Uit het hart van Hannelore: “Ik vind het zo slecht nog niet te horen dat er nog steeds mannen zijn die schrik hebben van een vrouw die weet wat ze wil”

Hannelore Bedert (37) is singer-songwriter en auteur. Ze heeft 2 kinderen, Hoppe (11) en Polly (5). Ze verloor in 2019 haar man Stijn. 

Sterke vrouwen

“Je bent gewoon euhm… wat intimiderend.” Dat zegt de vriend, terwijl hij de muntblaadjes in zijn hoge theeglas heen en weer duwt. Hij kijkt me niet aan terwijl hij de zin uitspreekt en pas wanneer er geen antwoord komt, kijkt hij op. Ik haal mijn mooiste glimlach boven, vraag hem “Ik? Intimiderend?” en tover er een grijns mee op zijn gezicht. Maar ik doe maar alsof, want wat hij zegt, komt toch harder aan dan ik zou willen. En hij kent me goed genoeg om ook dat van mijn gezicht af te lezen, naast de gemaakte glimlach.

” ‘Sterke vrouwen zijn intimiderend’, zegt de vriend uiterst voorzichtig”

Met zijn arm reikt hij over tafel, legt zijn hand op die van mij. “Geen zorgen maken, Bedert”, zegt hij. Ik lach nogmaals, deze keer wat groen, en zeg hem dat hij meer zal moeten zeggen dan dat. Dat ik me nu net wél zorgen maak. Hij zucht even, lacht nog eens, haalt nog wat muntblaadjes naar de oppervlakte. Aan alles voel ik dat hij zijn woorden wikt en weegt. Onze vriendschap is al zo oud, we zijn altijd eerlijk tegen elkaar, maar willen elkaar ook nooit pijn doen. “Sterke vrouwen zijn intimiderend”, zegt hij uiteindelijk, uiterst voorzichtig. Met daarna meteen: “Maar dat is dus eigenlijk een compliment.” Een zin alsof hij zich al meteen wil verontschuldigen.

We hebben er al een lange namiddag wandelen in de koude buitenlucht op zitten. Hij vroeg me tijdens het wandelen hoe het in de liefde gaat. Ik gaf aan dat ik op dat vlak nog te veel twijfel of ik überhaupt al klaar ben voor iets nieuws, of ik het al kan, iets voelen voor iemand anders dat verder gaat dan vriendschap. Ik vertelde hem dat ik er nog steeds in geloof, maar dat ik me eigenlijk niet eenzaam voel, dat ik gelukkig ben met hoe het nu is, op dit moment. Natuurlijk mis ik af en toe een relatie, al mis ik vooral Stijn nog naast mij, maar op dit moment ben ik redelijk gelukkig. Het doet deugd dat te beseffen.

Tijdens het gesprek haalde de vriend aan dat ik de mannen maar uit te kiezen had, maar dat ze misschien de eerste stap niet zullen durven te zetten, waarop ik hem verbaasd aankeek en de slappe lach kreeg. Hij keek echter zo serieus, dat ik al snel weer stil werd. “Is het niet zo dat mannen het eng vinden dat ik weduwe ben? Dat er iemand voor hen was van wie ze weten dat ik er geen afscheid van heb willen nemen? Dat ik ertoe gedwongen werd, omdat hij stierf?”

De vriend knikt, zegt dat dat kan, maar dat er ook mannen zijn die zich daar niet aan storen, die beseffen dat de overleden partner altijd aanwezig zal zijn, op welke manier dan ook. “Awel,” zeg ik, “dan zijn er toch ook mannen die sterke vrouwen aankunnen? Waarom is een sterke vrouw intimiderend en een sterke man aantrekkelijk?”

Hij staart opnieuw naar zijn thee. “Ik weet dat jij soms ook een kwetsbaar vogeltje bent, maar iemand die jou net leert kennen, ziet vooral een sterke vrouw, iemand die rechtop is blijven staan in harde tijden.” “Dat is toch goed?”, vraag ik. “Iemand die me wil leren kennen, zal die kwetsbare kant dan uiteindelijk ook wel zien?” Opnieuw knikt hij. “Maar misschien schrik je zo een man af in het begin.” Ik haal mijn schouders op. “Dat is dan maar zo”, zeg ik, waarmee ik het gesprek probeer af te ronden. De vriend benadrukt dat hij zelf niet zo denkt, dat ik dat wel weet, maar dat dat zijn analyse is van een bepaald soort mannen.

“Ik heb geen zin om aan te halen dat Stijn mijn ‘beide kanten’ graag zag: de kwetsbare vrouw, maar ook de vrouw die wist wat ze wilde”

We hebben al wel vaker hoogoplopende discussies gehad en onze vriendschap is sterk genoeg om dat aan te kunnen, maar ik heb geen zin om aan te halen dat Stijn mijn ‘beide kanten’ graag zag: de kwetsbare vrouw, maar ook de vrouw die heel goed wist wat ze wilde. En dat ik enkel dat type man in mijn leven wil.

Tegen de tijd dat we buiten staan, heeft de vriend zich nogmaals verontschuldigd en heb ik opnieuw gezegd dat dat niet nodig is. Verontschuldigingen zijn niet aan de orde, ik vind het zo slecht nog niet af en toe te horen dat er nog steeds mannen zijn die schrik hebben van een vrouw die weet wat ze wil, die niet op haar mondje gevallen is. Het zorgt ervoor dat ik weet dat ik met een grote boog om dat soort mannen heen moet lopen.

LEES MEER VAN HANNELORE BEDERT:

• Uit het hart van Hannelore: “Ik herinner me hoe ik nachtenlang lag te piekeren. Wat met de kinderen als mijn hart het nu begeeft?”
• Uit het hart van Hannelore: “Ik kan filmpjes tonen, en veel over Stijn vertellen. Zo heeft Polly haar papa toch een beetje gekend”
• Uit het hart van Hannelore: “Ik wens jullie vriendelijkheid toe. Met hopen”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!