Een briljanten huwelijksverjaardag, dat is wat Maria en Roger onlangs konden vieren na 65 jaar huwelijk. Wij vroegen hen wat hun geheim is om na al die jaren nog steeds zo happy samen te zijn?
Mooier dan Paola
Maria (88): “Ik was een meisje van gewone komaf, eerder wat timide en onzeker. Maar toen ik me op onze huwelijksdag in mijn zelfgemaakte witte trouwjurk toonde aan de mensen die me buiten opwachtten, voelde ik me als een koningin. De buurvrouwen verrasten me: ‘Wow, ze is mooier dan Paola’ – die diezelfde maand ook was gehuwd met Albert. Ze zagen wellicht dat ik straalde, want ik mocht eindelijk trouwen met de jongen van mijn dromen, de blonde jongeman met zijn golvende haren. Die dag voelde als opperste geluk.”
Roger (89): “Trouwen in 1959, dat was eerst de huwelijksmis, erna was er koffie bij de jongen thuis, dan werden er foto’s gemaakt – die bij ons helaas grotendeels zijn mislukt – en erna was er een feestmaaltijd bij het meisje thuis. Ik herinner me niet dat we die dag erg zenuwachtig waren, maar het gevoel van eindelijk samen te kunnen zijn, overheerste alles. Ik had net een lange legerdienst achter de rug, we hadden elkaar heel erg gemist, maar vanaf onze trouwdag werden we onafscheidelijk. Onze huwelijksreis naar Echternach was bijgevolg zeer innig en intiem.” (lacht)
Vanaf onze trouwdag werden we onafscheidelijk. Onze huwelijksreis naar Echternach was bijgevolg zeer innig en intiem
Maria: “We kregen drie prachtige kinderen en vijf kleinkinderen en het tweede achterkleinkind is onderweg. Wat ons eveneens verbindt, is ons geloof, ons engagement in het jeugdwerk en onze liefde voor muziek.“
Roger: “Mijn vrouw – een sopraan – vulde ons huis bijna dagelijks met muzikale vreugde.”
Geduld en mildheid
Maria: “Roger en ik hebben voor elkaar gekozen in armoede en rijkdom, in goede en kwade dagen, in ziekte en gezondheid… Roger verloor gaandeweg zijn zicht, en is zo goed als blind aan beide ogen. Dat nieuws kwam enkele jaren terug aan als een schok. We hebben elkaar toen vastgepakt, samen heel erg geweend en samen gebeden. We vonden steun bij onze lieve heer en bij elkaar. En Roger blijft niet bij de pakken neerzitten. Boeken lezen en gedichten schrijven is moeilijker, maar hij gaat met zijn driewieler wel nog steeds naar de bakker om me bij het ontbijt te verrassen met warm stokbrood. Zo lief van hem!”
We vullen onze dagen met boeiende gesprekken en we prijzen ons gelukkig dat we ook emotioneel altijd bij elkaar terechtkunnen…
Roger: “Ouder worden is bij momenten erg confronterend, maar die mankementen konden ons niet tegenhouden om ons briljanten jubileum te vieren. We blijven verder doen zoals we bezig waren, op een geduldige en milde manier. We vullen onze dagen met boeiende gesprekken waarbij we ideeën uitwisselen, we staan stil bij onze financiën en ons testament, en we prijzen ons gelukkig dat we ook emotioneel altijd bij elkaar terechtkunnen…”
Dit kan je ook interesseren:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!