“Ik moest wennen aan het feit dat ik met een man samenleef die elke avond muziek speelt”

Annick Ruyts werkte jarenlang voor VRT, nu schrijft ze vooral. Samen met Walter woont ze deels in hartje Brussel en in een Ardens dorpje. Ze heeft twee zonen en een plusdochter.

Over samen zijn met een muzikant

Ik kom laat thuis van een interview. Er brandt zacht licht in de woonkamer en er waait me een vrolijk jazzdeuntje tegemoet. Zoals elke dag is Walter aan het repeteren. Mijn man speelt trompet en er gaat geen dag voorbij of hij doet al zijn basisoefeningen en studeert de nummers in die hij met zijn groepjes speelt.

Ik vind het intussen heerlijk. Elke dag zit hij een paar uur in zijn eigen wereld en kan ik ongestoord mijn eigen ding doen. Ik zeg ‘intussen’, want in het begin moest ik wennen aan het feit dat de man met wie ik samenleef elke avond een paar uur in zijn muziek verdwijnt en verschillende avonden per week les gaat volgen of gaat spelen. In het begin zat ik dan soms een beetje chagrijnig te wachten tot ik weer aandacht kreeg. Ondertussen zijn dat momentjes voor mezelf geworden waarop ik met vriendinnen bel, wat kook, lees of – meer en meer – begin te kleien.

Er klinkt altijd muziek in ons huis. Ik hou er vooral van als ik in de keuken bezig ben. Koken doe ik het liefst op meezingers. Ik dans dan door de keuken en kweel en fluit mee op Nina Simone of The Rolling Stones. Het voelt goed om na het verdriet van vorig jaar weer vol energie te staan shaken. 2023 was een jaar vol grote veranderingen voor mij. Ik ging door een periode van rouw na mijn ontslag, schreef een boek en werd zelfstandige.

2024 is het jaar van grote veranderingen voor Walter. Hij wordt 65 en moet dus met pensioen. Daar heeft hij gemengde gevoelens bij, want Walter doet zijn werk nog altijd heel graag. Op zijn zestigste verjaardag realiseerde hij zich dat hij nog maar vijf jaar zou werken en hij dus iets moest ondernemen om niet in een zwart gat te vallen na zijn pensioen. Hij heeft toen beslist om weer naar school te gaan. In zijn jonge jaren heeft Walter conservatorium gevolgd en klassieke trompet geleerd, maar nu koos hij voor jazz en improvisatie. Vier jaar lang ging hij twee avonden per week naar de muziekschool in Schaarbeek. Hij leerde er veel bij, speelde met andere muzikanten en kreeg huiswerk.

Die avond na het interview ga ik dus de woonkamer binnen en zie Walter achter een partituur aan zijn pupiter zitten. Een metronoom tikt de maat. En er speelt een orkestje mee op de iPad. Ik vlij mij in de zetel neer en geniet van dit live-optreden in mijn eigen huis. Niet dat het altijd zo geweldig is om naar te luisteren. Muziek leren en spelen is ook veel dril, dus heel vaak speelt Walter dezelfde korte stukjes honderd keer na mekaar. Of doet hij de basisoefeningen, en die zijn nog minder melodieus en erg repetitief. Elke dag opnieuw. Ik ken ze ondertussen zelf uit mijn hoofd.

Leven met een muzikant betekent ook samen naar kleine festivalletjes en optredens gaan. En af en toe naar je eigen man op een podium gaan kijken. Dat blijf ik bijzonder vinden. Omdat ik geen instrument bespeel, kunnen we jammer genoeg niet samen musiceren. Maar daar vonden we iets op. In ons Ardennenhuis doen we heel vaak muziekavonden onder ons twee of met vrienden, als die komen logeren.

Dat gaat zo. Ik steek de open haard aan, Walter haalt een biertje uit de kelder. We installeren ons in de twee stokoude zeteltjes die voor het vuur staan. We openen onze muziekbibliotheek op Spotify en spelen om beurten een nummer op een box die we speciaal daarvoor kochten. Aan het begin van de avond kiezen we een thema. De ene avond zoeken we nummers met de naam van een stad in de titel, de volgende avond kiezen we de mooiste aria’s uit of ons ideale dansnummer. Soms spelen we gewoon voor mekaar wat we mooi vinden. We inspireren elkaar, en er komen op die manier vaak liedjes terug die ik al lang vergeten was.

Het zijn eindeloos gezellige avonden die voorbijvliegen. Meer dan eens komen we plots tot de vaststelling dat het al twee uur ’s nachts is en we de tijd vergeten zijn.

Wanneer ik de dag na het interview en Walters oefensessie in de woonkamer aan de soep begin, hoor ik boven op de zolder weer de metronoom aanslaan. Een nieuwe repetitie gaat van start.

Meer van onze columnisten:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!