeder is dat feest belangrijk. Sinds mijn vader lang geleden overleed, hebben we geen enkele kerstavond met haar overgeslagen. Ze is vaak alleen, maar niet op kerstavond.
Kerst ‘en petit comité’
Hoe maak ik er toch een familiekerst van? Ik bel met Milo om te kijken wat voor hem haalbaar is. Hij ziet het zitten om na zijn werk nog naar de Ardennen te rijden en daar bij ons kerstavond te komen vieren. We organiseren het zo dat hij de auto van mijn moeder heeft, terwijl zij een weekje bij ons komt logeren. Ik hoop dat er op kerstavond niet te veel mensen op de baan zullen zijn, zodat hij toch op een fatsoenlijk uur mee aan de open haard kan komen zitten. Maar dan aperitieven we gewoon wat langer, en eten we een laat kerstdiner.
Op kerstdag rijdt Milo dan terug naar Antwerpen, want hij moet werken op tweede kerstdag.
Daarna bekijk ik met Leen wat voor haar haalbaar is. Zij ziet het zitten om met Tom en de meisjes op tweede kerstdag nog eens te komen vieren bij ons. Maar omdat ze er dan al twee kerstfeesten hebben opzitten – bij haar moeder en bij Toms ouders – vraagt ze wel om het in Brussel te doen. Dus zullen Walter, mama en ik op kerstdag ’s avonds ook terug naar Brussel vertrekken.
Sinds wij de mater en pater familias zijn, vind ik kerst ieder jaar fijner. Het is een boel werk maar ik doe het met veel liefde
Vroeger keek ik altijd op tegen Kerstmis, maar sinds wij de mater en pater familias zijn, vind ik het ieder jaar fijner. De boom die Walter met zo veel plezier versiert, het kiezen van een lekker feestmenu en dagen op voorhand bezig zijn met inkopen en voorkoken. Originele tafelversiering uitzoeken of zelf maken… Ons traditionele kerstfeest was een boel werk, maar wel werk dat ik met heel veel liefde deed.
Nu bedenk ik alternatieven, voor een klein kerstdinertje voor vier dat laat gegeten kan worden, en een lekkere brunch op kerstdag. Ook op tweede kerstdag hoef ik niet ik uitgebreid te koken, want Leen, Tom en de meisjes zullen al vol genoeg zitten van al hun feestdiners. Ik hou het gezond en licht met een salade, soep én pannenkoeken.
Er zullen geen pakjes voor iedereen onder de kerstboom liggen. We maken er gewoon een ander soort feest van. Wat telt is dat we toch met iedereen op een of ander moment kunnen samenzijn. Los van wat we daarbij eten en hoeveel pakjes er worden uitgedeeld. Ik weet dat Romeo en Claire een fijn feest zullen hebben en dat de ouders van Claire ontzettend blij zijn dat ze hun dochter en schoonzoon daar hebben. Ik weet dat de moeder van Leen zal genieten van haar grote bende rond hun boom. Ik ben blij dat Milo er zal zijn en dat we mama kunnen verwennen. Onze kerst wordt dit jaar een brokkelkerst, verdeeld over meerdere dagen. Maar zo duurt hij wat langer.
meer Annick?
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!