“Het blijft een van mijn dromen om er ooit weer met de rugzak op uit te trekken. Maar ik zie het mijn allerliefste man niet doen”

Hoofdredactrice Karen is 47 en gelukkig getrouwd met Koen. Er is bij haar thuis altijd leven in de brouwerij, met haar drie kinderen Oliver, Noor en Anthony, én hond Goemmer.

Ik hou van reizen. Altijd al gedaan. Landen ontdekken waar je nog nooit eerder bent geweest, even weg zijn van alles en iedereen, nieuwe culturen opsnuiven, het avontuur op je af laten komen… zalig! Maar hier in ons gezin lijkt het alsof ik de enige ben met een échte reismicrobe. Oliver, Noor en Anthony gaan graag mee op vakantie, maar ze willen vaak op voorhand duidelijkheid over de bestemming en de activiteiten. En het liefst van al willen ze ergens in een huisje met een zwembad kunnen ‘chillen’.

Dat moeten ze wel van Koen hebben. Al van toen we elkaar leerden kennen, wist ik dat we erg verschillend waren in onze reiswensen. Ik zat toen nog volop in mijn ‘rugzaktoerist-periode’ als single jonge vrouw. Als ik droomde over de ideale man, stond ‘graag, veel en avontuurlijk reizen’ hoog op zijn lijstje van kenmerken. Dat was noodzakelijk voor een goede ‘match’ met mij.

Al het geld dat ik toen had – niet veel dus –stak ik in vliegtickets. Ik bevond me altijd tussen twee reizen in. Ik kwam ook net terug van Thailand en wilde al snel weer Ierland gaan ontdekken, toen Cupido raak schoot. Tijdens een van onze allereerste afspraakjes polste ik voorzichtig of Koen van avontuurlijk reizen hield. Hij antwoordde: “Ja, zeker”, om vervolgens uit te leggen wat zijn versie van avontuur betekende. Hij boekte graag een charmant hotelletje of huurde een huis, een vaste plek, om van daaruit leuke uitstapjes te maken, misschien een scooter te huren. Ik kon toen alleen nog maar verliefd lachen. Wist hij veel dat ik het gewoon was om met mijn rugzak met openbare bussen door Mexico en Amerika te trekken, en ’s middags bananen te eten om geld over te houden voor souvenirs.

Doorheen de jaren bleven onze verschillen in reisvoorkeuren naar boven komen. Koen vond het geweldig om met een grote groep vrienden een huis te huren. Ik vond dat zeker wel leuk, maar verkoos ook vaak ‘rust’ en ‘alleen zijn’. Bergen beklimmen vond ik spannender dan flaneren over de dijk van een chique badplaats, terwijl Koen daar anders over dacht.

Ook al ben ik er nog steeds van overtuigd dat de manier waarop we graag reizen veel onthult over onze karakters, de manier waarop we ermee omgaan zegt meer over ons als koppel. Met de jaren hebben we ‘ónze manier’ van reizen gevonden. We verblijven nu meestal op een vaste plek – zodat de kinderen bij het zwembad kunnen liggen – en ik plan uitstapjes om iets nieuws en bijzonders te ontdekken. Koen is dan altijd enthousiast, of ik nu die ene geheime binnentuin wil zien of een diep verscholen oesterbar.

Mijn rugzak heb ik wel nooit weggegooid. Die ligt nog steeds in onze kelder. Het blijft een van mijn dromen om hem ooit weer te vullen en eropuit te trekken. Maar eerlijk, ik zie mijn allerliefste man dat niet doen. En zonder hem vind ik het al lang niet meer zo leuk. Misschien moeten we eens een camper proberen. Dan heeft Koen zijn vaste plek en ik m’n vrijheid om de wereld te ontdekken. Tja, hij zegt toch altijd dat ik het grootste avontuur van zijn leven ben…

Ontdek ook deze columnisten:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!