Deze week in Libelle: drie bekende bompa’s openhartig over het grootouderschap

Of het nu gaat om opvang of eerder morele steun: grootouders zijn van onschatbare waarde in het leven van hun kinderen én kleinkinderen. Zo ook deze drie bekende opa’s. Deze week laten klankman Pascal Braeckman, acteur Marijn Devalck (Balthazar Boma) en N-VA-politicus Jan Peumans zich van hun onbekende kant zien! 

Want als ze ergens trots op zijn, dan is het wel op hun kleinkinderen!

3 ruwe bolsters met blanke pit

Bompa Pascal

“De tijd die ik kan doorbrengen met de kleinkinderen is me dierbaar: kleine Xenia een flesje geven, haar in slaap zien vallen op mijn buik, een luier verversen, zotjes doen met Dara… Ik doe dat weleens tussen de opdrachten door. En binnen enkele jaren, als ze wat groter zijn, kan er steeds meer. Daar kijk ik eerlijk gezegd wel naar uit. Ik wil hen laten kennismaken met muziek en cultuur. En droom van nog meer weekjes met mijn kleinkinderen aan zee. Zulke mini-mensjes maken het leven rijker. Ze zijn mijn eigen bloed, een nieuwe tak aan de boom. En hoewel ik al redelijk ‘down to earth‘ ben, houden ze me met de voeten op de grond.”

‘Papoe’ Marijn

“Ik heb zelf geen kinderen, maar adopteerde wel de zoon van mijn vrouw (nadat haar man overleed, red.), toen nog een kind. En zo werd de geboorte van Estée-Fiona mijn eerste baby-ervaring. Ineens zag ik dat kleine meisje, waarover ik me mee mocht ontfermen. Zo’n juffrouwtje om te beschermen. Een heerlijk gevoel. Er volgden nog twee kleinzonen, waarmee het er al eens wat wilder en onnozeler aan toe gaat. De kinderen noemen me ‘papoe’, en dat is eigenlijk een verbastering van Papie Boer – omdat ik de opa was die op de boerenbuiten woonde en de andere opa in de stad. Maar Papie Boer kregen de kindjes niet uitgesproken, dus nu ben ik ‘Papoe’. Heel blij met die naam, want het klinkt jonger en speelser dan opa.”

Bompa Jan

“Tien jaar na onze eerste kleinzoon Jonas volgden er nog twee kleindochters, eerst Lien en dan Noortje. De zusjes komen van kindsbeen af bij ons thuis, maar in hun kleutertijd was ik er vaak niet. Het waren drukke tijden voor mij als burgemeester, en later ook als voorzitter van het Vlaams Parlement. Ik heb dus wel wat van hun jonge jaren gemist, en toegegeven, ik heb ook nooit een luier hoeven te verversen. Tijdens het weekend zag ik de kinderen wel, en dan vormden die kleintjes een rustpunt voor me. Ze hielpen me thuiskomen, en ook die politieke knop om te draaien. Ik las hen zelfverzonnen sprookjes voor, of ik genoot ervan om hen te zien knutselen en kleien.”

Meer lezen? Lees de volledige interviews deze week in je Libelle magazine, nu in de winkel!

Interview uit Libelle nr 23. Tekst: Els De Ridder. Beelden: Ann De Wulf 

Lees meer:

• Column Marcel: Over hoe geweldig grootouders wel niet zijn
• Steungrootouders: voor als je kinderen geen grootouders hebben
• Kidskwestie: “Ik verwen mijn kleinkinderen graag, maar mijn zoon vreest dat ze daardoor ontregeld worden. Is dat zo?”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!