“Bij de ‘Frindinnen’ hoef ik geen enkele schijn hoog te houden. Net daarom zijn ze goud waard”

Annick Ruyts werkte jarenlang voor VRT, nu schrijft ze vooral. Samen met Walter woont ze deels in hartje Brussel en deels in een Ardens dorpje. Ze heeft twee zonen en een plusdochter.

Over het belang van echte vriendschap

Ondanks de regen zomert het in ons Ardennenhuis. Vrienden en kennissen waaieren binnen en buiten. Het is de derde zomer die we doorbrengen in ons dorp. De eerste zomer hadden we enthousiast heel veel mensen uitgenodigd. Bijna iedereen is gekomen voor een paar dagen. Het leek wel alsof we een hotel hadden geopend. Ik hou er echt van om met een hoop mensen die ik graag zie aan tafel te zitten, een zware boswandeling te maken of tot heel laat een betere wereld bijeen te fantaseren in een donkere tuin.

Het was plezant, maar te vermoeiend. We zijn daar nu wijzer in en maken een agenda. Die houdt de weken overzichtelijk en zo kunnen Walter en ik ook wat tijd voor onszelf reserveren. We doen graag dingen onder ons twee. Toch zijn er een aantal mensen die hier altijd welkom zijn, die buiten de agenda vallen. De kinderen en de kleinkinderen krijgen uiteraard voorrang op alles en iedereen. En een paar vriendinnen ook. De ‘Frindinnen’ noem ik ze. Ze zijn goud waard.

Op moeilijke en verdrietige momenten in mijn leven trek ik me terug in mijn kleinste kring. Daar komen niet veel mensen binnen. Mijn man, mijn moeder en mijn kinderen en de ‘Frindinnen’. Die ‘Frindinnen’ zijn heel belangrijk in mijn leven. Enkele ken ik al vele jaren, enkele zijn er onderweg nog bijgekomen. Stuk voor stuk zijn het vrouwen met wie ik over alles kan praten en voor wie ik geen geheimen heb.

In mijn tienerjaren waren mijn dichtste vrienden jongens. Ik was geen ‘meisjemeisje’, sportte veel en ging veel feesten. Met die jongensvrienden aan mijn zijde maakte ik veel plezier. Geleidelijk aan kwamen er meer vrouwen op mijn pad. Ik werd zelf ook vrouwelijker en zocht misschien herkenning. De gesprekken werden ook anders.

Nu is er een groepje gelijkgezinde vrouwen in mijn leven. We staan elkaar met raad en daad bij. In tijden waarin liefdesrelaties vaak niet meer voor het leven zijn, is dat heel waardevol. Single of niet, de vrouwenband is er. Ik zie mijn man heel graag, maar ik hou ook echt van mijn vriendinnen. Soms maken we gewoon ‘frindinnentijd’. Dan gaan we samen naar een concert of een weekendje naar de Ardennen onder ons. Koken, oude herinneringen ophalen en muziek beluisteren die soms weemoed oproept. Of heftig in de clinch gaan over politiek en maatschappij. Dat kan ook.

Wanneer het leven klappen uitdeelt, zoals toen ik werd ontslagen, of toen een vriendin brak met haar vriend, is het altijd die kern die bijeenkomt en elkaar bijstaat. Dan wordt er gepraat en gewandeld, geknuffeld en veel getelefoneerd. Ze komen af, alleen of in groepjes, en we hoeven geen enkele schijn hoog te houden. Dat is zo geruststellend. Het zijn felle, slimme vrouwen die me tegenspreken wanneer ze dat nodig achten, maar me verder vooral met heel veel liefde ondersteunen. En omgekeerd ik hen natuurlijk ook.

We kennen elkaars liefdes en leed, en dat van onze kinderen, en als het leven er bij een van ons nog eens goed inhakt, dan gaan we op pad om er te zijn en dat leed mee te dragen. Door al die grote momenten samen te beleven en te doorleven wordt er een band gesmeed. En die is zo fijn omdat je elkaar ook vindt in heel kleine dingen. Samen op rommelmarkten gaan snuisteren, simpele koffie-afspraakjes of een wit wijntje aan het einde van de werkweek.

Er zijn tijden geweest waarin ik mijn oude vriendinnen minder zag omdat mijn werk me zo opslorpte. Ik heb ze zeker verwaarloosd en ben zo blij dat ze me na lange periodes altijd weer met open armen hebben ontvangen. Want zij waren het wel die me in mijn mediajob met de voetjes op de grond hielden. De band die we hebben gesmeed, is een fundament dat heel duurzaam is. En ik hecht er steeds meer waarde aan.

Onmisbaar zijn die eerlijkheid en dat vertrouwen, en die grote onverwoestbare vriendschap. Aan de grote houten tafel in onze Ardeense keuken wordt er deze zomer dan ook weer veel gelachen, stevig gediscussieerd, diep doorgepraat en af en toe gehuild onder een laag van dikke liefde. Zonder agenda.

Deze columns vind je vast ook leuk:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!