Bijzondere liefde: Remy (89) en Constance (87) zijn al 69 jaar verliefd
Remy (89) en Constance (87) zijn 65 jaar getrouwd en 69 jaar verliefd. De twee verblijven samen in het rusthuis, in aparte kamers. Dit is hun verhaal…
Constance: “We gingen vroeger vaak samen naar de cinema, maar na het eerste kwartier viel ik al in slaap”
Remy: “Dat vond ik zalig, dat koppeke op mijn schouder”
Onze eerste ontmoeting
Constance: “Ik was zes jaar toen ik een nieuwe buurjongen kreeg. Remy was drie jaar ouder, maar hij speelde altijd mee met mij en mijn zussen. Kun je geloven dat ik zelfs niet meer weet wanneer ik verliefd geworden ben?” (lacht)
Remy: “Ik weet wél wanneer we een koppel zijn geworden. We waren elkaar een paar jaar uit het oog verloren. Ik had slechte vrienden en ik dronk te veel. Tegen haar zei ik: als ik bij u mag blijven, zal ik mijn leven beteren.”
Constance: “En dat heeft hij echt gedaan. Nooit meer gedronken, nooit gerookt.”
Het geheim van de liefde
Remy: “Mekander goed verstaan. En beseffen dat ruzie maken eigenlijk voor niets nodig is. En als er dan toch een ruzie is: achter de slaapkamerdeuren wordt de hevigste strijd bijgelegd.”
Constance: “Zeggen dat we elkaar graag zien, doen we niet. Na al die jaren hoeft dat niet meer. Remy wéét dat hij mijn alles is, en omgekeerd ook.”
Daarom houden we van elkaar
Constance: “Ik ben verliefd geworden op zijn ogen, maar ik houd van zijn vrolijke karakter. Hij is altijd goedgezind. Tot 27 jaar geleden stapte hij al fluitend en zingend uit bed. Maar dan stierf ons kleinkind.”
Remy: “Ik kon het niet meer over mijn hart krijgen om te fluiten. Dat was het moeilijkste moment uit ons leven. Ik kon erover praten, maar ons moeder en onze dochter niet. We hebben ons huis verkocht, het huis dat ik zelf gebouwd heb, en zijn verhuisd.”
Niet Remy en Constance maar wel…
Remy: “Ik noem Constance Fox, omdat haar familie haar ook zo noemde. Ik ken haar al zo lang dat ik die naam overgenomen heb.”
Constance: “En ik noem hem Va.”
Liefde op latere leeftijd
Remy: “We zitten samen in het rusthuis, waar we zeer gelukkig zijn. Maar we vinden het wel jammer dat we aparte kamers hebben. Ik zou zo graag nog eens wakker worden naast haar. Zoals het altijd was.”
Constance: “Maar voor de rest is het hier goed. We zien elkaar ‘s ochtends aan het ontbijt en vanaf dan zijn we de hele dag samen, tot het slapengaan. Ik zou het niet anders meer kunnen. Als ik hem vijf minuten niet zie, geraak ik in paniek.”
Typisch Remy en Constance
Constance: “Ik ging vroeger vaak mee naar de cinema met Remy. Maar eerlijk? Ik heb dat nooit graag gedaan. Na het eerste kwartier viel ik al in slaap.”
Remy: “En dat vond ik dan weer zalig: dat koppeke dat op mijn schouder zakte en daar de hele film bleef liggen.”
Mooiste moment
Remy: “Onze huwelijksdag, 30 augustus 1952 natuurlijk. Zij droeg een mooi blauw kostumeke, gemaakt door mijn broer die meester klerenmaker was. Ze was prachtig.”
Constance: “Een hele dag eten en drinken. Van koude schotel tot vol-au-vent: met alles erop en eraan. En lachen. Voor onze 65ste huwelijksverjaardag gaan we niks organiseren, naast onze dochter die we vaak zien, is er niemand meer. Maar we dromen er wel van om de zee nog eens te zien. Vroeger gingen wij heel vaak naar zee. De hele kust hebben we afgewandeld, van Knokke naar De Panne. Maar elkaar gewoon nog eens extra vastpakken op die dag, doet ook deugd.”
Bron: Libelle magazine – Beelden: Ann De Wulf