Mijn geheim: Annie verdrong jarenlang seksueel misbruik door haar vader
Soms gebeuren er dingen in je leven die te persoonlijk, te moeilijk of te kwetsbaar zijn om te delen. Annie onthult hier het geheim dat ze jaren verborgen hield.
Het perfecte, katholieke gezin
Annie (70): “Nog altijd heb ik moeite om over mijn vader te praten. Dan komt meteen het gevoel naar boven dat ik had als kind, wanneer hij stiekem mijn kamer binnenkwam en zijn hand in mijn slipje stak. Zondagochtend was voor mij het moeilijkste moment van de week. Dan wist ik dat hij mij zou komen bezoeken terwijl mijn moeder beneden het ontbijt klaarmaakte voor we naar de kerk vertrokken.
In de ogen van de buitenwereld waren wij het perfecte, katholieke gezin. Mijn vader was een boerenzoon die zich had opgewerkt en veel geld verdiende. Hij werd alom gerespecteerd. Mijn moeder was de gehoorzame huisvrouw die ten dienste stond van haar man en kinderen.
Ondanks mijn vreselijke trauma heb ik een mooie kindertijd beleefd. Mijn mama was een heel creatieve vrouw, die haar kinderen stimuleerde om zich te ontplooien. Mijn zussen en ik volgden muziekschool, voordracht en ballet en gingen naar de allerbeste scholen. We hadden alles wat we nodig hadden om op te groeien tot gelukkige volwassenen, maar dat was in mijn geval buiten de handtastelijkheden van mijn vader gerekend.
Ik ging ervan uit dat het iets was dat ik als dochter moest ondergaan…
Wat hij mij heeft aangedaan ligt als een donkere waas over mijn jeugdjaren, en het heeft me mijn hele verdere leven getekend. Als jong meisje wist ik niet beter dan dat iedere papa weleens zijn hand op de billen van zijn dochter legde, en daarbij zijn middenvinger uitstrekte tot aan haar vagina. Telkens wanneer de gelegenheid zich voordeed, verdween zijn hand in mijn broekje. Ik verstijfde dan volledig, maar ging ervan uit dat het iets was dat ik als dochter moest ondergaan. Ik zie nog steeds de gelaatsuitdrukking die hij daarbij kreeg, met zijn blik op oneindig.
Rond mijn twaalfde verhuisden we naar een groter huis, waar alle kinderen een eigen kamer kregen. Naïef als ik was, verheugde ik mij op het idee een plekje helemaal van mezelf te hebben, tot ik besefte dat ook mijn vader de weg vond naar mijn tienerkamer. De ‘zondagsceremonie’, zoals ik zijn bezoekjes was gaan noemen, begon steeds op dezelfde manier. Hij kwam binnen, deed de deur dicht en maakte een complimentje over mijn slaapkleedje, dat hij vervolgens omhoogtrok. Daarna ging ook mijn slipje uit….
Mijn hart schreeuwde het uit van wanhoop en verdriet… Ik voelde me niet veilig in mijn eigen huis
Alles gebeurde heel subtiel. Hij heeft me nooit gepenetreerd, maar maakte me medeplichtig aan zijn perverse, psychologische spelletjes. Dan vroeg hij: ‘Je weet toch dat ik je geen kwaad wil doen?’ en schudde ik zwijgend mijn hoofd. Fysiek heeft hij mij inderdaad nooit pijn gedaan, maar mijn hart schreeuwde het uit van wanhoop en verdriet. Ik voelde me niet veilig in mijn eigen huis. Ik was opgelucht als ik ongesteld werd, want dan liet hij mij met rust.
Eén keer heb ik geprobeerd om mijn moeder om hulp te vragen. Maar toen ik haar met de feiten confronteerde, wuifde ze de beschuldigingen weg. ‘Je moet daar niet te zwaar aan tillen’, zei ze. Dat mijn moeder het misbruik oogluikend toeliet, was een slag in mijn gezicht. Ik voelde me alleen op de wereld en aan mijn lot overgelaten.”
Praat erover, hoe moeilijk ook…
“Na mijn zeventiende is mijn vader gestopt, allicht omdat mijn volwassen vrouwenlichaam hem niet meer interesseerde. Jarenlang heb ik zijn gedrag verdrongen, ik trouwde en kreeg kinderen. Tot er seksuele problemen opdoken in mijn huwelijk. Mijn man wist vaag wat er in mijn verleden was gebeurd – als enige – en we zochten hulp bij een therapeut. Die heeft mij geholpen om de gebeurtenissen een plaats te geven. Dat was nodig, want ik worstelde met eetstoornissen en gevoelens van depressie.
Het ging een tijdje beter, tot ik ontdekte dat mijn vader zich ook tegenover zijn kleinkinderen te vrijpostig gedroeg
Een tijdlang ging het beter met mij, tot ik ontdekte dat mijn vader zich ook tegenover zijn kleinkinderen te vrijpostig gedroeg. Pas toen heb ik, met steun van mijn man, de moed gevonden om hem het huis uit te gooien. Ik besliste de toxische vicieuze cirkel in onze familie te doorbreken en te spreken over wat er in mijn jeugd was gebeurd.
Toch heeft het tot mijn negenenvijftigste geduurd dat ik de juiste woorden vond voor zijn mishandeling. Zo’n verleden verwerk je dan ook niet zonder hulp. Ik wil alle slachtoffers op het hart drukken dat ze op zoek moeten gaan naar ondersteuning. Want geen enkel meisje of vrouw verdient het om dit te moeten meemaken. En mijn vader? Vergeven zal ik hem nooit, maar ik probeer te bedenken dat mijn ouders ook maar het slachtoffer waren van hun opvoeding en de tijdgeest waarin ze leefden.”
Meer openhartige verhalen
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!