“Het is bijna kerst, en ik voel het komen… mijn jaarlijkse traditie van niezen en snotteren”

Hoofdredactrice Karen is 48 en gelukkig getrouwd met Koen. Er is bij haar thuis altijd leven in de brouwerij, met haar drie kinderen Oliver, Noor en Anthony, én hond Goemmer.

Daar gaan we weer… ik voel het opkomen, net als ieder jaar. Het begint met een licht verstopte neus, dan lopen m’n sinussen helemaal vast, komt er wat hoofdpijn om de hoek kijken, een vleugje koorts en vervolgens beginnen mijn keel en borst te kriebelen. Het is bijna kerst, en mijn lichaam lijkt zich klaar te maken voor zijn jaarlijkse traditie van niezen en snotteren. Alsof mijn neus een seizoensgebonden wekker heeft.

Collega Kristel schrijft mijn naderende verkoudheid toe aan de gekte en drukte op het werk die voorafgaat aan kerst. Ze is van mening dat ik te veel hooi op mijn vork neem en dreigt mijn agenda volgende kerstperiode stevig onder de loep te nemen en eigenhandig wat zaken te schrappen. Ik mag er niet aan denken, want zowat alles wat we doen in de aanloop naar kerst vind ik even leuk.

Ik ben een echte kerst-a-holic. Niets is me dan te veel, en dat is al zo sinds mijn tienerjaren. Als eerste studentenjob werkte ik in het weekend bij een bakker. Zalig was dat, omringd door kerststronken, chocolaatjes in de vorm van kerstbomen of sneeuwmannetjes en prachtige petitfours. Zelfs als ik om zeven uur ’s ochtends moest beginnen op kerstdag, na een korte kerstnacht, voelde ik geen spatje vermoeidheid. Ik trok dan een witte schort met kanten broderieën aan de ­zijkanten aan, zette een jingle bells-muziekje op in de winkel en ging er met heel veel enthousiasme tegenaan.

Later had ik er nog een baantje bij in een lingeriewinkel, waar het ­tijdens de weken voor Kerstmis altijd dubbel zo druk was. Heerlijk om al die mooie cadeautjes in te pakken: van pyjama’s, ondergoed en badjassen tot de onvermijdelijke ­zakdoeken. Nog later, in de kledingwinkel waar ik ook hielp, werd ik instant blij als in ­ november de collectie ‘foute kersttruien voor de hele familie’ geleverd werd.

Werken op en rond kerst heeft me altijd een warm gevoel ­gegeven, alsof je meer ‘deelneemt’ aan de magie. En dat is nog altijd zo – misschien zelfs meer dan ooit – bij Libelle. Uiteraard maken we dan wekelijks ‘ons’ blad boordevol feestideeën, maar daar houdt het niet op. ­Enkele weken geleden organiseerden we voor het eerst een ­Libelle Kerst Live, waarbij we via online workshops tips en ideeën deelden vanuit de keuken van chef Ilse. Vorige week mochten we dan op bezoek bij die gezellige Ann en Daan van Radio 2 om extra kerstinspiratie te geven, en deze laatste weken staat ons kerstevent Kerst in Antwerpen nog op het programma.

Superleuk is het om jullie, lezeressen, daar te ontmoeten en een babbeltje te slaan tijdens een workshop of bij een kopje koffie. Dat geeft me altijd een echt kerstgevoel. Dus, hoewel ik steevast oververmoeid ben tegen kerstavond, neem ik dat er graag bij. En die verkoudheid? Ach, dat zijn gewoon die ­onvermijdelijke kerstkriebels in mijn neus. Ik neem wel wat extra vitaminen: een dosis jingle bells-ijzer of vitamine K(erst). Of ik zet zakdoeken op m’n lijstje… van die geborduurde. Ho, ho, ho… ho-tsjie!

Ontdek ook onze andere columnisten:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!