Openhartig

"Ik dacht dat mijn braakfobie wel zou beteren, maar de laatste jaren gaat mijn angst veel verder dan enkel het overgeven"

"Ongelooflijk dat er uit zo'n groot verdriet zo'n mooie vriendschap is ontstaan"

“Roger fietst nog steeds naar de bakker om mij bij het ontbijt te verrassen met warm stokbrood”

"Ik verwachtte een terugbetaling, maar toen ik de brief opende, zag ik dat we 229.080,81 euro moesten betálen. Ik knipperde even met mijn ogen"

"Ook al wonen we apart, we doen en beslissen zóveel dingen samen. En elkaar niet elke dag zien, geeft nog een extra verlangen"

"Ik hoorde in de fleur van mijn leven te zitten, maar in plaats daarvan bleek ik chronisch vermoeid en moest ik leren leven met spier- en gewrichtspijnen"

“Mijn laatste kerst... het klinkt verdrietig, en dat is het ook. Daarom maak ik er nu iets extra moois van”

"Ik ben geschrokken van Felix’ diagnose, maar anderzijds verklaart het zoveel"

“De hoofdpijn was eens zo hevig dat ik huilend en tierend naar het ziekenhuis heb gebeld”

"Het is dankzij onze opvoeding dat Flor nu zo'n goede hulphond is. En dat maakt ons fier"

“De verwarming mag niet hoger dan 19°C en voor mijn verjaardag kreeg ik supermarktbloemen”

"Ik rouw vooral om de zus die ik nooit heb gehad, die ik had kunnen hebben"

"Pas als ik bloed zag, werd ik rustig. Dan vroeg die wond mijn aandacht en niet mijn verdriet"

"Sinds ik noodgedwongen over mijn kleinkinderen moeder, ben ik geen verwenoma meer, maar een zorgoma"

"Hilariteit alom toen een struisvogel de muts van mijn pluspapa’s hoofd stal"

“Het lijkt absurd, maar onze konijnen bij een therapeut op ‘koppel-weekend’ sturen, was onze laatste optie”

“Ik ben niet verlegen of asociaal, maar ik slaag er gewoon niet in om een duurzame band op te bouwen met iemand"

"Zelfs al zeggen de dokters en mijn man Joris dat ik twee keer een slecht lotje heb getrokken, dat ik brute pech heb gehad, toch voel ik me geregeld nog schuldig"

“Natuurlijk had ik voor Emma een makkelijker pad gedroomd. Maar dat je kind gelukkig is, is gewoon het belangrijkste”

“Ons stilgeboren zoontje komt nog dagelijks ter sprake. Hij is er misschien niet fysiek, maar hij ís er wel”

“Op de eerste avond in ons eigen huis, las ik hem de brief voor die ik 30 jaar eerder nooit verstuurde”