Openhartig

"Toen collega's foto's van hun kleinkinderen toonden, bleef ik lachen, maar vanbinnen weende ik. Het was mij niet gegund"
Marijkes (63) enige zoon stierf vierentwintig jaar geleden
"Na het overspel van papa voelde ik me verantwoordelijk voor mama, ík moest zorgen dat ze gelukkig was..."
Mijn verhaal: Sanne voelt zich verantwoordelijk voor het geluk van haar moeder en dat valt haar zwaar
“Ik hoop dat hij een vrouw tegenkomt die verder durft te kijken dan zijn IQ”
“We staan zelf nog vaak versteld hoeveel geluk één foto en een toevallige ontmoeting kan teweegbrengen”
"Een moederhart klopt altijd. Soms moet ik het kwijt, en dan zeg ik dat ik jullie mis, of vraag ik 'kom nog eens langs'"
“Voor zieke kinderen betekenen mijn lessen vaak het verschil tussen slagen of zitten blijven”
Carla geeft als vrijwilliger les aan zieke kinderen
"Ik heb er geen spijt dat ik destijds mijn hart heb gevolgd. Zolang er liefde zou zijn, zou ik me overal ter wereld thuis voelen"
"Toen mijn stagementor merkte dat ik stotter, vroeg hij botweg: ‘Had jij niet beter voor iets gestudeerd waarbij je niet zo veel moet praten?’"
Mijn verhaal: Stefanie maakte van haar stotterprobleem haar sterkte
“Jos ontkende altijd dat er een andere vrouw was. Hij zwoer het op het hoofd van onze kleindochters”
Meer nieuws
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."