“Vroeger was ik blij dat de feesten voorbij waren. Walter heeft daar verandering in gebracht”

Annick Ruyts werkte jarenlang voor VRT, nu schrijft ze vooral. Samen met Walter woont ze deels in hartje Brussel en in een Ardens dorpje. Ze heeft twee zonen en een plusdochter.

Over getrouwd zijn met een kerstman

Ik ben getrouwd met een kerstman. Walter is dol op kerst. Hij houdt van het feest zelf, maar ook van alle tradities errond. Zo komt er bij ons gegarandeerd een grote boom in huis, maar pas na 6 december. Onze zolder is een vergaarplek van dingen die hij met zijn nostalgische ziel niet kan wegdoen.

Naast diploma’s en kindertekeningen staan er dozen vol oude kerstversiering. Het is onmogelijk voor mij om een thema te verzinnen voor onze kerstboom, omdat Walter hem volhangt met grappige vintage spullen uit zijn verleden, een klein trompetje (uiteraard), een stuk fruit, een kerstman op een slee. Het is zo’n mikmak in onze boom, dat dat op zich het thema wordt.

Als het over de inrichting van ons huis gaat, hebben Walter en ik afgesproken dat we altijd overleggen. We hebben elk onze eigen smaak, maar gelukkig is er een hele grote overlap. We zullen dus nooit iets kopen waar een van ons beiden niet enthousiast over is. Alleen met de versiering van de kerstboom bemoei ik me niet. Walter heeft er te veel plezier in. Hij kan echt blij vertrekken om een mooie boom te gaan uitzoeken, de kerstspullen van de zolder naar beneden te halen en een halve dag te spenderen aan het versieren van de boom.

Ons hele huis hangt vol met kerstlichtjes, er liggen overal dennenappels en -takken en er hangt een groot rood hart aan onze voordeur. En dan zijn er nog de kaarsen. Grote dikke kaarsen, theelichtjes, dunne kaarsen op houders, sober, smaakvol, maar wel veel. De ‘kerstboomdag’ eindigt met het plaatsen van de piek boven op de boom. Daarna steken we de kerstlichtjes voor de eerste keer aan. En dan is het kerstseizoen officieel begonnen ten huize Couvreur-Ruyts.

Ik ben hem dankbaar, want op zijn rustige, standvastige manier heeft hij me opnieuw leren genieten van de sfeer rond Kerstmis. Dat was ooit anders. Na de dood van mijn vader was er jarenlang veel verdriet rond onze kersttafel, omdat het gemis dan altijd groter leek. Ik was vroeger eerlijk gezegd meestal blij dat de feesten voorbij waren.

Walter heeft daar verandering in gebracht. Gelukkig maar, want nu zijn wij de pater en mater familias die het kerstfeest voor onze kinderen organiseren. En daar willen we samen heel graag een mooie traditie van maken. We kunnen onze kersttalenten gelukkig mooi verdelen. Als het feest in aantocht is, duik ik in mijn kookboeken om het kerstdiner samen te stellen. Of liever de twee kerstdiners, want Romeo en Claire zijn vegetariërs. Hapjes bedenken, lekkers uitzoeken… dagen op voorhand ben ik ermee in de weer.

De dag van het feest zetten we een lange tafel. Die versier ik. Soms ga ik voor een kleur als thema, zoals goud en rood, soms werk ik met hele natuurlijke dingen uit het bos zoals dennenappels en dennentakken. Dit jaar heb ik voor het eerst zelf kerstversiering gemaakt uit keramiek.

Op een regenachtige namiddag heb ik allemaal sterretjes en hartjes uitgestoken uit een grote lap klei. Die heb ik laten bakken in de studio, geglazuurd en nu heb ik een hele collectie rode en azuurblauwe harten en sterretjes die ik met kerst op tafel ga leggen. Wie wil, mag er eentje mee naar huis nemen. Servetten plooien, glazen uit dozen halen, de jaarlijkse rituelen maken me nu gelukkig.

De lange aanloop, het zorgvuldige uitzoeken van cadeautjes, het plezier van de voorbereiding, komt allemaal samen op het moment dat de kinderen binnendruppelen. Wanneer de kapstok vol zware natte jassen hangt, iedereen een plekje zoekt in het salon en we voor de eerste keer feestelijk klinken.

Onze bende aan die lange tafel zien zitten – de ene met twee feestelijk uitgedoste kindjes, de andere die misschien ooit naar Australië zal vertrekken, eentje die een moeilijk jaar achter de rug heeft – geeft me een heel warm gevoel. Het leven gaat niet altijd over rozen, maar op deze dag willen we samen zijn. De lichtjes die Walter hing, geven iedereen een warme gloed.

Ik wens jullie allemaal warme, gezellige feesten.

Meer van onze columnisten:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!