“En zo zit ik te googelen naar ‘de beste plastuit’. Er gaat een nieuwe wereld voor me open…”

Wandelen is een heel fijne hobby. Vooral omdat je relatief weinig geld moet investeren. Met een kwaliteitsvolle waterdichte jas en goede wandelschoenen kom je al een heel eind. Zeker aan schoenen geef ik geld uit, omdat ik anders te veel last heb van pijnlijke voeten en dat bederft het wandelplezier. Aan die regenjas die echt waterdicht is ook, omdat er niets erger is dan tot op het bot nat te zijn als het ook koud is.

Verder doe ik het vooral met goedkope sportkleren in laagjes. Wij kochten bijvoorbeeld onlangs heel veel sportkledij en thermisch ondergoed in een outlet in Nederland. Op onze lange wandelingen nemen we ook altijd een paar drinkflessen met water mee. Ik hou van gewone aluminium flessen, omdat die het water koel houden en de thee warm.

Een dure rugzak hebben we ook al niet. Walter loopt nog het liefst van al rond met een oud legerzakje dat een beetje muf ruikt. Ik heb zelf een goedkoop niemendalletje. En verder hebben we een fitnessabonnement om onze conditie wat te verhogen. We gaan immers veel stappen en ik wil zeker niet ‘in panne’ vallen halverwege een berg.

Een nijpend probleem

Ik heb ondertussen al in een bosje gezeten om een plasje te doen. En dat brengt me meteen bij de vraag: hoe ga je in het Hoge Noorden met al die kleren aan naar de wc tijdens een wandeling? Je kunt daar onmogelijk, zoals ik, snel hurken en in één beweging bij het opstaan je broek dichtknopen. Ik maakte ooit één keer de fout om te gaan wandelen met een salopette aan en dat doe ik dus niet meer.

“Op dat vlak hebben mannen het toch makkelijker”, verzucht mijn vriendin. Ik voeg eraan toe dat ik het daarom zo heerlijk vind dat er in onze buurt geen toeristen zijn. Wij komen zelden mensen tegen als we wandelen en dat maakt dat ik nooit stress heb over het vinden van een afgelegen plekje. Eerlijk gezegd vind ik het heerlijk om buiten te plassen. Vraag me niet waarom. Maar als we wandelen in toeristische gebieden kan het soms letterlijk een nijpend probleem zijn.

Eva zegt dat ze een plastuit overweegt. Ik vertel haar dat ik onlangs op de Facebookpagina van een vrouw die ook heel veel wandelt, las dat zij er zich een had aangeschaft en dat het een bevrijding was. Iets wat ze veel eerder had moeten doen. Misschien moet ik het zelf ook maar overwegen…

En zo zit ik een dag later te googelen naar de beste plastuit. Er gaat een nieuwe wereld voor me open en ik ontdek dat er verschillende modellen op de markt zijn. Eén merk verkoopt een slappe, ronde rubberen bal met een klein piemeltje eraan. Daarmee zou je zelfs in de wagen in een fles kunnen plassen, al zie ik niet meteen hoe…

Mijn oog valt op een elegant kuipje, gemaakt van polymeren. Het stoot water af, is recycleerbaar en door een speciale rand kun je je ook schoonmaken. Het heeft goede recensies en ik laat Eva weten dat ik deze ga bestellen.

Ik geef toe dat het wat raar voelt om rechtopstaand te plassen, en ik zal nog wel even moeten oefenen om het snel en discreet te kunnen doen. Maar mijn eerste plastuitplas is in elk geval zonder ongelukken gelukt. Ik heb er dus een goede investering voor mijn lange wandeltochten bij. En Eva? Die neemt er ook een mee naar Zweden!

Nog meer columns lezen?

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!