Uit het hart van Hannelore: “Ik herinner me hoe ik nachtenlang lag te piekeren. Wat met de kinderen als mijn hart het nu begeeft?”

Hannelore Bedert (37) is singer-songwriter en auteur. Ze heeft 2 kinderen, Hoppe (11) en Polly (5). Ze verloor in 2019 haar man Stijn. 

Gebroken hart

‘Broken Heart Syndrome’, ik had er al vaker over gehoord en gelezen, de term was hier en daar al eens gevallen, maar ik had er nooit echt uitzonderlijke aandacht aan besteed voor Stijn stierf. Ik vond het op zich een fascinerend gegeven, maar zo had ik nog wel fascinaties. Toen ik enige tijd geleden een artikel in handen kreeg, werd ik er opnieuw aan herinnerd.

In het artikel vertelde een man over het overlijden van zijn ouders. Zijn moeder was op de mooie, gezegende leeftijd van vierennegentig jaar gekomen en was ’s nachts in haar slaap overleden. Het wordt vaak ‘de mooiste dood’ genoemd: in slaap vallen en niet meer wakker worden. Het lijkt me het meest vredige en rustige ‘vertrek’ dat een mens zich maar kan inbeelden. Voor de man die naast haar wakker werd, was er uiteraard weinig rust en vrede.

De man in het artikel beschreef hoe zijn vader in de daaropvolgende weken wegkwijnde, hoe het verdriet om zijn overleden vrouw hem verteerde, hem helemaal onderuithaalde. De man vertelde hoe hij had geprobeerd de vader nog wat levensvreugde te geven, maar er was duidelijk iets gebroken. Of het nu zijn hart was of de veer in zijn ‘veerkracht’, de vader stierf nog geen vijf weken later, op identiek dezelfde manier. Hij ging naar bed, legde zijn hoofd neer op het kussen, viel in slaap en werd niet meer wakker.

“Wie het ‘Broken Heart Syndrome’ ervaart, spreekt over het gevoel een hartaanval te krijgen”

In het artikel verscheen opnieuw die term: ‘Broken Heart Syndrome’, het gebroken hart. De term is op zich niet zo heel erg wetenschappelijk te interpreteren. Het hart breekt niet in stukken, scheurt niet uit elkaar. Wie het ‘Broken Heart Syndrome’ ervaart, spreekt over stekende pijnen in de borst, plotse en hevige druk, en het gevoel een hartaanval te hebben. In zeldzame situaties leidt zoiets ook echt tot een overlijden, omdat het lichaam en hart onder druk komen te staan. De oorzaken gaan van stress tot gevolgen van een operatie, en ook heftige emoties kunnen een trigger zijn.

Net dat laatste fascineerde me. Hoe je zo kapot van verdriet kunt zijn, dat je hart het begeeft. Als het al wetenschappelijk aantoonbaar is – en daarvoor heb ik me, eerlijk gezegd, nog te weinig ingelezen – dan vind ik het nóg fascinerender. Maar gewoon al het idee dat een mens kan sterven door verdriet maakte altijd al iets in me los. Nog voor Stijn stierf dus, nog voor zijn hart het begaf. Hartzeer wordt zo vaak aangehaald wanneer er over liefdesverdriet gesproken wordt en het gebroken hart wordt in zoveel liedjes bezongen, maar dat dat maar metaforen zijn, dat weten we allemaal. En toch is er echte, concrete pijn na verlies.

“In de maanden na Stijns overlijden ervaarde ik geregeld druk op mijn borst en sloeg ik zonder aanleiding in paniek”

In de maanden na het overlijden ervaarde ik geregeld fysieke pijn. Mijn lijf werkte tegen en ik werd makkelijk ziek. Soms was er een druk op mijn borst en sloeg ik zonder aanleiding in paniek. En omdat ik al over die term ‘Broken Heart Syndrome’ had gehoord en een mens zich in kwetsbare tijden al eens te vaak laat leiden door iets wat misschien helemaal niet zo wetenschappelijk onderbouwd is, maakte ik me zorgen.

Ziek worden was geen optie. En doodgaan al helemaal niet. Er waren twee kinderen, die van de ene op de andere dag hun vader kwijt waren, ze hadden alleen mij nog. Ik herinner me nog hoe ik daar nachtenlang kon over liggen piekeren tijdens die eerste weken. Wat als mij nu iets overkomt? Wat als mijn hart het nu ineens begeeft?

Die stress en paniek gingen uiteindelijk liggen en ik maak er me al geruime tijd geen zorgen meer over. Maar sinds ik onlangs dat artikel las, spookt het af en toe opnieuw door mijn hoofd. Nog meer dan vroeger wil ik gezond zijn, vrijuit leven en zoveel mogelijk spanning, stress en vervelende mensen uit mijn dagen weren. Al is het maar om op die manier misschien alvast dat ‘Broken Heart Syndrome’ te kunnen schrappen van het lijstje ‘mogelijke doodsoorzaken’.

Een poging doen tot het veilig stellen van mijn hart, zoiets. Misschien een onmogelijke missie, maar alvast het proberen waard, denk ik dan. En ook al twijfel ik nogal vaak over ouder worden en of ik dat überhaupt wel wil: mijn kinderen verdienen een mama die nog heel lang meegaat.

LEES MEER VAN HANNELORE BEDERT:

• Uit het hart van Hannelore: “Ik kan filmpjes tonen, en veel over Stijn vertellen. Zo heeft Polly haar papa toch een beetje gekend”
• Uit het hart van Hannelore: “Ik wens jullie vriendelijkheid toe. Met hopen”
• Uit het hart van Hannelore: ” ‘Ik vind dat je te dun aan het worden bent’, zegt Polly. ‘Je moet wel knuffelbaar blijven’ “

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!