“Ik denk niet meer dat het altijd beter moet. Voor mij is dat de kunst van een tevreden leven”

Annick Ruyts werkte jarenlang voor VRT, nu schrijft ze vooral. Samen met Walter woont ze deels in hartje Brussel en in een Ardens dorpje. Ze heeft twee zonen en een plusdochter.

Vanavond lees ik ‘Het Zoutpad’ van Raynor Winn uit. Het gaat over een koppel, Raynor en haar man Moth, dat alles verliest en beslist om het South West Coastal Path af te wandelen. Het is trouwens één van de drie boeken waarin ik tegelijk bezig ben. En binnenkort begin ik zelfs aan een vierde. Dat is veel, ik weet het, maar drie van die boeken lees ik eigenlijk voor mijn werk.

Vroeger, wanneer het druk was op de redactie of moeilijk was als eindredacteur, verzuchtte ik soms dat ik betaald zou willen worden om te lezen. En dat een bestaan als schrijver me heel vrij en onafhankelijk leek. Het was nooit echt een droom, want ik deed mijn werk toen heel graag, maar eerder een verlangen naar rust in de dolle televisiewereld.

Nu lééf ik tussen de boeken. Ik schrijf, ik help anderen om hun boeken te maken en ik lees veel als voorbereiding op mijn interview- en presentatiewerk. Wanneer ik op Theater aan Zee Christophe Busch mag interviewen over ‘De duivel in elk van ons’, blijkt dat een turf van 862 pagina’s te zijn. Het is bijna fitness voor de armen om het boek vast te houden. Gelukkig leest het als een trein. En de inzichten die Christophe aanreikt over het ontstaan van collectief geweld zijn ongelooflijk interessant. Ik leer veel bij, op een heel fijne manier.

Aan ‘Het Zoutpad’ ben ik – toepasselijk – begonnen tijdens mijn wandelvakantie in Cornwall. Wij bewandelden grote stukken van hetzelfde pad dat de hoofdpersonages afleggen, en het is leuk om de plaatsjes te herkennen waar Raynor Winn over schrijft. En dan is er nog de bestseller van Miranda July, die ik als aandenken aan onze Engelandreis kocht in een boekenwinkel in Gloucester, en waar ik meteen in wilde beginnen omdat ik zo’n goede recensies heb gelezen. De eerste vijftig pagina’s stellen me alvast niet teleur, maar ik ga het nu toch opzij leggen om het op een later moment verder te lezen.

Minder verdienen, méér leven

Waarom ik zo’n gulzige lezer ben? Ik verdwijn graag in boeken. Een goed boek opent een nieuwe wereld, en het maakt voor mij niet uit of die wereld een roman is of een thriller of non-fictie. Zodra ik de eerste bladzijde omsla, ben ik weg. Zo verbleef ik deze zomer in een huisje in Cornwall, maar zat ik ook in het hoofd van daders van geweld, in een tent langs het Zoutpad en in een hotelkamer in een klein Amerikaans dorp.

Nu zit ik rustig aan mijn computer in de tuin van ons Ardennenhuis te werken aan deze column en een interview. Straks ga ik boodschappen doen, wordt ons nieuwe bed geleverd en… ga ik me dus in de zetel nestelen voor het laatste stuk van de tocht van Raynor en Moth. Met die gedachte voor ogen, bedenk ik me hoe anders mijn leven nu is dan vroeger.

Toen klopte ik lange dagen, werkte met grote ploegen en waren er altijd langere to-dolijsten. Vergaderingen, beslissingen, planningen… Het is allemaal weggevallen. Dat verlies heb ik moeten verwerken, maar ik voel steeds meer dat er ook een stuk ongezonde stress is weggevallen. Nu wroet ik in mijn hoofd, vergader ik met mezelf en geniet ik er heel erg van om mijn dagen zelf in te vullen, en tot mijn groot plezier is dat vaak met… boeken.

Ik verdien een pak minder, maar ik leef meer. Ik sport een uur per dag, ik kook gezond en probeer heel bewust met dingen om te gaan. Ik raas niet meer. Ook het alleen-zijn ervaar ik niet meer als een last. Het geeft me tijd om na te denken. Ik doe weer wat ik altijd gedaan heb: in elke opdracht het stukje zoeken waar ik iets van kan leren.

De meeste opdrachten die ik krijg, zijn een cadeau op zich. En wanneer er eens een minder leuke tussen zit, dan is mijn tactiek om te zoeken en te kijken naar wat ik eruit kan leren. Soms is dat iets inhoudelijks, soms is het een manier van aanpakken, soms leer ik er interessante mensen door kennen… Er is altijd wel iets waardoor een opdracht toch een verrijking is.

Voor mij is dat de kunst van een tevreden leven. Ik denk niet meer dat het altijd beter moet. Ik kijk veel meer naar wat ik al heb, en put daar veel meer voldoening uit dan vroeger. Ondertussen is het bed geleverd. En met het bed ook een nieuwe leeslamp. Die ga ik straks installeren. En dan de zetel in, en verdwijnen.

Meer columns lezen?

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!